Πρόκειται για την ιστορία της ερωτικής απογοήτευσης του Στέφανου Πατσάκα, ενός ατόμου με διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή στο αυτιστικό φάσμα. Ακολoυθεί δείγμα γραφής της ιστορίας: «Εκείνο το πρωινό, στην προσπάθειά του να ψήσει μια χορτοφαγική πίτσα, έκαψε πάλι τα χέρια του στον φούρνο. Δεν αντιλήφθηκε τίποτα κατά το κάψιμο. Μετά, πρόσεξε το έγκαυμα. Πω πω, τι παλικάρι που είμαι. Σκέφτηκε. Δύσκολα πονούσε επιδερμικά. Σκληρόπετσος άνθρωπος, θα έλεγε ένας τρίτος παρατηρητής της μεμονωμένης σκηνής. Κι έσπασε, πάλι, κατά λάθος, το γυάλινο ποτήρι του φυσικού χυμού. Πόσο περίεργο, αυτοσαρκάστηκε. Μια φορά στα δύο χρόνια, αγόραζε καινούργιο σερβίτσιο. Ή, αυτό γινόταν αιτία, ή και αφορμή ακόμα, για την κοινωνική του απαξίωση: –Τι σπιτικό είναι αυτό, χωρίς πιατικά και ποτηρικά;»