Οι "Βάκχες", το πιο ανατριχιαστικό ίσως έργο από όσα μας έχουν σωθεί, είναι από τις τελευταίες τραγωδίες του ποιητή και γράφτηκε κατά την παραμονή του στη Μακεδονία (408-406 π.Χ.), μαζί με την "Ιφιγένεια εν Αυλίδι" και τον "Αλκμαίωνα εν Κορίνθω" (έργο χαμένο για μας. Διδάχτηκε όμως στην Αθήνα μετά το θάνατο του Ευριπίδη, ίσως το 405 π.Χ., από το γιο ή ανεψιό του, Ευριπίδη κι αυτόν, αποσπώντας μάλιστα και πρώτο βραβείο, όπως και η "Ιφιγένεια εν Αυλίδι", βραβείο τόσο σπάνιο για τον ποιητή όσο ζούσε ο ίδιος.
Αν και η γένεση της τραγωδίας προήλθε από τη Διονυσιακή λατρεία, το έργο αυτό είναι το μόνο που μας σώθηκε με διονυσιακό περιεχόμενο. Τον ίδιο μύθο είχε πραγματευθεί και ο Αισχύλος σε μια τετραλογία του που περιείχε έναν "Πενθέα", δράμα για το οποίο δε γνωρίζομε σχεδόν τίποτα. Μια άλλη τετραλογία του Αισχύλου, η "Λυκούργεια", περιείχε την αντίσταση στη διονυσιακή λατρεία και την τιμωρία του ομώνουμου βασιλιά της Θράκης. Πιθανόν πολλά μοτίβα των "Βακχών" να είχαν το πρότυπό τους σ΄ αυτές τις τετραλογίες του Αισχύλου. [...] (απόσπασμα από το κείμενο της Στέλλας Μπαζάκου - Μαραγκουδάκη)
Ο Ευρυπίδης (480-406 π.Χ.) καταγόταν από τον Αθηναϊκό δήμο της Φλύας. Παρακολούθησε τις διδασκαλίες του Αναξαγόρα, του Πρόδικου και του Πρωταγόρα, και συνδέθηκε φιλικά με τον Σωκράτη. Για πρώτη φορά πήρε μέρος σε δραματικό αγώνα το 455 π.Χ., και από τότε δίδασκε τακτικά μέχρι τον θάνατό του.
Άνθρωπος μάλλον εσωστρεφής και αυστηρός, δεν ευτύχησε στην προσωπική ζωή του. Κατά τα τελευταία χρόνια του εγκαταστάθηκε στη Μακεδονία, προσκαλεσμένος από τον βασιλιά Αρχέλαο, και εκεί πέθανε.
Στο έργο του αντικατοπτρίζεται το κλίμα της εποχής, με την έντονη επίδραση της σοφιστικής, την αμφισβήτηση και την αναζήτηση των θείων και των ανθρώπινων. Ο Ευριπίδης, ο από σκηνής φιλόσοφος, απεικόνισε την τραγικότητα των εσωτερικών συγκρούσεων και απέδωσε μοναδικά την ποικιλία των ψυχικών παθών και τις διακυμάνσεις της συνείδησης. Οι νεωτερισμοί του, στη μορφή των έργων του και στις ιδέες που εξέφρασε, τον έκαναν συχνά στόχο επιθέσεων. Σώζονται δεκαεννέα δράματά του πλήρη και πολλά άλλα αποσπασματικά.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Στέλλα Μπαζάκου - Μαραγκουδάκη σπούδασε Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με σημαντικούς δασκάλους, όπως το Γιάννη Κακριδή, το Λίνο Πολίτη, το Στυλιανό Καψωμένο, τον Εμμανουήλ Κριαρά.
Δίδαξε φιλολογικά μαθήματα στη μακρόχρονη εκπαιδευτική της πορεία, τα περισσότερα χρόνια στη "Σχολή Μωραΐτη", όπου είχε και τη Διεύθυνση του Λυκείου.
Σε έγκυρα περιοδικά δημοσιεύθηκαν εργασίες, βιβλιοκρισίες για θέματα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και ομιλίες της σε συμπόσια εκπαιδευτικού και παιδαγωγικού περιεχομένου. Από τον Ο.Ε.Δ.Β. εκδόθηκαν για τη Μέση Εκπαίδευση οι μεταφράσεις της στον "Πανηγυρικό" και το "Φίλιππο" του Ισοκράτη.
Μεταφράζει συστηματικά όλες τις τραγωδίες των τριών μεγάλων τραγικών ποιητών της Αρχαιότητας, που έφτασαν ως εμάς ολοκληρωμένες.
