Ὁ Ἰωάννης Λαυρεντίου Λυδὸς έζησε τὸν 5ο–6ο αἰῶνα μ.α.χ.χ. καὶ παρὰ τὸν φόβο τοῦ ... ἐπισήμου χριστιανικοῦ Ῥωμαϊκοῦ Κράτους τῆς ὕστερης Ἀρχαιότητας, τὸ ὁποῖο ἀντιμετώπιζε ὡς «αἵρεσιν» κάθε επιστήμη –καὶ εἰδικὰ τὴν Ἀστρονομία– κατώρθωσε νὰ διασώσῃ στὸ παρὸν Ἀνθολόγιό του, δηλαδὴ στὸ «Περὶ Διοσημειῶν», σημαντικὲς ἀρχαῖες γνώσεις σχετικὲς τόσο πρὸς τὴν Ἀστρονομία τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν ἄλλων λαῶν τῆς Ἀρχαιότητας ὅσο καὶ μὲ τὰ μυστικὰ ποὺ χρησιμοποιοῦσαν οἱ Ἱερεῖς γιὰ τὴν πρόγνωση τῶν μελλόντων.

Διέσωσε ἀκόμη ἀποσπάσματα ἀπὸ τὰ σήμερα ἄγνωστα –ἂν καὶ περίφημα γιὰ τὸν ἀρχαῖο κόσμο– «Ταγητικὰ βιβλία», γραμμένα ἀπὸ μιὰν αἰνιγματικὴ προσωπικότητα, ἡ ὁποία ὀνομαζόταν Τάγης χωρὶς νὰ ἀνήκει στὴν ανθρώπινη(!) φυλή, ὅπως δηλώνεται κατηγορηματικὰ στὸ αὐθεντικὸ ἀρχαῖο κείμενο, τοῦ ὁποίου ἡ μετάφραση συμπεριλαμβάνεται στὸν πρῶτο τόμο τῆς παρούσας ἔκδοσης.

Τὰ «Ταγητικὰ βιβλία» ὑπῆρξαν, μαζὶ μὲ τοὺς «Σιβυλλικοὺς Χρησμούς», τὰ ἱερὰ βιβλία τῆς Ῥώμης ποὺ φυλάσσονταν στὸ Καπιτώλιο. Ὡς ἐκ τούτου, ἡ ἀποκάλυψη τοῦ πραγματικοῦ περιεχομένου τους ἀποτελεῖ σημεῖον αἰχμῆς γιὰ τὸ σύγχρονο ἐκδοτικὸ στερέωμα.

Τὸ ἀρχαῖο κείμενο τοῦ Ἰωάννου Λυδοῦ εἶναι σὲ ἀπόδοση τῆς Ντορέτας Πέππα, ἡ ὁποία ὑπογράφει καὶ τὴν σειρὰ τῶν «Παραρτημάτων», δηλαδὴ τὴν ἔρευνα ὅσον ἀφορᾷ τὸ πολυσήμαντο περιεχόμενο τῶν κειμένων τοῦ Λυδοῦ μὲ γενικὸ τίτλο «Ἕνα Μεγάλο Ταξίδι». Ἡ ἔρευνα αὐτὴ ἀποτελεῖ, κατ’ οὐσίαν, ἕνα δεύτερο βιβλίο. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ ὅλον (ἀπόδοση ἀρχαίου κειμένου καὶ μελέτη μέσῳ Παραρτημάτων) ὁλοκληρώνεται σὲ δύο τόμους.