Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια αναπτύσσει το θεσμικό πλαίσιο και τη στρατηγική για τον περιορισμό του οικονομικού και κοινωνικού αποκλεισμού ενώ διατίθενται και αναμένεται να διατεθούν περισσότερα κονδύλια (ευρωπαϊκά και εθνικά) για την εξυπηρέτηση των προνοιακών στόχων στα επόμενα χρόνια και να υπάρξουν συνέργειες με τον ιδιωτικό, ιδίως μη κερδοσκοπικό, τομέα. Εισάγονται κανόνες δικαίου, συστηματοποιούνται και απλοποιούνται οι υφιστάμενοι ενώ αξιοποιείται η νομολογία των διεθνών και ημεδαπών δικαστηρίων. Σκοπός του έργου Δίκαιο Κοινωνικής Πρόνοιας είναι να παρουσιάσει με τρόπο κριτικό, το θεσμικό πλαίσιο για την κοινωνική πρόνοια, τα θεμελιώδη ερωτήματα που τίθενται, τις αρχές που διέπουν τον θεσμό αυτό, καθώς και τις σύγχρονες τάσεις και εξελίξεις. Στο πρώτο μέρος εξετάζεται το θεσμικό πλαίσιο για την κοινωνική πρόνοια, το πολιτικό και ιδεολογικό της θεμέλιο, οι σύγχρονες τάσεις, οι πηγές του δικαίου της κοινωνικής πρόνοιας και η οργάνωση του προνοιακού συστήματος. Στο δεύτερο μέρος αναλύονται τα γενικά και ειδικά μέτρα κοινωνικής πρόνοιας. Τα πρώτα αποσκοπούν στην επίτευξη του στόχου της οικονομικής και κοινωνικής ένταξης και έχουν οριζόντιο χαρακτήρα, δηλαδή απευθύνονται στο σύνολο του πληθυσμού και αφορούν στην αντιμετώπιση της φτώχειας, τη στεγαστική αποκατάσταση, την πρόσβαση στην εκπαίδευση, σε κοινωφελείς υπηρεσίες και στη δικαιοσύνη κ.λπ. Τα ειδικά εστιάζουν στις διάφορες ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, όπως τους άνεργους, τις οικογένειες, τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, τα άτομα με αναπηρίες, κ.λπ. Για κάθε επιμέρους ευάλωτη ομάδα παρουσιάζονται κάποιες καλές, κατά τον ΟΟΣΑ και την ΕΕ, πρακτικές, ως έναυσμα για προβληματισμό ως προς το είδος των μέτρων που μπορεί να θεσπισθούν για να επιτευχθεί το βέλτιστο αποτέλεσμα. Το έργο καλύπτει ένα κενό στην εθνική βιβλιογραφία και είναι χρήσιμο για τους φοιτητές, για τους επαγγελματίες στον χώρο της κοινωνικής πρόνοιας και για κάθε ενδιαφερόμενο.