Παλίμψηστη θα την βρεις τώρα πια την Πόλη των Ελλήνων, παλίμψηστη. Οι χιτώνες που ντύσανε το κάλλος της πρώτης της νιότης, της χιλιόχρονης, είναι τώρα παραχωμένοι βαθιά. Θαφτήκανε κι απάνω τους ανεμίζουν άλλοι χιτώνες - ψευδεπίγραφοι. Απάνω ράφτηκαν ένα σωρό ενδύσεις των καιρών, πνιγμένες στο χρώμα το ανέκφραστο. Σήμερα η Πόλη του Βοσπόρου, ο αφαλός της οικουμένης όλης ίσαμε τους καιρούς της καταιγίδας, περνάει δίχως επιστροφή στον γιγαντισμό του πολύ και στο ταυτόχρονο αδυνάτισμα του ευ. Είναι η πολιτεία των 12 εκατομμυρίων ψυχών, που πια δεν οικονομείται στη γεωθεσία της Ευρώπης κι αμολιέται ακράτητη στις ασιατικές ακτές κι ως μέσα στ’ ακροθωράκια της αντίπερα ηπείρου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]