Δεν υπάρχει δυνατότητα παραγγελίας
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο Έντγκαρ Άλαν Πόε γεννήθηκε στη Βοστώνη το 1809, από γονείς θεατρίνους. Πριν κλείσει τα δύο του χρόνια, οι γονείς του πέθαναν, και ο Έντγκαρ βρέθηκε στο Ρίτσμοντ, στο σπίτι του εμπόρου Τζων Άλλαν, που όμως δεν τον υιοθέτησε ποτέ. Οι σχέσεις του με τον πατριό του δεν ήταν ποτέ καλές, αλλά επιδεινώθηκαν όταν ο Άλλαν ανάγκασε τον Έντγκαρ να διακόψει τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, επειδή δεν ήταν διατεθειμένος να αναλάβει τα έξοδά του. Το 1830 ο Έντγκαρ μπήκε στη Στρατιωτική Ακαδημία του Γουέστ Πόιντ, απ΄ όπου αποπέμφθηκε τον επόμενο χρόνο προκαλώντας επίτηδες σκάνδαλο για να εκδικηθεί τον πατριό του. Δούλεψε έπειτα για ένα μεγάλο διάστημα σε διάφορες εφημερίδες του Ρίτσμοντ, της Φιλαδέλφειας και της Νέας Υόρκης, για λόγους βιοποριστικούς, αλλά κατακτώντας παράλληλα τη φήμη του έγκυρου κριτικού. "Το Κοράκι και άλλα ποιήματα", που κυκλοφόρησε το 1845, τον καθιέρωσε εν μια νυκτί ως συγγραφέα, χωρίς όμως να του ανακουφίσει τη φτώχεια στην οποία είχε ζήσει όλη την ως τότε ζωή του. Το 1836 παντρεύτηκε τη δεκατετράχρονη εξαδέλφη του Βιρτζίνια, που πέθανε φυματική έντεκα χρόνια αργότερα. Πέθανε το 1849, αλκοολικός και οπιομανής κυνηγώντας διαρκώς το όραμα της χαμένης Βιρτζίνια, και τάφηκε δίπλα της στη Βαλτιμόρη, όπως το επιθυμούσε.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
O Charles Baudelaire γεννήθηκε στο Παρίσι τον Απρίλιο του 1821. Σε ηλικία έξι χρονών πεθαίνει ο πατέρας του και η μητέρα του ξαναπαντρεύεται τον Jacques Aupick κι αυτό χαλάει την ήρεμη ζωή του. Η οικογένεια μετακομίζει στη Λυών το 1832 και επιστρέφει στο Παρίσι το 1836. Ο Κάρολος παραμένει εσωτερικός στη Λυών στο κολέγιο Louis-le-Grand, από όπου αποβάλλεται για απειθαρχία, αυτό όμως δεν τον εμποδίζει να αποφοιτήσει το 1839. Mόνο η λογοτεχνική εργασία τον ενδιαφέρει. Ο ακράτητος δανδισμός του ανησυχεί την οικογένεια του, που τον στέλνει κοντά σε έμπιστό της καπετάνιο να κάνει τον γύρο του κόσμου, μήπως και συνετισθεί. Μετά τα νησιά Maurice, και Βourbon, διασχίζει τις Ινδίες. Επιστρέφοντας στη Γαλλία, το 1842, συνδέεται με τη Jeanne Duval. Συναντά τους Balzac, Nerval, Theophille Gautier, Theodore de Bauville. Δεν καταφέρνει να εκδώσει τα πρώτα του άρθρα και δημιουργεί τέτοια χρέη, που τον οδηγούν σε καταδίκη το 1844 (σε ηλικία 24 χρόνων) -κάτι που δεν συγχωρεί στη μητέρα του, παρά μόνο μετά το θάνατο του στρατηγού Jacques Aupick το 1857. Δημοσιεύει τα πρώτα του έργα στο "Salon de 1845", "Salon de 1846", - La Fanfarlo- 1847, συνεργάζεται με τα περιοδικά "Τintamarre", "Corsaire-Satan", "Messager", "Monde literaire", "Artiste", με ποιήματα και ποικίλα δοκίμια. Από το 1851 αρχίζει να μεταφράζει Edgar Poe. Το 1857 εκδίδει τα "Άνθη του κακού" όπου έξι από αυτά στηλιτεύονται από τη δικαιοσύνη. Η υγεία του είναι εύθραυστη αλλά η λογοτεχνική του δραστηριότητα μεγάλη. Κατά τη διαμονή του στο Βέλγιο επιδεινώνεται η υγεία του, μαζί με τις ατυχίες του. Στην επιστροφή μαζί με τη μητέρα του στο Παρίσι, πεθαίνει τον Αύγουστο του 1867 σε ηλικία 46 ετών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Τ.Κ. Παπατσώνης (1895-1976). Ο Τ[άκης] Παπατσώνης γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του Κωνσταντίνου Παπατσώνη και της Αικατερίνης το γένος Πρασσά. Μαθήτευσε στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και το 1913 δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στην εφημερίδα Ακρόπολις. Σπούδασε Νομική και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ως το 1920 και το 1927 παρακολούθησε μαθήματα οικονομικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Από το 1914 και για σαράντα χρόνια εργάστηκε στο Υπουργείο Οικονομικών φτάνοντας ως τη θέση του Γενικού Γραμματέα. Το 1928 έμεινε για μήνες στο Άγιο Όρος. Το 1932 παντρεύτηκε την Ευανθία Εμπεδοκλή με την οποία απέκτησε μια κόρη. Ταξίδεψε πολύ σʼ όλη τη διάρκεια της ζωής του και λόγω της εργασίας του και από προσωπικό πάθος (ενδεικτικά αναφέρονται εδώ τα ταξίδια του στο Βελιγράδι, την Κωνσταντινούπολη, την Ιταλία, την Πράγα, την Ελβετία, τη Γαλλία, το Βερολίνο, τη Δρέσδη, την Αγγλία, την Ισπανία, το Βουκουρέστι, τη Βέρνη, τα Καρπάθια, τη Νέα Υόρκη, την Κούβα, το Σικάγο, το Σαν Ντιέγο). Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εμπορικής Τράπεζας (1941), Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Πινακοθήκης (1953-1964), Αντιπρόεδρος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Εθνικού Θεάτρου (1955-1964), Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αισθητικής (1963 και 1966 αντίστοιχα). Τιμήθηκε με το γαλλικό παράσημο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής (1920) και με το πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1963). Το 1967 έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Πέθανε στην Αθήνα. Η πρώτη έκδοση ποιημάτων του Παπατσώνη πραγματοποιήθηκε το 1934 με την Εκλογή Α΄. Είχε προηγηθεί η δημοσίευση της πρώτης ελληνικής μετάφρασης της Έρημης Χώρας του Τόμας Έλλιοτ από τον Παπατσώνη στο περιοδικό Κύκλος και με τίτλο Ερημότοπος. Από το 1935 και για πέντε χρόνια συνεργάστηκε με την εφημερίδα Καθημερινή, όπου δημοσίευσε κριτικά δοκίμια. Το 1944 εξέδωσε την Ursa Minor . Ακολούθησαν η Εκλογή Β΄ (1962), το οδοιπορικό Άσκηση στον Άθω (1963), το ταξιδιωτικό κείμενο Μολδοβλαχικά του Μύθου, οι μελέτες Friedrich Holderlin, 1970-1843-1970 και Εθνεγερσία: Σολωμός, Κάλβος, και οι συλλογές δοκιμίων Ο Τετραπέρατος κόσμος (δυο τόμοι) και Όπου ην κήπος. Ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνική μετάφραση και συνεργάστηκε με τα περιοδικά Ελλάς, Οι Νέοι, Λόγος, Λύρα, Μούσα, Πειθαρχία, Πρωτοπορία, Ρυθμός, Νέα Γράμματα, Νέα Εστία, Ελεύθερα Γράμματα, Χρονικά Αισθητικής κ.α. Ο Τάκης Παπατσώνης τοποθετείται από τους ιστορικούς της λογοτεχνίας στην ποιητική γενιά του τριάντα, ως μια ιδιαίτερη όμως περίπτωση που υπερβαίνει τις όποιες κατηγοριοποιήσεις. Υπήρξε ένας από τους εισηγητές του ελεύθερου στίχου στη μοντέρνα ελληνική ποίηση. Το ποιητικό του έργο χαρακτηρίζουν ποικίλες δημιουργικά αφομοιωμένες επιδράσεις και έντονα προσωπικό ύφος στα πλαίσια του μυστικιστικού και θεολογικού στοχασμού του. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Τάκη Παπατσώνη βλ. Άγρας Τέλλος, «Παπατσώνης Τάκης», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια 19. Αθήνα, Πυρσός, 1932, Γιάκος Δημήτρης, «Παπατσώνης Τάκης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 11. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Μουντές Μ., «Μικρό βιογραφικό διάγραμμα του Τάκη Παπατσώνη», Νέα Εστία 100, ετ.Ν΄, 15/11/1976, αρ.1185, σ.1484-1485, Φραντζή Άντεια, «Παπατσώνης Τάκης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 8. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988, και Τετράδια Ευθύνης 1.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Μαρία Βοναπάρτη (Γαλλία, 1882 - 1962), πριγκίπισσα από τον κλάδο των Βοναπάρτη αλλά και από τον γάμο της με τον πρίγκιπα Γεώργιο της Ελλάδος το 1907, υπήρξε μία από τις κορυφαίες μαθήτριες του Σίγκμουντ Φρόυντ. Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, την ιστορία, την ιατρική, τη βιολογία και προπάντων με την ψυχανάλυση.
Έγραψε σημαντικά βιβλία και πρωτότυπες μελέτες και μετέφρασε στα γαλλικά πολλά συγγράματα του Φρόυντ. Υπήρξε βασικός μοχλός στην εισήγηση του έργου του πατέρα της ψυχανάλυσης στη Γαλλία. Το 1938 εξασφάλισε τη φυγή του Φρόυντ από την εθνοσοσιαλιστική Αυστρία και την εγκατάσταση του στο Λονδίνο. Υποστήριξε με θέρμη τη νεοσύστατη ομάδα των πρώτων ορθόδοξων Ελλήνων ψυχαναλυτών (Ανδρέας Εμπειρίκος, Γεώργιος Ζαβιτζιάνος, Δημήτριος Κουρέτας) μετά τον πόλεμο. Έγινε επίτιμη αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Εταιρείας. Ίδρυσε με λίγους Γάλλους συναδέλφους της τη Γαλλική Ψυχαναλυτική Εταιρεία και έγινε πρόεδρός της. Επίσης ίδρυσε και προικοδότησε το Γαλλικό Ψυχαναλυτικό Ινστιτούτο.
Το πρωτότυπο ψυχαναλυτικό της έργο περιέχει δημοσιεύσεις βιβλίων με θέμα τη γυναικεία σεξουαλικότητα, τη θεωρία των ενστίκτων και τις παιδικές νευρώσεις, το χρόνο, τον έρωτα και το θάνατο, την ψυχανάλυση και την ανθρωπολογία, καθώς και μια τρίτομη ψυχαναλυτική μελέτη για τη ζωή και το έργο του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, την οποία προλόγισε ο Φρόυντ.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Πέτρος Σ. Σπανδωνίδης γεννήθηκε στη Ρουμανία το 1890 από Έλληνες γονείς, καταγόμενους από το Μελένικο της Μακεδονίας. Το 1905 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Θεσσαλονίκη και γρήγορα στρατεύτηκε στην πνευματική ζωή της πόλης. Αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κριτικά μελετήματα άρχισε να δημοσιεύει σ΄ εφημερίδες και περιοδικά από το 1926. Υπήρξε από τους ιδρυτές του περιοδικού "Μακεδονικές Ημέρες" (1932-1939). Καταπιάστηκε με δημιουργικό πάθος με την αισθητική της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Πολλές είναι οι μελέτες και οι κριτικές του για νεοέλληνες δημιουργούς. Η μελέτη του: "Νίκος Καζαντζάκης, ο γιος της ανησυχίας" (1960) τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο. Άλλα έργα του είναι: "Βυθός και επιφάνεια" (δράμα), 1932, "Αβέβαια πράγματα" (διηγήματα), 1933, καθώς και οι μελέτες: "Εισαγωγή στην αρχαία ελληνική τραγωδία", 1935, "Επιστήμη και λογοτεχνική κριτική", 1947, "Διονύσιος Σολωμός", 1947, "Τι είναι η λογοτεχνία", 1947, "Το κλέφτικο τραγούδι και η αρχαϊκή τέχνη", 1952, "Πρόλογος στις ΄Βάκχες΄ του Ευριπίδη", 1954, "Πρόλογος στις ΄Τρωάδες΄ του Ευριπίδη", 1954, "Η νεώτερη ποίηση στην Ελλάδα", 1955, "Μορφές αγωνίας", 1958, "Το θέμα της κριτικής", 1959, "Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο θεατής της γης", 1960, "Η μάχη για την ουσία", 1962, "Η ελληνικότητα", 1962, "Κωνστ. Χρηστομάνος ή όνειρο και αγωνία", 1962, "Ανθρωπισμός και τεχνική", 1963, "Η τραγωδία και το αίσθημα του τραγικού", 1963, κ.ά.
Ακόμα ασχολήθηκε με τα ακριτικά ποιήματα και με το κλέφτικο τραγούδι.
Η κριτική για τον Σπανδωνίδη αποτελούσε αληθινό πάθος ζωής. Πλατιά η εποπτεία του. Ισχυρή η διεισδυτικότητα και η ερευνητική του ικανότητα. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη το 1964.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Αλέξης Ζήρας γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Είναι κριτικός λογοτεχνίας.
Ο Αλέξης Ζήρας γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Είναι κριτικός λογοτεχνίας.
