Βλάσης Κανιάρης: Διαδρομές 1957-2004
zoom in
Ο Βλάσης Κανιάρης γεννήθηκε το 1928 στην Αθήνα. Από το 1946 και για σχεδόν πέντε χρόνια φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1947 γνωρίζεται με τον Γιάννη Τσαρούχη. Το 1950, μετά το θάνατο του πατέρα του, εγκαταλείπει τις ιατρικές σπουδές και αρχίζει τη φοίτηση στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Τελειώνει το 1955, έχοντας δασκάλους τον Ουμβέρτο Αργυρό, τον Γιάννη Παπά, τον Πάνο Σαραφιανό και κυρίως τον Γιάννη Μόραλη που τότε είχε εκλεγεί καθηγητής. Παράλληλα εργάστηκε κοντά στον Γιάννη Τσαρούχη στις σκηνογραφικές παραγγελίες της εποχής, πραγματοποιώντας και ο ίδιος σκηνογραφίες. Με ζωγραφική, σχέδια και σκηνογραφίες και όντας ακόμα σπουδαστής, πρωτοεμφανίζεται το 1952 στην Δ΄ Πανελλήνιο Έκθεση και δέχεται θετική κριτική. Το 1953 πραγματοποιεί, υπό την επίβλεψη του Τσαρούχη, τα σκηνικά για την «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη. Την ίδια χρονιά νυμφεύεται τη σύντροφο της ζωής του Μαρία Λίνα, φοιτήτρια ιατρικής. Λίγους μήνες μετά την αποπεράτωση των σπουδών του, το Φεβρουάριο του 1956 εγκαθίσταται στη Ρώ­μη, όπου και ζει ως το 1960. Από τις αρχές του 1959 παρακολουθεί στη Σχολή Καλών Τεχνών της Ρώμης μαθήματα σκηνογραφίας, ζωγραφικής και τοιχογραφίας. Το 1957, με αφορμή μια φοβερή καταστροφή στα ανθρακωρυχεία της Marcinelle, στο Βέλγιο, όπου έχασαν τη ζωή τους 400 περίπου ιταλοί ανθρακωρύχοι, ζωγραφίζει μια σειρά από αφηρημένα πια έργα, όπου μέσα από χρώματα, προσπαθεί να μεταφέρει την συγκίνηση που του προκάλεσε το γεγονός αυτό. Τον επόμενο χρόνο ακολουθούν οι «Κήποι της παιδικής μου ηλικίας», μια σειρά έργων όπου μεταφέρει ονειρικές εικόνες από τα χρόνια της πρώτης εφηβικής ηλικίας. Την ίδια χρονιά σχεδιάζει πάνω σε φύλλα εφημερίδων. Το 1958 παρουσιάζει στην Αθήνα, στην γκαλερί «Ζυγός» την πρώτη ατομική του έκθεση, 50 περίπου αφηρημένα έργα, λάδια, και σχέδια της περιόδου 1957-58. Λίγο καιρό πριν είχε δει το έργο του Αμερικανού ζωγράφου της Action Painting και του Dripping, Jackson Pollock. Η συνάντηση αυτή στάθηκε μια αποκάλυψη για τον Κανιάρη, αλλά και ένας φραγμός που του ανέκοψε το δρόμο που είχε ήδη πάρει εκείνη την εποχή. Μαζί με τον Μ. Κοντό, τον Κ. Τσόκλη και τον Ν. Κεσσανλή, όλους έλληνες καλλιτέχνης της διασποράς στη Ρώμη, συγκρότησαν την ομάδα "Gruppo Sigma", χωρίς ιδεολογικό ή θεωρητικό σκοπό. Αρχές του 1959 ξεκινά τη σειρά «Τιμής ένεκεν στους τοίχους της Αθήνας 1941-19...», όπου ανασυσταίνει την αίσθηση των τοίχων της κατοχικής Αθήνας. Τα έργα αυτά εκτίθενται το 1959 στην ομαδική έκθεση "Art grec contemporain". Ως συνέπεια της κατάργησης του περιοριστικού ζωγραφικού τελάρου και τη σύμβαση που προκύπτει μέσα από αυτό, καταλήγει σε κατασκευές από μεταλλικό δικτυωτό, χωρίς ορι­σμένη διάσταση, επεμβαίνοντας σύμφωνα με μια λογική για πρώτη φορά στο χώρο. Στα έργα αυτά αναφέρεται ο Κανιάρης ως: «Χώρος μέσα στο χώρο». Το 1960 τα έργα αυτά παρουσιάζονται στην σημαντικό­τερη γκαλερί της Ιταλίας "La Tartaruga", ύστερα από σύσταση του καθηγητή Giulio Carlo Argan. Τέλος του 1960 εγκαθίσταται οριστικά στο Παρίσι, όπου ζούσε ήδη μια μεγάλη παροικία ελλήνων, στοιχισμένη γύρω από τον τεχνοκριτικό Pierre Restany, ο οποίος ιδρύει την ίδια χρονιά το κίνημα του "Nouveau Realisme" (Armand, Cesar, Christo, Spoeri, Tingely, Niky de Saint-Phale, κ. ά.). Εκθέτει στην Galerie J, παρόλη την αντίθεση του με τον «Νέο Ρεαλισμό» του Pierre Restany έχοντας όμως ορισμένες επιφανειακές μορφολογικές συγγένειες, όπως είχε τονιστεί από τον ίδιο. Ο Pierre Restany είχε αναφερθεί με έμφαση ήδη το 1963 στην "ιδιότυπη διάσταση ατομικού ψυχισμού" που διαχωρίζει το εγχείρημα του Κανιάρη από το εγχείρημα των "Νέων Ρεαλιστών" του Παρισιού. Για τον Κανιάρη θα έπρεπε κανείς να πάρει θέση απέναντι σε ένα τοπίο βιομηχανικό, που αποτελούσε αντικείμενο έρευνας των "Νέων Ρεαλιστών", άρα θα έπρεπε να διαλέξει και να κρίνει. Το 1961 συμμετέχει σε έκθεση στην γκαλερί Saint-Germain μαζί με τους Κουλεντιανό, Γαΐτη, Μολφέση, Κεσσανλή, Τούγια, Φιλόλαο, Πράσινο. Ακολουθεί έντονη εκθεσιακή δραστηριότητα στο Παρίσι, στο Salon des Comparaisons, στη Γερμανία (Worfram-Eschenbach) μαζί με τους Κεσσανλή και Σπυρόπουλο, και στο Βέλγιο. Το 1962 συμμετέχει σε έκθεση που διοργάνωσε ο Γ. Μουρέλος στο Musee d΄ Art Moderne de la Ville de Paris με τίτλο: "Peintres et sculpteurs grecs a Paris". To 1963, έχοντας περάσει στα αντικείμενα στον χώρο, εκθέτει στην γκαλερί "Le Zodiaque" στις Βρυξέλλες. Ο κριτικός τέχνης Τώνης Σπητέρης οργανώνει στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη έκθεση με έργα των Μίμη Κοντού, Παύλου, Τσόκλη και Κανιάρη. Το 1964 ο Pierre Restany οργανώνει στο πλαίσιο της Biennale της Βενετίας την έκθεση "3 προτάσεις για μια νέα ελληνική γλυπτική" με τους Κανιάρη, Δανιήλ και Κεσσανλή. Ο Κανιάρης εκθέτει τις πρώτες κα­τασκευές από πραγματικά υλικά και αντικείμενα. Η έκθεση αυτή προκάλεσε έντονη αντίδραση στον Σπύρο Βασιλείου -ο οποίος συμμετείχε στο ελληνικό περίπτερο της Biennale και δημοσιεύει οργισμένο άρθρο με τίτλο: "Κάτω τα χέρια από τη ελληνική γλυπτική". Επιστρέφει το 1969 για λίγο στην Αθήνα και πραγματοποιεί στη "Νέα Γκαλερί" έκθεση με έργα από γύψο, κόκκινα πάνινα γαρίφαλα, επιτύμβια και συρματόπλεγμα απηχώντας τα βιώματα του τόπου από τη λογοκρισία και την έλλειψη πολιτικών ελευθεριών. Κάθε επισκέπτης έπαιρνε φεύγοντας, αντί καταλόγου, ένα γύψινο πλακάκι με ένα πάνινο γαρίφαλο. Ο Κανιάρης ήταν τότε μέλος της "Δημοκρατικής Άμυνας" και δεν μπόρεσε πια να επιστρέψει στην Ελλάδα. Το 1971 οργανώνεται μια μορφή αναδρομικής έκθεσης στην Στοκχόλμη με 48 έργα από τη σειρά των "Τοίχων" και άλλα έργα. Την ίδια εποχή ξεκινά τη σειρά "Μετανάστες". Το θέμα αυτό θα τον απασχολήσει ως το 1976, ενώ του χορηγείται κρατική υποτροφία εκ μέρους της Γερμανικής Πανεπιστημιακής Υπη­ρεσίας Ανταλλαγών (DAAD). Εργάζεται στο Βερολίνο για δύο χρόνια. Η έκθεση με το θέμα αυτό θα πα­ρουσιαστεί σε πολλά μουσεία της Δ. Γερμανίας και του Λονδίνου με τίτλο: "Gastarbeiter-Fremdarbeiter" ("Φιλοξενούμενοι εργάτες- Ξένοι εργάτες") και "Immigrants". Το 1975 συμμετέχει στον "Ελληνικό μήνα του Λονδίνου" στο I.C.A., εκθεσιακή διοργάνωση υπό τον τε­χνοκριτικό Χρήστο Ιωακειμίδη, μαζί με τους Αντωνάκο, Χρύσα, Κουνέλλη, Παύλο, Σαμαρά, Τάκη και Τσόκλη. Το 1976 εκλέγεται καθηγητής στην Έδρα Ζωγραφικής της Ανωτάτης Σχολής Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π. και εγκαθίσταται στην Ελλάδα. Παραμένει στη Σχολή ως το 1996. Το θέμα των "Μεταναστών" εξακολουθεί να τον απασχολεί: Το 1977 συμμετέχει με σχέδια στην έκθεση "Documenta" της Kassel. To 1980 παρουσιάζει με τη γκαλερί "Bernier" στο παλιό παγοποιείο του Φιξ την έκθεση "Helas-Hellas (Αλοίμονο Ελλάδα) ή Ο ζωγράφος και το μοντέλο του", ένα περιβάλλον μεγάλης κλίμακας, συνδυάζοντας θεατρικά και εικαστικά ένα είδος λαϊκού δρώμενου. Η ίδια έκθεση παρουσιάζεται διευρυμένη με νέα στοιχεία το 1983 στο Dortmund. To 1981 διδάσκει στο Salzburg ως επισκέπτης καθηγητής. Το 1982 συμμετέχει στα Europalia-Hellas στις Βρυξέλλες, με επιμελητή τον τεχνοκριτικό Αλέξανδρο Ξύδη. Το 1988 εκπροσωπεί, μαζί με τον Νίκο Κεσσανλή, την Ελλάδα στη 43η Biennale της Βενετίας με επίτροπο τον Μανώλη Μαυρομμάτη, με ένα έργο που αφορά τη σχέση Βορρά-Νότου. Στο Μακεδονικό Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης παρουσίασε το έργο αυτό με τίτλο: "Πού ο Βορράς και Πού ο Νότος;". Το 1989 ο Μάνος Στεφανίδης "επαναφέρει" την έκθεση του 1958 στο "Ζυγό", στη γκαλερί "Titanium". Το 1992 εκθέτει έργα από διαφορετικές περιόδους στην Staatliche Kunsthalle, στο Βερολίνο. Την ίδια χρονιά συμμετέχει σε σημαντική έκθεση στο Munster με τίτλο: "The Open Image Aspeets of Modern Art in Europe After 1945". Η τελευταία διεθνής ομαδική έκθεση στην οποία συμμετείχε ο Βλάσης Κανιάρης είναι η "Face a l΄histoire, 1933-1996" στο Κέντρο Georges Pompidou, στο Παρίσι το 1996. Το 1999 η Εθνική Πινακοθήκη αφιέρωσε αναδρομική έκθεση στον Βλάση Κανιάρη με επιμέλεια της Άννας Καφέτση. Η πλέον πρόσφατη ατομική του έκθεση διοργανώθηκε από το Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού της Νέας Υόρκης το 2003 με τίτλο: "Give the People what they Want" ("Ο,τι θέλει ο λαός...") με επιμέλεια του Μάνου Στεφανίδη. Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη

Συλλογικό έργο (Συγγραφέας)


Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Hellmuth Karasek

Hellmuth Karasek (Συγγραφέας)

Ο Χέλμουτ Κάρασεκ, δημοσιογράφος και συγγραφέας, διηύθυνε πάνω από είκοσι χρόνια τα πολιτιστικά του ενημερωτικού περιοδικού Der Spiegel. Σήμερα είναι εκδότης του βερολινέζικου Tagesspiegel κι από το 1988 μέλος του "Λογοτεχνικού κουαρτέτου" μιας περίφημης εκπομπής στη γερμανική τηλεόραση σχετικά με το βιβλίο.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη

Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη (Συγγραφέας)

Η Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη γεννήθηκε στην Αθήνα και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές της σπουδές στο Αμερικανικό Κολλέγιο Θηλέων Pierce College. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου Ιστορία της Τέχνης, Αρχαιολογία και Φιλοσοφία από όπου αποφοίτησε με διδακτορικό δίπλωμα. Εργάστηκε επί διετία στα Κρατικά Βαυαρικά Μουσεία. Από το 1984 εργάζεται ως Επιμελήτρια στην Εθνική Πινακοθήκη. Αντικείμενο έρευνάς της είναι η δυτικοευρωπαϊκή ζωγραφική, η χαρακτική, τα σχέδια και η φωτογραφία στις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης. Έχει εκδώσει φωτογραφικό λεύκωμα αφιερωμένο στο έργο της φωτογράφου Μαρίας Χρουσάκη και κατάλογο με τα χαρακτικά της Εθνικής Πινακοθήκης, στα οποία πρέπει να προστεθεί και η έρευνά της για τη ζωγραφική του 19ου αιώνα. Έχει διδάξει Ιστορία της Τέχνης στα Πανεπιστήμια Κρήτης και Αθήνας. Διετέλεσε εκπρόσωπος του Υπουργείου Πολιτισμού στην Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδος στην έδρα της UNESCO στο Παρίσι. Συνεργάστηκε σε ελληνικά και γερμανικά λεξικά τέχνης. Έχει διοργανώσει εκθέσεις στην Εθνική Πινακοθήκη, μεταξύ άλλων: "Αθήνα-Μόναχο, Τέχνη και Πολιτισμός στη Νεώτερη Ελλάδά" σε συνεργασία με βαυαρικά και ελληνικά κρατικά μουσεία, στα παραρτήματα της Εθνικής Πινακοθήκης στην Κέρκυρα και το Ναύπλιο καθώς και στην Κύπρο. Διετέλεσε καλλιτεχνική διεθύντρια της Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων. Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο και έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις σε συνέδρια και επιστημονικές ημερίδες Ιστορίας της Τέχνης στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Είναι μέλος της διεθνούς ερευνητικής ομάδάς "Εθνικές Ταυτότητες - Διεθνείς Πρωτοπορίες" υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Association International des Critiques d΄Art - ΕΛΛΑΣ και ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Μάνος Σ. Στεφανίδης

Μάνος Σ. Στεφανίδης (Συγγραφέας)

Ο Μάνος Στεφανίδης γεννήθηκε στο Πειραιά το 1954. Σπούδασε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετεκπαιδεύτηκε στο Kunstmuseum του Dusseldorf και στο Smithsonian Institution της Washington DC. Είναι διδάκτορας του ΑΠΘ. Επί 25 χρόνια ήταν επιμελητής της Εθνικής Πινακοθήκης. Το 2004 εξελέγη λέκτορας του Πανεπιστήμιου Αθηνών και το 2005 μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Το 2006 εξελέγη επ. καθηγητής στο ΑΠΘ αλλά δεν απεδέχθη τη θέση. Σήμερα διδάσκει Ιστορία της Τέχνης στην Φιλοσοφική Αθηνών, τμήμα θεατρικών Σπουδών. Το 1990 ήταν ο κομισάριος της Ελλάδας στη Biennale Βενετίας. Από το 1985 είναι μέλος της Α.I.C.Α.. Οργάνωσε και διηύθυνε το παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης στη Κέρκυρα (1990-1995) και το ιδιωτικό μουσείο Φρυσίρα (2000-2002). Έχει διδάξει σε μεταπτυχιακά σεμινάρια του Καποδιστριακού και Ιονίου Πανεπιστήμιου, του Παντείου και της ΑΣΚΤ καθώς και στη σχολή ξεναγών και τον ΑΚΤΟ. Γράφει χρόνια κριτικές τέχνης και επιφυλλίδες στην "Καθημερινή", το "Βήμα", το "Έθνος", την "Ελευθεροτυπία", τον "Ελεύθερο Τύπο" και το περιοδικό Αντί. Συνεργάζεται με τα λογοτεχνικό περιοδικό "Το Δέντρο", "Η Λέξη", "Ρεύματα", "Μανδραγόρας", "(δε)κατα". Έχει παρουσιάσει πολλές τηλεοπτικές εκπομπές στη κρατική τηλεόραση, στον ΑΝΤ1 και το SevenX, ραδιοφωνικές εκπομπές στο Τρίτο Πρόγραμμα και στο Κόκκινο 105,5. Έχει διοργανώσει σεμινάρια τέχνης στην Αρχαιολογική Εταιρεία, στην Ελληνοαμερικανική Ένωση και στη Booze Cooperativa.


Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Μαρία Κοτζαμάνη (Συγγραφέας)


Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Βλάσης Κανιάρης

Βλάσης Κανιάρης (Συγγραφέας)

Ο Βλάσης Κανιάρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Από το 1946 και για πέντε περίπου χρόνια σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η φοίτησή του στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών (1950-1955) σήμανε και την ουσιαστική αφοσίωσή του στην τέχνη. Μαθήτευσε κοντά στον Ουμ. Αργυρό, Γ. Παππά, Π. Σαραφιανό και Γ. Μόραλη. Παράλληλα εργάστηκε αναλαμβάνοντας σκηνογραφικές εργασίες, μόνος του ή μαζί με τον Γ. Τσαρούχη. Με την αποφοίτησή του από τη Σχολή εγκαταστάθηκε στη Ρώμη. Ήρθε σε επαφή με ρεύματα και καλλιτέχνες που βρίσκονταν στο ευρωπαϊκό προσκήνιο και, ξεπερνώντας τα στενά ελληνικά όρια, έγινε σύντομα γνωστός ως καλλιτέχνης της πρωτοπορίας. Στα τέλη του 1960 επέλεξε ως τόπο κατοικίας του το Παρίσι, όπου παρέμεινε μέχρι το 1976. Μεσολάβησε ένα μικρό διάστημα παραμονής του στην Ελλάδα (1967-1969), από όπου, όμως, αναγκάσθηκε να φύγει σύντομα λόγω του καθεστώτος της εποχής, για να επιστρέψει και πάλι στο Παρίσι. Ως υπότροφος της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (D.A.A.D., 1973-1975) έζησε και εργάσθηκε στο Δ. Βερολίνο για την ολοκλήρωση της σειράς Μετανάστες. Το 1975 εκλέχθηκε καθηγητής στην έδρα ζωγραφικής της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και από τον επόμενο χρόνο εγκαθίσταται οριστικά στην Ελλάδα. Καλλιτέχνης με διεθνή σταδιοδρομία, ο Κανιάρης, πραγματοποίησε την πρώτη ατομική του έκθεση στη Γκαλερί Ζυγός στην Αθήνα το 1958, για να ακολουθήσουν και άλλες (περισσότερες από είκοσι) στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Ρώμη, Μιλάνο, Βενετία, Βρυξέλλες, Μαδρίτη, Χαϊδελβέργη, Ίνγκολσταντ, Λονδίνο, Ανόβερο κ.λπ). Ιδιαίτερης μνείας αξίζουν τα μεγάλα περιβάλλοντα που εξέθεσε σε πολλά μουσεία της Δ. Γερμανίας την περίοδο 1972-1975, καθώς και το περιβάλλον στον Τεχνοχώρο Bernier (Αθήνα 1980). Συμμετείχε επανειλημμένα και με επιτυχία σε σημαντικές διεθνείς εκθέσεις, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν οι: "16ο Salon des realites nouvelles" (Παρίσι, 1961), "IV Βiennale του Σαν Μαρίνο" (1963), "Τρεις προτάσεις για μια νέα ελληνική γλυπτική" (Βενετία, 1964), "Biennale του Sao Paulo" (1965), "6η Documenta του Κάσελ" (1977), "Ευρωπάλια 1982" στις Βρυξέλλες και "Biennale της Βενετίας" το 1988.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη

Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη (Μεταφραστής)

Η Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη γεννήθηκε στην Αθήνα και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές της σπουδές στο Αμερικανικό Κολλέγιο Θηλέων Pierce College. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου Ιστορία της Τέχνης, Αρχαιολογία και Φιλοσοφία από όπου αποφοίτησε με διδακτορικό δίπλωμα. Εργάστηκε επί διετία στα Κρατικά Βαυαρικά Μουσεία. Από το 1984 εργάζεται ως Επιμελήτρια στην Εθνική Πινακοθήκη. Αντικείμενο έρευνάς της είναι η δυτικοευρωπαϊκή ζωγραφική, η χαρακτική, τα σχέδια και η φωτογραφία στις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης. Έχει εκδώσει φωτογραφικό λεύκωμα αφιερωμένο στο έργο της φωτογράφου Μαρίας Χρουσάκη και κατάλογο με τα χαρακτικά της Εθνικής Πινακοθήκης, στα οποία πρέπει να προστεθεί και η έρευνά της για τη ζωγραφική του 19ου αιώνα. Έχει διδάξει Ιστορία της Τέχνης στα Πανεπιστήμια Κρήτης και Αθήνας. Διετέλεσε εκπρόσωπος του Υπουργείου Πολιτισμού στην Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδος στην έδρα της UNESCO στο Παρίσι. Συνεργάστηκε σε ελληνικά και γερμανικά λεξικά τέχνης. Έχει διοργανώσει εκθέσεις στην Εθνική Πινακοθήκη, μεταξύ άλλων: "Αθήνα-Μόναχο, Τέχνη και Πολιτισμός στη Νεώτερη Ελλάδά" σε συνεργασία με βαυαρικά και ελληνικά κρατικά μουσεία, στα παραρτήματα της Εθνικής Πινακοθήκης στην Κέρκυρα και το Ναύπλιο καθώς και στην Κύπρο. Διετέλεσε καλλιτεχνική διεθύντρια της Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων. Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο και έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις σε συνέδρια και επιστημονικές ημερίδες Ιστορίας της Τέχνης στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Είναι μέλος της διεθνούς ερευνητικής ομάδάς "Εθνικές Ταυτότητες - Διεθνείς Πρωτοπορίες" υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Association International des Critiques d΄Art - ΕΛΛΑΣ και ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης.

Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη

Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη (Επιμέλεια)

Η Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη γεννήθηκε στην Αθήνα και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές της σπουδές στο Αμερικανικό Κολλέγιο Θηλέων Pierce College. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου Ιστορία της Τέχνης, Αρχαιολογία και Φιλοσοφία από όπου αποφοίτησε με διδακτορικό δίπλωμα. Εργάστηκε επί διετία στα Κρατικά Βαυαρικά Μουσεία. Από το 1984 εργάζεται ως Επιμελήτρια στην Εθνική Πινακοθήκη. Αντικείμενο έρευνάς της είναι η δυτικοευρωπαϊκή ζωγραφική, η χαρακτική, τα σχέδια και η φωτογραφία στις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης. Έχει εκδώσει φωτογραφικό λεύκωμα αφιερωμένο στο έργο της φωτογράφου Μαρίας Χρουσάκη και κατάλογο με τα χαρακτικά της Εθνικής Πινακοθήκης, στα οποία πρέπει να προστεθεί και η έρευνά της για τη ζωγραφική του 19ου αιώνα. Έχει διδάξει Ιστορία της Τέχνης στα Πανεπιστήμια Κρήτης και Αθήνας. Διετέλεσε εκπρόσωπος του Υπουργείου Πολιτισμού στην Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδος στην έδρα της UNESCO στο Παρίσι. Συνεργάστηκε σε ελληνικά και γερμανικά λεξικά τέχνης. Έχει διοργανώσει εκθέσεις στην Εθνική Πινακοθήκη, μεταξύ άλλων: "Αθήνα-Μόναχο, Τέχνη και Πολιτισμός στη Νεώτερη Ελλάδά" σε συνεργασία με βαυαρικά και ελληνικά κρατικά μουσεία, στα παραρτήματα της Εθνικής Πινακοθήκης στην Κέρκυρα και το Ναύπλιο καθώς και στην Κύπρο. Διετέλεσε καλλιτεχνική διεθύντρια της Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων. Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο και έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις σε συνέδρια και επιστημονικές ημερίδες Ιστορίας της Τέχνης στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Είναι μέλος της διεθνούς ερευνητικής ομάδάς "Εθνικές Ταυτότητες - Διεθνείς Πρωτοπορίες" υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Association International des Critiques d΄Art - ΕΛΛΑΣ και ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης.

Βλάσης Κανιάρης

Βλάσης Κανιάρης (Καλλιτέχνης)

Ο Βλάσης Κανιάρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Από το 1946 και για πέντε περίπου χρόνια σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η φοίτησή του στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών (1950-1955) σήμανε και την ουσιαστική αφοσίωσή του στην τέχνη. Μαθήτευσε κοντά στον Ουμ. Αργυρό, Γ. Παππά, Π. Σαραφιανό και Γ. Μόραλη. Παράλληλα εργάστηκε αναλαμβάνοντας σκηνογραφικές εργασίες, μόνος του ή μαζί με τον Γ. Τσαρούχη. Με την αποφοίτησή του από τη Σχολή εγκαταστάθηκε στη Ρώμη. Ήρθε σε επαφή με ρεύματα και καλλιτέχνες που βρίσκονταν στο ευρωπαϊκό προσκήνιο και, ξεπερνώντας τα στενά ελληνικά όρια, έγινε σύντομα γνωστός ως καλλιτέχνης της πρωτοπορίας. Στα τέλη του 1960 επέλεξε ως τόπο κατοικίας του το Παρίσι, όπου παρέμεινε μέχρι το 1976. Μεσολάβησε ένα μικρό διάστημα παραμονής του στην Ελλάδα (1967-1969), από όπου, όμως, αναγκάσθηκε να φύγει σύντομα λόγω του καθεστώτος της εποχής, για να επιστρέψει και πάλι στο Παρίσι. Ως υπότροφος της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (D.A.A.D., 1973-1975) έζησε και εργάσθηκε στο Δ. Βερολίνο για την ολοκλήρωση της σειράς Μετανάστες. Το 1975 εκλέχθηκε καθηγητής στην έδρα ζωγραφικής της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και από τον επόμενο χρόνο εγκαθίσταται οριστικά στην Ελλάδα. Καλλιτέχνης με διεθνή σταδιοδρομία, ο Κανιάρης, πραγματοποίησε την πρώτη ατομική του έκθεση στη Γκαλερί Ζυγός στην Αθήνα το 1958, για να ακολουθήσουν και άλλες (περισσότερες από είκοσι) στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Ρώμη, Μιλάνο, Βενετία, Βρυξέλλες, Μαδρίτη, Χαϊδελβέργη, Ίνγκολσταντ, Λονδίνο, Ανόβερο κ.λπ). Ιδιαίτερης μνείας αξίζουν τα μεγάλα περιβάλλοντα που εξέθεσε σε πολλά μουσεία της Δ. Γερμανίας την περίοδο 1972-1975, καθώς και το περιβάλλον στον Τεχνοχώρο Bernier (Αθήνα 1980). Συμμετείχε επανειλημμένα και με επιτυχία σε σημαντικές διεθνείς εκθέσεις, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν οι: "16ο Salon des realites nouvelles" (Παρίσι, 1961), "IV Βiennale του Σαν Μαρίνο" (1963), "Τρεις προτάσεις για μια νέα ελληνική γλυπτική" (Βενετία, 1964), "Biennale του Sao Paulo" (1965), "6η Documenta του Κάσελ" (1977), "Ευρωπάλια 1982" στις Βρυξέλλες και "Biennale της Βενετίας" το 1988.

Τόμος:
1
Δέσιμο:
Μαλακό εξώφυλλο
Σελίδες:
64
Διαστάσεις:
30χ24
Βάρος:
0.459 κιλά

Αξιολογήσεις

Γράψε μια αξιολόγηση