Σ’ αυτό το αστυνομικό ας πούμε βιβλίο, όπως έχει επικρατήσει να χαρακτηρίζεται κάθε βιβλίο με φόνους, ο αναγνώστης δεν προφταίνει να πλήξει, να μειωθεί το ενδιαφέρον του, αλλά ούτε να παρατείνεται πολύ η αγωνία του, αφού ο συγγραφέας φροντίζει να την ανανεώνει σε κάθε σελίδα. Αυτό υποδηλώνει άλλωστε κι ο τίτλος του. «Έγκλημα της μιας σελίδας». Έχει το πλεονέκτημα της συμπύκνωσης, κάτι που επιζητεί κάθε σύγχρονος αναγνώστης που δε διαθέτει πια πολύ χρόνο, ακόμα και υπομονή για λεπτομέρειες και αναλύσεις. Θέση σε τούτο το βιβλίο έχει και το υπαινικτικό χιούμορ που εμφανίζεται ακόμα και στα ονόματα, σχεδόν όλων των προσώπων που αναφέρονται σ’ αυτό. Συμπερασματικά, θα έλεγε κανείς πως όλα τα παραπάνω το κάνουν να διαφοροποιείται στο είδος από κάθε τι σχετικό.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]