«Η μέθοδος του διδάσκειν ξένας γλώσσας δια του αλφαβήτου της γλώσσης του διδασκομένου, οφείλεται προς του ιεραποστόλους οίτινες διασπαρέντες εις αγνώστους χώρας από της 14ης εκατονταετηρίδος, εσχημάτιζον φράσεις και λέξεις δια του λατινικού αλφαβήτου, όπως συνεννοώνται. Τοσούτον δε προήγαγον την μέθοδον, ώστε μετ` ου πολύ ηδύνατο τις ν` ακούση ιερέα διδάσκοντα απ` άμβωνος, εις γλώσσαν ην εντελώς ηγνόει. Μετά τους ιεραποστόλους, οι Άγγλοι εν τη Ινδική, οι Γάλλοι εν τη Αφρική και οι Ρώσσοι εν τη Βορείω Ασία μεγάλως ωφελήθηκαν εκ της μεθόδου ταύτης. Εν ημίν η οθωμανική γλώσσα και τοι απολύτως αναγκαία καθ` όσον αδελφικώς συζώμεν μετά της φυλής ταύτης, παρημελήθη μέχρις ενόχου αδιαφορίας τω όντι. Ολίγοι δε γράψαντες προ πολλού περιώρισαν τα έργα των μέχρι του αχρήστου. Σκοπός λοιπόν του πονήματός του είναι η διάδοσις της οθωμανικής γλώσσης, όσον το δυνατόν πρακτικώτερον και τελειότερον».

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]