...Ο Ernesto Guevara de la Serna ήταν ένας αγωνιστής που χρησιμοποιούσε την πένα το ίδιο άνετα με το τουφέκι. Όμως για ποιο σκοπό μαχόταν; Πώς έβλεπε την πάλη των λαών της Λατινικής Αμερικής και ολόκληρου του κόσμου για την απελευθέρωσή τους; Τι εικόνα είχε σχηματίσει για τον σοσιαλισμό, τον `νέο άνθρωπο`, την επιτέλους χειραφετημένη από τον καπιταλιστικό εφιάλτη κοινωνία;...
Ο `Che` δεν ήταν άγιος, ούτε υπεράνθρωπος, ούτε και κανένα αλάνθαστο ον: ήταν ένας άνθρωπος όπως όλοι, με προτερήματα και αδυναμίες, σημεία διαύγειας και τύφλωσης, λάθη και αδεξιότητες. Όμως είχε εκείνη τη σπάνια για όσους δρουν στην πολιτική σκηνή ποιότητα: συνέπεια μεταξύ λόγων και έργων, ιδεών και πρακτικών, σκέψης και δράσης. Από αυτήν την άποψη υπήρξε εξαίρεση, κι αυτή η ιδιαιτερότητα ευθύνεται εν πολλοίς για την έλξη που ασκεί, ακόμη και σήμερα, σε πολλούς ανθρώπους -νέους κυρίως- σε ολόκληρο τον κόσμο...Δεν ρίχνουμε καμιά νοσταλγική ματιά στη σκέψη του Che. Απεναντίας, η επάνοδος στις ιδέες του, σαράντα χρόνια μετά το θάνατό του, επιτρέπει να εντοπίσουμε τη φλέγουσα επικαιρότητά τους για το έργο της μαρξιστικής ανανέωσης και της πολιτισμικής και πολιτικής αναμόρφωσης που διεξάγουν όσοι δεν έχουν εγκαταλείψει την ιδέα της οικοδόμησης μιας εναλλακτικής πρότασης στον καπιταλισμό...Ο.Β. & M.L.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]