Το βιβλίο αυτό παρακολουθεί τους μηχανισμούς της ανάδειξης ενός ελληνικού εθνικού συμβόλου στον χώρο της Μακεδονίας, και συγκεκριμένα του Δοξάτου Δράμας, κατά την περίοδο από τους Βαλκανικούς Πολέμους έως την επαύριον του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Στο διάστημα αυτό, η Ανατολική Μακεδονία γνώρισε τρεις βουλγαρικές κατοχές (1912-13, 1916-18, 1941-44), κατά τις οποίες το Δοξάτο κατέβαλε επανειλημμένα βαρύ φόρο αίματος. Βασικός ερμηνευτικός άξονας του βιβλίου είναι η επισήμανση ότι, ενώ οι συγκρούσεις ήταν ευρύτερες (Βαλκανικοί και Παγκόσμιοι Πόλεμοι), «κρυμμένες» μέσα σε αυτές βρίσκονταν φάσεις του ιστορικού φαινομένου που περιγράφεται με τον όρο «Μακεδονικό ζήτημα». Μέσα στις μεγάλες διεθνείς συγκρούσεις, το Μακεδονικό είχε την τάση να αναβιώνει και να δημιουργεί τις δικές του τρομερές πιέσεις, τοπικές, εθνικές και περιφερειακές. Έτσι, το βιβλίο, αναλύοντας τη διαδικασία σχηματισμού των προσλήψεων σε εθνικό επίπεδο, παράλληλα επιχειρεί να αποδώσει και πτυχές της εμπειρίας του μέσου ανθρώπου της Ανατολικής Μακεδονίας – μια ιστορία που δεν έχει λεχθεί έως τώρα, τουλάχιστον στον βαθμό που της αξίζει.