Αφήνοντας κατά το δυνατόν στην άκρη συναισθηματισμούς και προκαταλήψεις, το βιβλίο εστιάζει την προσοχή του στους νέους, μορφωμένους Έλληνες, ως φορείς μιας πιο ώριμης (εν σχέσει με αυτήν των γονέων τους) ατομικότητας, που ήδη ξεπροβάλλει μέσα από τα χαλάσματα τις κρίσης, αλλά και από τις ριζικές πολιτισμικές μεταβολές που φέρει μαζί του ο 21^ος αιώνας.

Η αναζήτηση εκ μέρους των νέων μιας αυτοπραγμάτωσης και ελευθερίας συμβατών με τα ιδεώδη της φιλελεύθερης δημοκρατίας, παρότι φθάνει αργοπορημένη στην ελληνική κοινωνία, μοιάζει ανερμάτιστη και ανεδαφική, καθώς ωθεί τους νέους ν’ αποζητούν υπέρτατες ατομικιστικές αξίες, χωρίς εμβάθυνση στα ερωτήματα «ποιος είμαι» και «από πού προέρχομαι». Εξ αιτίας αυτού, η εκ μέρους τους ένθερμη υποστήριξη της προσωπικής αυτογνωσίας (όπως προκύπτει από τα εμπειρικά δεδομένα) προσκόπτει, πέραν των θεσμικών εμποδίων, και στην εκ μέρους τους μη ηθική προσέγγιση του προσώπου του άλλου. Επίσης, τρωτή φαίνεται και η αντίληψή τους για τη φιλία, η οποία καίτοι προβάλλεται ως σχέση ουσιαστική για τη ζωή τους, εν τούτοις η συναισθηματική της διάσταση μαρτυρεί την αναγωγή της σε πεδίο ναρκισσιστικής επιβεβαίωσης του εγώ.

Τις ανεπάρκειες μιας τέτοιας αυτοπραγμάτωσης και φιλίας επιχείρησε η παρούσα εργασία να υποδείξει, ρίχνοντας λίγο φως στον πλούτο των εννοιών και των κοινωνικών καταστάσεων που μέχρι στιγμής τις έχουν δημιουργήσει.