Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789601606828
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο παρών τόμος περιέχει μια επιλογή δοκιμίων του Τ. Σ. Έλιοτ, που καλύπτουν σχεδόν μισόν αιώνα πνευματικής δημιουργίας, από το 1917 ίσαμε το 1961. Παρουσιάζονται δοκίμια που αφορούν τη θεωρία του για την ποίηση και την κριτική της ποίησης· περιέχονται επίσης δοκίμια ή σύντομες αναφορές του για σημαντικούς ποιητές, καθώς και απόψεις του για τις θεωρίες ορισμένων εξ αυτών για την ποίηση και την κριτική: δοκίμια και αναφορές για τον Δάντη, τον Μπλέηκ, τον Κόλεριτζ, τον Πάουντ, τον Γέητς, το Βαλερύ και άλλους. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει ο Έλιοτ την ποίηση και τους ποιητές έχει μια σημαντική ιδιαιτερότητα όπως ο ίδιος υπογράμμισε με ημιστίχιό του από τα Τέσσερα Κουαρτέτα («Δεν είναι η ποίηση που προέχει»), η ποίηση γι’ αυτόν δεν είναι αυτοσκοπός αλλά οδός (με αισθητική αξία βεβαίως) που οδηγεί στις πνευματικές αξίες. Στα πολυάριθμα κριτικά και θεωρητικά του κείμενα και στα σημαντικότερα από τα ευάριθμα ποιήματά του κατέγραψε την αγωνία και την αυστηρή κριτική του στάση απέναντι του καπιταλιστικού πολιτισμού της Δύσεως, που έχοντας παρακμάσει καταρρακώνει τη ζωή και το περιβάλλον του ανθρώπου και οδηγεί στον αφανισμό τους. Η παρούσα έκδοση είναι σχολιασμένη και περιέχει: μια αρκετά ενημερωμένη βιβλιογραφία (ξένη και ελληνική) για το διάστημα 1917 -2002 (με δημοσιεύματα που αφορούν το έργο εν γένει, τις πηγές και τις επιδράσεις, τις κριτικές βιογραφίες και μελέτες για την κριτική και τα θεωρητικά κείμενα), χρονολογικό πίνακα, δύο εμπεριστατωμένες εισαγωγές ξένων μελετητών καθώς και εκτεταμένο πρόλογο του μεταφραστή, όπου περιγράφεται μεταξύ άλλων η μετά το 1970 πρόσληψη του κριτικού και θεωρητικού Έλιοτ από ποικίλες μεταμοντέρνες θεωρήσεις και ιδεολογικές σχολές. Είναι χαρακτηριστικό δε ότι, παρ’ όλες τις επικρίσεις που εδέχθη για ορισμένα αμφιλεγόμενα στοιχεία του έργου του, παράμενε πάντα σεβαστός και αποδεκτός και συνεχίζει να επηρεάζει.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Γεννήθηκε στον Άγιο Λουδοβίκο του Μισσούρι το 1888 από πουριτανή αριστοκρατική οικογένεια διαπρεπών επιστημόνων και ανατράφηκε με τις αρχές του παππού του που ήταν θεολόγος. Σπούδασε στην Ακαδημία Σμιθ της Μασσαχουσέτης, βραβεύτηκε με χρυσό μετάλιο στα λατινικά από την Milton Academy. Σπούδασε τέσσερις γλώσσες: ελληνικά, λατινικά, γαλλικά, γερμανικά και συνάμα μεσαιωνική ιστορία, συγκριτική φιλολογία και ιστορία νεώτερης φιλοσοφίας. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα φιλοσοφίας στο Χάρβαρντ από τον Μπ. Ράσελ, το 1914 καθώς και σανσκριτική και νεώτερη ινδική φιλοσοφία. Γνώστης της γαλλικής φιλολογίας επιδόθηκε στην ποίηση. Το 1915 ο Έλιοτ εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο παραδίνοντας μαθήματα σε σχολεία και αργότερα διορίστηκε στη Lloyd΄ s Bank του Λονδίνου όπου εργάστηκε οχτώ χρόνια. Η ποίηση του κατατάσσεται σε πέντε περιόδους. Η πρώτη περίοδος (1909-1919) περιλαμβάνει τα ποιήματα: "Το τραγούδι της αγάπης του Άλφρεντ Προύλφροκ", "Το πορτραίτο μιας κυρίας", "Πρελούδια", κ.ά. Η δεύτερη περίοδος (1920-1925) περιλαμβάνει τα ποιήματα: "Γερόντιον", "Ιπποπόταμος", "Η έρημη χώρα", κ.ά. Στην τρίτη περίοδο ανήκουν "Οι άδειοι άνθρωποι", ενώ στην τέταρτη περίοδο (1927-1934) περιλαμβάνονται τα ποιήματα: "Το ταξίδι των Μάγων", "Ένα τραγούδι για τον Συμεών", "Animula", "Βράχος", κ.ά. Στην πέμπτη περίοδο (1935-1942) ανήκουν τα "Τέσσερα κουαρτέτα". Τα θεατρικά του έργα είναι τα "Φονικό στην εκκλησιά" ("Murder in the cathedral"), "Sweeny Agonistes", "Κοκτέιλ πάρτυ" κ.ά. Ως δημοσιογράφος και κριτικός έδωσε αξιόλογα δείγματα. Από το 1922 που ήταν εκδότης του περιοδικού "Κριτήριον" σκοπό είχε να δημιουργήσει μια θέση για τις νέες τάσεις της λογοτεχνίας και την κριτική. Στα δοκίμια και τις μελέτες ανήκουν: "Η παράδοση και το ατομικό ταλέντο", 1919, "Η χρήση της ποίησης και η χρήση της κριτικής", 1933, "Σημειώσεις για τον ορισμό της κουλτούρας", 1948, "Ποίηση και δράμα", 1951, κ.ά. Το 1948 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 1965.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Γεννήθηκε το 1947 στην Αθήνα καταγόμενος από την Κεφαλλονιά και την Κωνσταντινούπολη. Έκανε σπουδές χημείας, νεοελληνικής λογοτεχνίας και βιβλιοθηκονομίας. Άρχισε να δημοσιεύει ποιήματα από το 1966 και εξέδωσε (στο διάστημα 1968-1998) έξι ποιητικές συλλογές και μια επίτομη έκδοση εξ αυτών με τίτλο "Πατριδογνωσία 1969-1982" (α΄ έκδοση: 1982, β΄έκδοση: "Πατριδογνωσία 1968-1998", Ελλ. Γράμματα 1999). Το 2002 εξέδωσε την ποιητική συλλογή με τίτλο "Δυστυχία στα δάκτυλα" (εκδ. Πατάκη). Το 1971 δημοσίευσε (σε συνεργασία) την ποιητική ανθολογία "Η Νέα Γενιά, 1965-1970" με ποιήματα ενός αριθμού τότε πρωτοεμφανισθέντων ποιητών. Το 1991 επιμελήθηκε (σε συνεργασία) την έκδοση των "Απάντων" του φίλου του ποιητή Αλέξη Τραϊανού. Μέσα στην τριακονταετία 1974-2006, εκτός από ποιήματα, δημοσίευσε (σε εφημερίδες, περιοδικά και αυτοτελείς εκδόσεις) μελέτες και δοκίμια για πρόσωπα της λογοτεχνίας, κριτικές παρεμβάσεις και προτάσεις για το ζήτημα των βιβλιοθηκών στην Ελλάδα, κριτικά σχόλια και παρεμβάσεις (για ζητήματα λογοτεχνικά, κοινωνικά, πολιτικά και πολιτισμικά) καθώς και μεταφράσεις από τα αγγλικά. Επιμελήθηκε βιβλία καθώς και εκπομπές στο ραδιόφωνο (για την ποίηση). Για ένα διάστημα έγραψε κριτική βιβλίου στις εφημερίδες "Η Αυγή" και "Η Πρώτη". Το 1993 κυκλοφόρησε πολυσέλιδη συλλογή κειμένων του (δημοσιευμένων σε περιοδικά και εφημερίδες) για φαινόμενα νεοελληνικής παρακμής αλλά και πνευματικής αντίστασης ("Το πνεύμα της Αντίστασης: για τον πολιτισμό και την πολιτική"). Στα δύο τελευταία χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών συνέβαλε στη σύνταξη των τόμων "Κατάθεση ΄73" και "Κατάθεση ΄74" (εκδόσεις Μπουκουμάνη), που θεωρήθηκαν εκδηλώσεις συλλογικής πνευματικής αντίστασης. Από τις εκδόσεις Πατάκη, σε μετάφραση δική του, κυκλοφόρησαν οι τόμοι δοκιμίων του Τ. Σ. Έλιοτ "Δεν είναι η ποίηση που προέχει: για την ποίηση και τους ποιητές", το 2003, και "Δάντης: Θεία Κωμωδία και Νέα Ζωή", το 2005 και το αφήγημα "Ο χρυσός σκαραβαίος" του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, με δικά του σχόλια και εκτενέστατο επίμετρο, το 2004. Πέθανε στην Αθήνα στις 26 Ιουνίου 2006.
