Δεν υπάρχει δυνατότητα παραγγελίας
ISBN:
9789602990308
Κατηγορίες:
Εκδότης
Η παρούσα συλλογή διηγημάτων του Γεώργιου Βιζυηνού περιλαμβάνει τρεις από τις ωραιότερες νουβέλες του. Ο «Μοσκώβ Σελήμ» είναι ο αγαθός και τίμιος ευπατρίδης Τούρκος που αναζητεί παρηγοριά στους «Ρούσους» φίλους του, που κάποτε τον αγκάλιασαν με τις φροντίδες και την αγάπη τους. Στο «Αμάρτημα της μητρός μου» η μάνα, που θεωρεί τον εαυτό της υπεύθυνο για το θάνατο του μοναδικού κοριτσιού της, προσπαθεί να εξιλεωθεί απέναντι στον εαυτό της και τον Θεό, υιοθετώντας με μανία συνεχώς κορίτσια. Στο «Ποιος ήτο ο φονεύς του αδελφού μου» η μάνα αναζητά τον φονιά του παιδιού της, χωρίς να υποπτεύεται ότι ο φονιάς είναι ο νεαρός Τούρκος, που έχοντας χάσει τα λογικά του ζητά παρηγοριά και συγχώρηση κοντά της. Ο Γεώργιος Βιζυηνός υπήρξε ένας από τους πιο αξιόλογους ποιητές και πεζογράφους της εποχής του. Γεννήθηκε στη Βιζώ της Θράκης στις 8 Μαρτίου 1849. Το πραγματικό του όνομα ήταν Γεώργιος Σύρμας. Όταν έγινε δώδεκα χρόνων, η μητέρα του τον έστειλε στην Κωνσταντινούπολη, για να μάθει την τέχνη του ράφτη. Από εκεί ο Βιζυηνός βρέθηκε στην υπηρεσία του δεσπότη της Κύπρου. Διψώντας για μόρφωση, γράφτηκε στο εκεί ελληνικό σχολείο, όπου και διακρίθηκε τόσο για τη φιλομάθειά του όσο και για την ευφυία του. Λίγο αργότερα στάλθηκε από τους καθηγητές του στην Πόλη. Εκεί σπούδασε Θεολογία στη Σχολή της Χάλκης. Η πρώτη ποιητική του συλλογή είχε τίτλο: «Ποιητικά πρωτόλεια» και τον έκανε αμέσως γνωστό. Τα πιο γνωστά έργα του είναι: «Κόδρος», «Το αμάρτημα της μητρός μου», «Βοσπορίδες αύρες», «Ποίος ήτο ο φονεύς του αδελφού μου», «Το μόνον της ζωής μου ταξίδιον», «Μοσκώβ Σελήμ». Πέθανε το 1896 σε ηλικία μόλις 47 χρόνων.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Γεώργιος Βιζυηνός (1849-1896) ποιητής και πεζογράφος γεννήθηκε στη Βιζύη της Ανατολικής Θράκης. Όταν τελείωσε το δημοτικό, δούλεψε αρχικά στην Πόλη για τρία χρόνια περίπου σ΄ ένα ραφτάδικο. Το 1867, με τη βοήθεια του Κύπριου εμπόρου Γιάγκου Γεωργιάδη πήγε στην Κύπρο για να γίνει κληρικός και φοίτησε στην Ελληνική Σχολή της Λευκωσίας. Το 1872 συνόδεψε τον επίσκοπο Κύπρου Σωφρόνιο στο Φανάρι για εκκλησιαστικούς λόγους και γράφτηκε ως ιεροσπουδαστής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Με τη βοήθεια του Φαναριώτη ποιητή Ηλία Τανταλίδη το 1873 τύπωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Ποιητικά. Η συλλογή αυτή συνέβαλε στη γνωριμία του με τον πάμπλουτο Έλληνα Γεώργιο Ζαρίφη που του παρείχε τα οικονομικά μέσα για να ταξιδέψει στην Αθήνα και να γραφτεί στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου. Τον ίδιο χρόνο ο ποιητής κέρδισε στο Βουτσιναίο ποιητικό διαγωνισμό το πρώτο βραβείο με το ποίημα Κόδρος. Μετά την αποφοίτησή του γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Παν/μίου Αθηνών αλλά προτίμησε να συνεχίσει τις σπουδές του στη φιλοσοφία στο Γκαίτιγκεν της Γερμανίας. Εξακολούθησε να γράφει ποιήματα και πήρε το πρώτο βραβείο στο Βουτσιναίο διαγωνισμό με την ποιητική συλλογή "Άραις, Μάραις, Κουκουνάραις" την οποία μετονόμασε σε "Βοσπορίδες Αύραι". Από το Μάιο του 1877 μέχρι τον Αύγουστο του 1878 συνέχισε τις φιλολογικές σπουδές του στη Λιψία, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην ιστορία της φιλοσοφίας, την αισθητική και την ψυχολογία. Το 1880 άρχισε να γράφει τη διδακτορική του διατριβή με θέμα "Το παιχνίδι υπό έποψη ψυχολογική και παιδαγωγική". Το 1883 πήγε στο Λονδίνο όπου άρχισε να γράφει τα διηγήματά του με πρώτο "Το αμάρτημα της μητρός μου". Τα υπόλοιπα είναι: "Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως" (1883), "Ποιος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου" (1883), "Αι συνέπειαι της παλαιάς ιστορίας" (1884), "Πρωτομαγιά" (1884), "Το μόνον της ζωής του ταξείδιον" (1884), "Διατί η μηλιά δεν έγεινε μηλέα" (1885) και "Ο Μοσκώβ Σελήμ". Στο Λονδίνο έγραψε και την επί υφηγεσία διατριβή του με τίτλο: "Η φιλοσοφία του Καλού παρά Πλωτίνω" και εξέδωσε και τη νέα ποιητική συλλογή του "Ατθίδες Αύραι". Το 1884 λόγω του θανάτου του Γ. Ζαρίφη επέστρεψε στην Αθήνα και διορίστηκε καθηγητής στο Γυμνάσιο. Το 1885 ανακηρύχτηκε παμψηφεί υφηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή αλλά λόγω ανταγωνισμών δεν πέτυχε η ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία. Οι φιλολογικοί κύκλοι τον περιφρονούσαν και ξαφνικά χωρίς λόγο απολύθηκε από καθηγητής και για να ζήσει, εργάστηκε ως καθηγητής της Δραματολογίας στο Ωδείο Αθηνών και έγραψε παράλληλα για τον Μπαρτ και τον Χιρστ στο "Λεξικόν Εγκυκλοπαιδικόν". Το 1890 άρχισαν τα συμπτώματα μιας ασθένειας των νεύρων και μετέβη για λουτρά στις κεντρικές Άλπεις της Αυστρίας, όμως η κατάστασή του δεν βελτιώθηκε. Επιστρέφοντας στην Αθήνα γράφει διαρκώς: μια μελέτη για την Ιστορία της Φιλοσοφίας του Zeller και μεταφράσεις γνωστών ευρωπαϊκών μπαλλαντών (βαλλίσματα). Ο συγγραφέας σε ηλικία 40 ετών ερωτεύθηκε σφοδρά ένα δεκατετράχρονο κορίτσι, το οποίο ζήτησε σε γάμο αλλά η πρότασή του απορρίφθηκε από τη μητέρα της. Ακολούθησαν θλιβερά επεισόδια που κατέληξαν στον εγκλεισμό του Βιζυηνού στο Δρομοκαΐτειο Ψυχιατρείο, όπου και πέθανε τον Απρίλιο του 1896.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Akis Παράσογλου γεννήθηκε και κατοικεί στον Πειραιά. Γελοιογραφίες του έχουν δημοσιευθεί σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Το 1975 εγκαταλείπει την Ελλάδα και εγκαθίσταται στο Μόναχο, δημοσιεύοντας στον εκεί περιοδικό Τύπο. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, δημοσιεύει πολιτική γελοιογραφία στον ημερήσιο Τύπο, γράφει και εικονογραφεί παιδικά βιβλία, ασχολείται με τη σκηνογραφία στο θέατρο, με την δημιουργία τηλεοπτικών fiction και τη συγγραφή κειμένων για διάφορες εκπομπές πολιτικού περιεχομένου. Υπήρξε εκδότης του περιοδικού "Λίμπερτι" και κυκλοφόρησε τα εξής προσωπικά άλμπουμ: "Panteon", Μόναχο 1976, "Anakata", εκδόσεις Αλεβιζόπουλου 1983, "Akis Akistika" εκδόσεις Υάκινθος 1984, ενώ έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα, Σουηδία, Αργεντινή και Κύπρο και έχει στο ενεργητικό του ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στη Γερμανία. Διδάσκει cartoon animation στο ΙΕΚ Ακμή και στα τμήματα ενηλίκων της ΔΕΠΑ Κερατσινίου.
