Οι δύο αδελφές ζούσαν μόνες. Οι γονείς τους δεν είχαν πολύ καιρό που τις «άφησαν». Τα οικονομικά τους, είχαν λυθεί προ πολλού. Άνετα μπορούσε κάποιος να πει πως ήταν πολύφερνες νύφες δεδομένης και της ελκυστικής εμφάνισής τους. Ήταν αχώριστες σαν θηλυκοί Διόσκουροι, αγαπημένες, ενώ η μία νοιαζόταν και προστάτευε την άλλη. Τόσο δεμένες ήταν οι δύο αδελφές. Στην περιφερειακή πόλη που ζούσαν, όταν το βραδάκι έβγαιναν για την καθιερωμένη βόλτα, οι συμπολίτες τους είχαν τα βλέμματα στραμμένα επάνω τους. Πάντοτε καθωσπρέπει ντυμένες, πιασμένες αλά μπρατσέτα, περπατούσαν πάνω κάτω με χάρη και καμάρι. Κάποιοι ξεχωριστοί συμπολίτες όλο και τις έβλεπαν σαν υποψήφιες νύφες, όμως ουδέποτε ανοίχτηκαν γιατί γνώριζαν καλά πως ήταν ψηλομύτες.