Το βιβλίο αυτό είναι μια τεκμηρίωση της έκθεσης της Βένιας Δημητρακοπούλου «Σμιλεύοντας τον Έρωτα» στην γκαλερί Κουρντ. Η έκθεση «Σμιλεύοντας τον Έρωτα» είναι μια κρύπτη όπου στεγάζεται ένας διακαλλιτεχνικός λόγος γύρω από μοτίβα του έρωτα. Οι ηφαιστειακές πέτρες, το μάρμαρο, ο πηλός και τα μέταλλα ως αδιαφανή, πυκνά, βαριά, σκληρά υλικά συνδιαλέγονται µε μαλακές και ελαφρές επιφάνειες από καμβά και χειροποίητο χαρτί, πάνω στις οποίες οι γραφές και οι γραφισµοί, τα ίχνη, οι κηλίδες και οι ανάγλυφες ματιέρες είναι «σημειώσεις» για τον έρωτα ως βιωματική εμπειρία. Η έκθεση «Σμιλεύοντας τον Έρωτα» είναι μια υπόθεση των αισθήσεων. Η αίσθηση της αφής συνάδει µε τη γλυπτική ενώ το μάρμαρο, θριαμβικό υλικό μέσα στην παγκοσμιότητα της materia, δραστηριοποιώντας τις αισθήσεις των θεατών, τους απευθύνει πρόσκληση για ένα μαγικό άγγιγμα. Όλα στην έκθεση, από τα ηχητικά έργα και το βίντεο µε την άυλη υπόσταση, μέχρι τις σχεδιασμένες µε σινική μελάνη δίνες, τις γραμμές, τις λέξεις, τα χειρόγραφα κείμενα και τις γλυπτικές μορφές σε μικρή ή μεγάλη κλίμακα, περικλείουν χνάρια μιας αυτοενδοσκόπησης και αναπόλησης. Για να αναδείξει το μύχιο, η Δημητρακοπούλου έχει στραφεί προς την προφορική εκμυστήρευση, την απεύθυνση, την ιδιόχειρη γραφή. Τελικά η αναζήτηση του υπερβατικού, µε έναν έρωτα αγωνιστικό ως αρχή της δημιουργίας και της διαπροσωπικής ανταλλαγής συμβιώνει µε μια συγκινησιακή ανάμνηση του έρωτα, ικανή να κατευνάσει την απορία που προκαλούν η απομάκρυνση και η απουσία.