Στο ερώτημα αν η πολιτική (η διοίκηση, η οικονομία κ.λπ.) είναι ηθική, η απάντηση δεν είναι εύκολη, ούτε απλή. Βέβαια, θα πει κανείς, γίνεται αλλιώς; Αν δεν είναι στοιχειωδώς «ηθική» η πολιτική (η διοίκηση, η οικονομία κ.λπ.), ποια άραγε βαρβαρότητα αναμένει τον άνθρωπο και τις πολιτικές κοινωνίες; Σύμφωνοι, θα αντιτείνει άλλος, αλλά η πολιτική στην «πράξη» είναι μια υπόθεση σκληρή, κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το αγνοήσει η θεωρία. Ίσως χρειάζεται καμιά φορά αυτός που ασκεί την εξουσία να μην έχει τα χέρια του καθαρά, να κάνει τη «βρώμικη δουλειά». Ώστε, άλλο είναι η ηθική και άλλο η πολιτική, άλλο η θεωρία και άλλο η πράξη, άλλο οι ιδέες και άλλο οι εφαρμογές τους. Κι όποιος δεν βλέπει τη διάκριση, μάλλον, δεν είναι ρεαλιστής. Είναι ανεδαφικός και πλανάται οικτρά. Είναι, όμως, αναγκαίο να διαζευχθεί οριστικά η πολιτική από την ηθική προβληματική; Ποιο είναι τότε το κόστος, ποιες οι συνέπειες στη ζωή της κοινωνίας; Αν η πράξη απομακρυνθεί πολύ από τις ιδέες, από τις αρχές και τις αξίες, αν αυτές διωχθούν από το προσκήνιο, σαν ενοχλητικές παρουσίες, γίνουν απρόσιτες και αόρατες για τους ανθρώπους, μήπως τότε η πολιτική πράξη και διαδικασία φτωχαίνει υπερβολικά σε περιεχόμενο και αξία; Και η πολιτική ηγεσία σε ποια ζητήματα καλείται να εστιάσει την προσοχή της; Απλή διαχείριση ή/και κανονιστική μεταβολή και ευρυθμία; Υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί αυτή να ανταποκριθεί στον ρόλο και την αποστολή της, που είναι να υπηρετεί την κοινωνία, συνολικά και όχι απλώς τα συμφέροντα κάποιας τάξης, κοινωνικής ομάδας ή ‘élite’; Τι αποφαίνονται και εκτιμούν σχετικά οι μείζονες φιλόσοφοι και στοχαστές, από την εποχή του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη έως τη σύγχρονη εποχή; Σε τούτα και άλλα συναφή ζητήματα αφιερώνονται τα επιχειρήματα και οι σκέψεις που αναπτύσσονται στις σελίδες του ανά χείρας βιβλίου και στην τρίτη (επαυξημένη) έκδοσή του.