Το βιβλίο αυτό αφορά τα «εγκλήματα τιμής» στη μετεμφυλιακή ελληνική κοινωνία τις δεκαετίες 1950 και 1960. Με πηγές δικαστικά αρχεία, εφημερίδες και περιοδικό τύπο, νομικά, κοινωνιολογικά και ανθρωπολογικά κείμενα της εποχής, η συγγραφέας αναλύει πώς αντιμετωπίζει τα εγκλήματα «διά λόγους τιμής» η λεγόμενη κοινή γνώμη, οι δημοσιογράφοι, οι δικαστές και εισαγγελείς, οι επιστήμονες.
Οι απολογίες των δραστών «εγκλημάτων τιμής» και οι καταθέσεις των μαρτύρων, ζωντανές σαν κοινωνικό μυθιστόρημα, διαγράφουν τα πρότυπα ηθικής, τη νομιμότητα της διαπροσωπικής βίας και την ιεραρχία των φύλων στην ελληνική οικογένεια της εποχής.
Η δικαστική διαχείριση των εγκλημάτων «διά λόγους τιμής» καθώς και ο δημόσιος διάλογος για το ρόλο των ενόρκων, την απονομή της δικαιοσύνης και την εγκληματικότητα σκιαγραφούν τη σταδιακή αμφισβήτηση του αξιακού κώδικα της τιμής που επικαλούνται οι δράστες. Οι επιστημονικές αναλύσεις της περιόδου για τις αξίες της ελληνικής κοινωνίας επισφραγίζουν την αποδέσμευση του κώδικα της τιμής από τη βία.
Καταγράφοντας, μέσα από την οπτική και με τις μεθόδους της νέας πολιτισμικής ιστορίας, τους μετασχηματισμούς στα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα, το βιβλίο αναδεικνύει πως η ελληνική κοινωνία μεταλλάσσεται εκείνη την εικοσαετία, ώστε η διαπροσωπική βία που χαρακτηρίζει τη μετεμφυλιακή περίοδο χάνει σταδιακά τη συμβολική νομιμότητά της.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Αντώνης Λιάκος γεννήθηκε το 1947 στην Αθήνα. Είναι ιστορικός, ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στα 1969-1973 φυλακίστηκε από τη Δικτατορία. Πτυχιούχος στα 1977, συνέχισε με υποτροφία του ΙΚΥ και του Συμβουλίου της Ευρώπης, μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιταλία, διδακτορική διατριβή στη νεώτερη και σύγχρονη ιστορία στο ΑΠΘ, 1984. Δίδαξε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ μεταξύ 1981-1990. Το 1988-1989 ήταν Honorary Research Fellow στο Πανεπιστήμιο του Birmingham. Το 1995 ήταν επισκέπτης καθηγητής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας και στο Πανεπιστήμιο του Sydney στην Αυστραλία. Το 1996-1997 ήταν Visiting Research Fellow στο Πανεπιστήμιο του Princeton, ΗΠΑ. Το 2001 ήταν επισκέπτης καθηγητής στην Ecole Normale Superieure στο Παρίσι και το 2003 στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Διετέλεσε καθηγητής της ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το ερευνητικό και συγγραφικό έργο του αφορά την νεώτερη και σύγχρονη ιστορία, ειδικότερα την ιστορία της συγκρότησης των εθνικών κρατών στην Ελλάδα και στην Ιταλία, την κοινωνική ιστορία και την ιστορία της ευρωπαϊκής ιστοριογραφίας. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει βιβλία (το ένα στα ιταλικά) και μελέτες δημοσιευμένες σε ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά επιστημονικά περιοδικά και ειδικούς τόμους.
Έχει διατελέσει μέλος της Εφορείας των Γενικών Αρχείων του Κράτους, της Επιτροπής Ιστορίας της Εθνικής Τράπεζας, και άλλων πρωτοβουλιών οργάνωσης της ιστορικής έρευνας. Διηύθυνε εκδοτικές σειρές Ιστορίας στις εκδόσεις "Γνώση", "Θεμέλιο" και τώρα "Νεφέλη", και αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Το Βήμα". Οι πρώτες δημοσιευμένες εργασίες του ήταν: "Οι φιλελεύθεροι στην επανάσταση του 1862: Ο πολιτικός σύλλογος "Ρήγας Φεραίος"" (1980), "Η διάθλαση των επαναστατικών ιδεών στον ελληνικό χώρο 1830-1850" (1983), "Οι δυνατότητες πρόσληψης του μαρξισμού στην Ελλάδα τον 19ο αιώνα" (1984), "Η Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία Θεσσαλονίκης (Φεντερασιόν) και η Σοσιαλιστική Νεολαία: Τα καταστατικά τους" (1985).
Η Έφη Αβδελά διδάσκει ιστορία στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστιμίου Αθηνών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
