(Απόσπασμα από μια συνέντευξη):
Από δημοσιογράφος μυθιστοριογράφος;
- Πάντα έγραφα μυθιστορήματα - στο μυαλό μου... Η δημοσιογραφία, το υποχρεωτικό, καθημερινό γράψιμο είναι μια πολύ καλή άσκηση. Αλλά έχω κάνει δεκάδες αρχές ιστοριών που θέλω να πω. Είναι σα να ήθελα πάντα να γράψω μυθιστόρημα. Το ήθελα. Το πότε θα το έγραφα ήταν μια άλλη υπόθεση.
Και τι εντύπωση σας άφησε η εμπειρία;
- Είναι μια υπέροχη φυγή. Σε μια λευκή σελίδα επιβάλλεσαι όπως δεν μπορείς να επιβληθείς στη ζωή. Νομίζω πως γράφω για να γνωρίσω τον εαυτό μου, όπως άλλοι γράφουν για να δείξουν τις γνώσεις τους.
Τι πραγματεύεται το Δεκατρία Φεγγάρια Μετά;
- Τον έρωτα. Τον ρομαντισμό στον έρωτα. Την υστερία από την απουσία του ρομαντισμού στον έρωτα. Το πάθος μιας γυναίκας για έναν άντρα, που είναι γοητευτικός και... δυστυχισμένος. Που, ως εκ της γοητείας και της δυστυχίας του, είναι εύθραυστος και σκληρός, άγγελος και σατανάς, λάμψη και σκότος.
Είναι ομοφυλόφιλος;
- Ναι, αλλά κι αυτό είναι σχετικό.
Είναι το μυθιστόρημά σας βγαλμένο από προσωπική πείρα;
- Η ερώτηση έχει ήδη απαντηθεί. Ελπίζω να συγκινηθείτε από άλλα, διαβάζοντας, κι όχι απ` αυτή την απλή και πεζή περιέργεια.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]