Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789604693870
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Η Πέγκυ Κουνενάκη γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης το 1950. Σπούδασε δημοσιογραφία στην Αθήνα και την Αγγλία, όπου και παρακολούθησε σεμινάρια δημιουργικής γραφής και κριτικού λόγου. Στην Αθήνα εργάστηκε στην εφημερίδα "Αυγή" ως πολιτιστική συντάκτης και αργότερα ως υπεύθυνη του πολιτιστικού τμήματος της "Κυριακάτικης Αυγής" (1976-1987). Εργάστηκε ως υπεύθυνη ύλης και πολιτιστικού στο περιοδικό "Ταχυδρόμος" (1980-1993). Στην εφημερίδα "Καθημερινή" συμμετείχε στο πολιτιστικό τμήμα του κυριακάτικου φύλλου και στο ένθετο περιοδικό της "Επταήμερο" (1994-2004). Επίσης, διατήρησε τη στήλη εικαστικής κριτικής για ένα και πλέον χρόνο στην εβδομαδιαία εφημερίδα "Athens Voice" (2003-2004).
Τα τελευταία χρόνια έχει οργανώσει πολλές εικαστικές εκθέσεις και έχει γράψει βιβλία.
Η Παρασκευή Κατημερτζή (1950-2015) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Σχολή Δημοσιογραφίας "Όμηρος" και στη Δημόσια Σχολή Ξεναγών. Μιλώντας άπταιστα αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά και γαλλικά, εργάστηκε επί σειρά ετών ως ξεναγός. Η είσοδός της στη δημοσιογραφία έγινε το 1979 στην εφημερίδα "Ελεύθερη Γνώμη". Την επόμενη χρονιά άρχισε να συνεργάζεται με την "Αυγή". Η συνεργασία της με την εφημερίδα "Τα Νέα" ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και διήρκεσε έως τη συνταξιοδότησή της, το 2009. Διαπιστευμένη συντάκτρια στο Υπουργείο Πολιτισμού, ασχολήθηκε με οξύ πνεύμα και ανανεωτική διάθεση με το αρχαιολογικό και το πολιτιστικό ρεπορτάζ, καθώς και με το εικαστικό ρεπορτάζ, το οποίο κάλυψε επί χρόνια. Υπέγραψε μεταξύ άλλων κείμενα για τη Βάσω Κατράκη, τη Nelly’s, τον Γιάννη Κουνέλλη, τον Γιάννη Ψυχοπαίδη, τον Χρήστο Μποκόρο, τον Σπύρο Βασιλείου και άλλους καλλιτέχνες της σειράς μονογραφιών "Σύγχρονοι έλληνες εικαστικοί" που κυκλοφόρησαν από "Τα Νέα". Εξέδωσε έναν τόμο για την "Αρχιτεκτονική της πέτρας" (ΔΟΛ, 2008), καθώς και ημερολόγια αφιερωμένα στην ελληνική φύση. Επίσης, επιμελήθηκε τους τόμους "El Greco: Δομήνικος Θεοτοκόπουλος: Κρήτη - Βενετία - Ρώμη - Ισπανία" (ΔΟΛ, 2007), "Αρχαίες πολιτείες" (ΔΟΛ, 2007), "Ακρόπολη, από τα μνημεία στο Mουσείο" (ΔΟΛ, 2009) κ.ά. Το 2005 τιμήθηκε με το βραβείο δημοσιογραφίας του Ιδρύματος Μπότση. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα την Πέμπτη 2 Απριλίου 2015, σε ηλικία 64 ετών, μετά από μάχη με τον καρκίνο.
Ο Βλάσης Κανιάρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Από το 1946 και για πέντε περίπου χρόνια σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η φοίτησή του στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών (1950-1955) σήμανε και την ουσιαστική αφοσίωσή του στην τέχνη. Μαθήτευσε κοντά στον Ουμ. Αργυρό, Γ. Παππά, Π. Σαραφιανό και Γ. Μόραλη. Παράλληλα εργάστηκε αναλαμβάνοντας σκηνογραφικές εργασίες, μόνος του ή μαζί με τον Γ. Τσαρούχη. Με την αποφοίτησή του από τη Σχολή εγκαταστάθηκε στη Ρώμη. Ήρθε σε επαφή με ρεύματα και καλλιτέχνες που βρίσκονταν στο ευρωπαϊκό προσκήνιο και, ξεπερνώντας τα στενά ελληνικά όρια, έγινε σύντομα γνωστός ως καλλιτέχνης της πρωτοπορίας. Στα τέλη του 1960 επέλεξε ως τόπο κατοικίας του το Παρίσι, όπου παρέμεινε μέχρι το 1976. Μεσολάβησε ένα μικρό διάστημα παραμονής του στην Ελλάδα (1967-1969), από όπου, όμως, αναγκάσθηκε να φύγει σύντομα λόγω του καθεστώτος της εποχής, για να επιστρέψει και πάλι στο Παρίσι. Ως υπότροφος της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (D.A.A.D., 1973-1975) έζησε και εργάσθηκε στο Δ. Βερολίνο για την ολοκλήρωση της σειράς Μετανάστες. Το 1975 εκλέχθηκε καθηγητής στην έδρα ζωγραφικής της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και από τον επόμενο χρόνο εγκαθίσταται οριστικά στην Ελλάδα. Καλλιτέχνης με διεθνή σταδιοδρομία, ο Κανιάρης, πραγματοποίησε την πρώτη ατομική του έκθεση στη Γκαλερί Ζυγός στην Αθήνα το 1958, για να ακολουθήσουν και άλλες (περισσότερες από είκοσι) στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Ρώμη, Μιλάνο, Βενετία, Βρυξέλλες, Μαδρίτη, Χαϊδελβέργη, Ίνγκολσταντ, Λονδίνο, Ανόβερο κ.λπ). Ιδιαίτερης μνείας αξίζουν τα μεγάλα περιβάλλοντα που εξέθεσε σε πολλά μουσεία της Δ. Γερμανίας την περίοδο 1972-1975, καθώς και το περιβάλλον στον Τεχνοχώρο Bernier (Αθήνα 1980). Συμμετείχε επανειλημμένα και με επιτυχία σε σημαντικές διεθνείς εκθέσεις, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν οι: "16ο Salon des realites nouvelles" (Παρίσι, 1961), "IV Βiennale του Σαν Μαρίνο" (1963), "Τρεις προτάσεις για μια νέα ελληνική γλυπτική" (Βενετία, 1964), "Biennale του Sao Paulo" (1965), "6η Documenta του Κάσελ" (1977), "Ευρωπάλια 1982" στις Βρυξέλλες και "Biennale της Βενετίας" το 1988.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Μαρία Αρώνη είναι ιστορικός τέχνης.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Βλάσης Κανιάρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Από το 1946 και για πέντε περίπου χρόνια σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η φοίτησή του στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών (1950-1955) σήμανε και την ουσιαστική αφοσίωσή του στην τέχνη. Μαθήτευσε κοντά στον Ουμ. Αργυρό, Γ. Παππά, Π. Σαραφιανό και Γ. Μόραλη. Παράλληλα εργάστηκε αναλαμβάνοντας σκηνογραφικές εργασίες, μόνος του ή μαζί με τον Γ. Τσαρούχη. Με την αποφοίτησή του από τη Σχολή εγκαταστάθηκε στη Ρώμη. Ήρθε σε επαφή με ρεύματα και καλλιτέχνες που βρίσκονταν στο ευρωπαϊκό προσκήνιο και, ξεπερνώντας τα στενά ελληνικά όρια, έγινε σύντομα γνωστός ως καλλιτέχνης της πρωτοπορίας. Στα τέλη του 1960 επέλεξε ως τόπο κατοικίας του το Παρίσι, όπου παρέμεινε μέχρι το 1976. Μεσολάβησε ένα μικρό διάστημα παραμονής του στην Ελλάδα (1967-1969), από όπου, όμως, αναγκάσθηκε να φύγει σύντομα λόγω του καθεστώτος της εποχής, για να επιστρέψει και πάλι στο Παρίσι. Ως υπότροφος της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (D.A.A.D., 1973-1975) έζησε και εργάσθηκε στο Δ. Βερολίνο για την ολοκλήρωση της σειράς Μετανάστες. Το 1975 εκλέχθηκε καθηγητής στην έδρα ζωγραφικής της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και από τον επόμενο χρόνο εγκαθίσταται οριστικά στην Ελλάδα. Καλλιτέχνης με διεθνή σταδιοδρομία, ο Κανιάρης, πραγματοποίησε την πρώτη ατομική του έκθεση στη Γκαλερί Ζυγός στην Αθήνα το 1958, για να ακολουθήσουν και άλλες (περισσότερες από είκοσι) στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Ρώμη, Μιλάνο, Βενετία, Βρυξέλλες, Μαδρίτη, Χαϊδελβέργη, Ίνγκολσταντ, Λονδίνο, Ανόβερο κ.λπ). Ιδιαίτερης μνείας αξίζουν τα μεγάλα περιβάλλοντα που εξέθεσε σε πολλά μουσεία της Δ. Γερμανίας την περίοδο 1972-1975, καθώς και το περιβάλλον στον Τεχνοχώρο Bernier (Αθήνα 1980). Συμμετείχε επανειλημμένα και με επιτυχία σε σημαντικές διεθνείς εκθέσεις, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν οι: "16ο Salon des realites nouvelles" (Παρίσι, 1961), "IV Βiennale του Σαν Μαρίνο" (1963), "Τρεις προτάσεις για μια νέα ελληνική γλυπτική" (Βενετία, 1964), "Biennale του Sao Paulo" (1965), "6η Documenta του Κάσελ" (1977), "Ευρωπάλια 1982" στις Βρυξέλλες και "Biennale της Βενετίας" το 1988.
Ο Βλάσης Κανιάρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Από το 1946 και για πέντε περίπου χρόνια σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η φοίτησή του στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών (1950-1955) σήμανε και την ουσιαστική αφοσίωσή του στην τέχνη. Μαθήτευσε κοντά στον Ουμ. Αργυρό, Γ. Παππά, Π. Σαραφιανό και Γ. Μόραλη. Παράλληλα εργάστηκε αναλαμβάνοντας σκηνογραφικές εργασίες, μόνος του ή μαζί με τον Γ. Τσαρούχη. Με την αποφοίτησή του από τη Σχολή εγκαταστάθηκε στη Ρώμη. Ήρθε σε επαφή με ρεύματα και καλλιτέχνες που βρίσκονταν στο ευρωπαϊκό προσκήνιο και, ξεπερνώντας τα στενά ελληνικά όρια, έγινε σύντομα γνωστός ως καλλιτέχνης της πρωτοπορίας. Στα τέλη του 1960 επέλεξε ως τόπο κατοικίας του το Παρίσι, όπου παρέμεινε μέχρι το 1976. Μεσολάβησε ένα μικρό διάστημα παραμονής του στην Ελλάδα (1967-1969), από όπου, όμως, αναγκάσθηκε να φύγει σύντομα λόγω του καθεστώτος της εποχής, για να επιστρέψει και πάλι στο Παρίσι. Ως υπότροφος της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (D.A.A.D., 1973-1975) έζησε και εργάσθηκε στο Δ. Βερολίνο για την ολοκλήρωση της σειράς Μετανάστες. Το 1975 εκλέχθηκε καθηγητής στην έδρα ζωγραφικής της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και από τον επόμενο χρόνο εγκαθίσταται οριστικά στην Ελλάδα. Καλλιτέχνης με διεθνή σταδιοδρομία, ο Κανιάρης, πραγματοποίησε την πρώτη ατομική του έκθεση στη Γκαλερί Ζυγός στην Αθήνα το 1958, για να ακολουθήσουν και άλλες (περισσότερες από είκοσι) στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Ρώμη, Μιλάνο, Βενετία, Βρυξέλλες, Μαδρίτη, Χαϊδελβέργη, Ίνγκολσταντ, Λονδίνο, Ανόβερο κ.λπ). Ιδιαίτερης μνείας αξίζουν τα μεγάλα περιβάλλοντα που εξέθεσε σε πολλά μουσεία της Δ. Γερμανίας την περίοδο 1972-1975, καθώς και το περιβάλλον στον Τεχνοχώρο Bernier (Αθήνα 1980). Συμμετείχε επανειλημμένα και με επιτυχία σε σημαντικές διεθνείς εκθέσεις, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν οι: "16ο Salon des realites nouvelles" (Παρίσι, 1961), "IV Βiennale του Σαν Μαρίνο" (1963), "Τρεις προτάσεις για μια νέα ελληνική γλυπτική" (Βενετία, 1964), "Biennale του Sao Paulo" (1965), "6η Documenta του Κάσελ" (1977), "Ευρωπάλια 1982" στις Βρυξέλλες και "Biennale της Βενετίας" το 1988.
