Προσωρινά μη διαθέσιμο
Καλέστε μας για πληροφορίες
ISBN:
9789607980366
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Τα αρχιτεκτονικά αντικείμενα, όλο και πιο επιτηδευμένα και συγχρόνως αυτιστικά, δεν συγκροτούν πλέον το μέλλον της αρχιτεκτονικής, η οποία εξαρτάται κατ` ουσίαν από την πόλη και την ικανότητά της να ανανεώνεται, να εξαπλώνεται, να δημιουργεί συσχετισμούς. Αντί να παρουσιάσουμε μεμονωμένα έργα, δείχνουμε μια πόλη: την Αθήνα. Όχι την αρχαία Αθήνα, την οποία φωτογραφίζουν εκατομμύρια τουρίστες απ` όλο τον κόσμο, αλλά τη σύγχρονη Αθήνα, που εξαπλώνεται από το Φάληρο έως την Κηφισιά, από το Κερατσίνι έως τη Βουλιαγμένη· αυτή την αστικοποίηση που κανείς δεν θέλει να την βλέπει, ούτε να την γνωρίζει. Σε αυτή την αποσπασματική πόλη ενός αέναου εργοταξίου αποτυπώνεται η αναζήτηση μιας ευμετάβλητης αρχιτεκτονικής, όπου κυριαρχεί η ιδέα επί της μορφής· ο μηχανισμός και η στρατηγική επί του ίχνους και της κάτοψης· το στιγμιαίο και το εφήμερο επί του συμβόλου και της κληρονομιάς. Εντέλει, μια αυθόρμητη αρχιτεκτονική, απελευθερωμένη από την πρωταρχική συνθήκη που είχε συνάψει με την εξουσία και ικανή να προοιωνίζεται τις σύνθετες και αντιφατικές δομές της δημοκρατίας του μέλλοντος.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Βασίλης Καραποστόλης γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Stirling Σκοτίας. Είναι καθηγητής στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου διδάσκει Φιλοσοφία της Επικοινωνίας και του Πολιτισμού. Παράλληλα με τις μελέτες και τα δοκίμιά του για τα ήθη στον σύγχρονο κόσμο, δημοσιεύονται από το 1995 και λογοτεχνικά έργα του.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Θανάσης Μουτσόπουλος σπούδασε στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π. και στο Graduate School of Design του Πανεπιστημίου Harvard. Συμμετείχε σε multimedia studio στο Center for Advanced Visual Studies του ΜΙΤ. Έχει γράψει τα βιβλία "Μοιάζει με άνθρωπος(ς); ανθρωπομορφισμός, αφαίρεση και σχηματοποίηση στη μαζική κουλτούρα", "No feelings: το εικαστικό punk", "David Carson: μετά την καταστροφή" και "Τι τρέχει; οι εικόνες του Πάνου Κουτρουμπούση", κ.ά. Έχει επιμεληθεί εικαστικές και αρχιτεκτονικές εκθέσεις και καταλόγους εκθέσεων. Από το 1999 μέχρι το 2004 δίδαξε Ιστορία Τέχνης και Πολιτιστική Γεωγραφία στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Πατρών, από το 2004 μέχρι το 2007 Ιστορία και Θεωρία της τέχνης και της Αρχιτεκτονικής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, και από το 2008 διδάσκει τα μαθήματα της Ιστορίας της Τέχνης και του Πολιτισμού της Πόλης στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πολυτεχνείου Κρήτης στα Χανιά. Αρθρογραφεί για την αρχιτεκτονική και τα εικαστικά σε εφημερίδες και περιοδικά.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Δημήτρης Φιλιππίδης (γ. 1938) είναι αρχιτέκτονας (ΕΜΠ, 1962), μετά το 1975 καθηγητής πολεοδομίας και σήμερα ομότιμος καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ. Εργάστηκε σε διάφορα γραφεία εκπονώντας αρχιτεκτονικές και πολεοδομικές μελέτες (1964-1995) και διακρίθηκε σε διαγωνισμούς. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και κριτικές βιβλίων για την ελληνική παραδοσιακή και σύγχρονη αρχιτεκτονική, την πολεοδομία και την εκπαίδευση των αρχιτεκτόνων. Έχει γράψει δεκαπέντε βιβλία: "Νεοελληνική αρχιτεκτονική" (1984), "Για την ελληνική πόλη" (1990), "Είκοσι θέσεις για την πολεοδομία" (1990), "Το σκυρόδεμα στην ελληνική αρχιτεκτονική του εικοστού αιώνα" (1992), "Μεσογειακά σπίτια: Ελλάδα" (1994), "Λύσανδρος Καυταντζόγλου" (1995), "Πέντε δοκίμια για τον Κωνσταντινίδη" (1997), "Διακοσμητικές τέχνες" (1998), "Μοντέρνα αρχιτεκτονική στην Ελλάδα" (2001), "Προάστια και εξοχές της Αθήνας του ΄30" (2006), "Αρχιτεκτονικές μεταμορφώσεις" (2006), "Νεοκλασικές πόλεις στην Ελλάδα" (2007), "Οικοδομικό τετράγωνο 19 (2009), "Εφήμερη και αιώνια Αθήνα" (2009), "Δημήτρης Πικιώνης" (2009). Έχει επιμεληθεί αφιερώματα και μονογραφίες αρχιτεκτόνων, καθώς και τους έξι πρώτους τόμους της σειράς "Ελληνική Παραδοσιακή Αρχιτεκτονική" (1980-1988).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Σταύρος Σταυρίδης σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ. Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ με θέμα "Η πολιτισμική εξάρτηση της συμβολικής σχέσης με τον χώρο". Μετείχε στην συντακτική ομάδα του περιοδικού "Εφήμερη πόλη" (κριτικός, βιωματικός και φαντασιακός λόγος για το χώρο). Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Ουτοπία" (δίμηνη έκδοση θεωρίας και πολιτισμού). Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα με αντικείμενο τη θεωρητική διερεύνηση των προβλημάτων του χώρου και της αρχιτεκτονικής. Έχουν εκδοθεί τα βιβλία του: "Η συμβολική σχέση με τον χώρο", Κάλβος 1990. "Διαφήμιση και το νόημα του χώρου", Στάχυ 1996, "Από την πόλη οθόνη στην πόλη σκηνή", Ελληνικά Γράμματα 2002, καθώς και σε συνεργασία με τη φωτογράφο Ε. Κώτσου, "Η υφή των πραγμάτων", Ίριδα 1996. Είναι λέκτορας του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, όπου διδάσκει αρχιτεκτονική σύνθεση και θεωρία στο προπτυχιακό και μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Νίκος Μπελαβίλας γεννήθηκε στον Πειραιά το 1959. Έκανε σπουδές αρχιτεκτονικής και διδακτορική διατριβή στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου όπου διδάσκει από το 2003, σήμερα στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή. Έχει διδάξει επίσης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο.
Διηύθυνε το Γραφείο Λαυρίου του ΕΜΠ για τη δημιουργία του Τεχνολογικού-Πολιτιστικού Πάρκου και το Βιομηχανικό Μουσείο Ερµούπολης. Ως μέλος του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος ΕΜΠ, συμμετείχε στον σχεδιασμό του Μητροπολιτικού Πάρκου στο Γουδί, του θαλασσίου μετώπου της Ελευσίνας, του Τεχνικού Πανεπιστημίου στη Λεµεσό, των επεκτάσεων του Τραµ στην Αθήνα και Πειραιά, κ.α. Ήταν επικεφαλής της μελέτης του κτιρίου της νέας Ταινιοθήκης της Ελλάδος στην Ιερά Οδό, όπως και των ερευνών του ΕΜΠ για τα Ιστορικά Μεταλλεία στο Αιγαίο, το Μητρώο Ελληνικής Βιομηχανικής Κληρονομιάς, του ιστορικού κέντρου της Πρέβεζας, του Μητροπολιτικού Πάρκου Ελληνικού. Είναι μέλος της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς - TICCIH, του Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων - ICOMOS και από το 2007 επιστημονικός αξιολογητής του World Heritage List της UNESCO.
Έχει γράψει τα βιβλία "Λιμάνια και Οικισμοί στο Αιγαίο της Πειρατείας" και "Τόποι Ανθρώπων - σχόλια για το χώρο και την πολιτική". Συμμετείχε με άρθρα του στους συλλογικούς τόμους "Αιγαίο: διάσπαρτη πόλη" στη 10η Biennale Αρχιτεκτονικής Βενετίας 2006, "Αthens-Absolute Realism" στην 8η Biennale Αρχιτεκτονικής Βενετίας 2002, " Ελλάδα της θάλασσας", "Ιστορικός βιομηχανικός εξοπλισμός στην Ελλάδα", "Το ελληνικό τοπίο", "Το Αιγαίο Πέλαγος. Χαρτογραφία και ιστορία, 15ος - 17ος αιώνας", "Ορυχεία στο Αιγαίο 19ος-20ος αιώνας", "Σύγχρονα ελληνικά τοπία" κ.α.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Τάκης Κουμπής σπούδασε αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στην Αρχιτεκτονική Σχολή Paris la Villette της Γαλλίας (1984). Κάτοχος DEA φιλοσοφίας (Universite Paris I - Σορβόννη), συνεργάστηκε σε πολλές μελέτες του Γραφείου Fernando Montes (1980-1983) στο Παρίσι. Έλαβε επιχορήγηση από το Γραφείο Αρχιτεκτονικής Έρευνας (BRA) της Γαλλίας για να συντάξει ερευνητική εργασία με θέμα "Αρχιτεκτονική και Τελετουργία" (1987). Μετά την επιστροφή του από τη Γαλλία συμμετείχε στη δημιουργία του περιοδικού "Τεύχος" και εν συνεχεία διηύθυνε το αρχιτεκτονικό τμήμα του περιοδικού ARTI από το 1992 έως το 1998. Διατηρεί γραφείο στην Αθήνα. Εκπονεί και υλοποιεί μελέτες κυρίως για κατοικίες. Στη Βενετία συμμετείχε σε διάφορες Μπιενάλε. Διετέλεσε επιμελητής, μαζί με τον Richard Scoffier, της διεθνούς έκθεσης "Η αποσπασματική πόλη" (Αθήνα 1997, Παρίσι 2000). Δίδαξε αρχιτεκτονική σύνθεση στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π. (2003-2005). Από το 2006 διδάσκει στο μεταπτυχιακό τμήμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Ρισάρ Σκοφφιέ γεννήθηκε στη Νίκαια της Γαλλίας το 1955, απόφοιτος αρχιτεκτονικής (1980) και κάτοχος DΕΑ φιλοσοφίας (Universite de Paris I Pantheon-Sorbonne). Διδάσκει τώρα αρχιτεκτονική σύνθεση και θεωρία στην Αρχιτεκτονική Σχολή των Βερσαλλιών. Συγκρότησε το δικό του γραφείο για να συμμετάσχει σε πολλούς διαγωνισμούς, κυρίως στις αστικές διευθετήσεις της Piazzale Roma της Βενετίας και της Brasserie Ottakring στη Βιέννη. Βραβεύτηκε στα Albums de la Jeune Architecture το 1991 και πραγματοποίησε το Μουσικό Κέντρο της συνοικίας Etouvie στην πόλη Amiens. Παράλληλα συνεργάστηκε με πολλά ευρωπαϊκά περιοδικά αρχιτεκτονικής και δημοσίευσε το 2000, στις εκδόσεις Jean-Michel Place, το βιβλίο "Les Villes de la puissance", και στις εκδόσεις Futura "Η πόλη χωρίς το έξω".
Τα κείμενα όπως και οι μελέτες του προτείνουν τη συστηματική θεώρηση ενός ανεστραμμένου κόσμου, όπου οι δημόσιοι χώροι εξαφανίζονται μέσα στην απώλεια κάθε κοινοτικού αισθήματος, και όπου η πιο μυστική μυχιότητα μοιάζει να εκτίθεται ακάθεκτα στην επιστροφή μιας απωθημένης ετερότητας.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
O Αλαίν Γκιγιέ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1954, είναι αρχιτέκτονας, πολεοδόμος και διδάκτορας κοινωνιολογίας. Διευθυντής-επιμελητής του Κέντρου Pompidou από το 1985 έως το 2000, υπήρξε υπεύθυνος του τμήματος και της συλλογής αρχιτεκτονικής την οποία δημιούργησε το 1991 στο Musee National d΄ Art Moderne. Επίτροπος και ενίοτε σκηνογράφος τριάντα και πλέον εκθέσεων είναι επίσης συγγραφέας πολλών άρθρων και κριτικών πονημάτων αρχιτεκτονικής. Κατέχει σήμερα τη θέση του καθηγητή της Σχολής Paris-Val de Marne. Σταδιοδρομεί συνάμα ως αρχιτέκτονας μελετητής, καθότι ενασχολείται κυρίως με μελλοντολογικές προτάσεις εδαφοποιημένης κλίμακας, όπως αυτή που αφορά τη χωροθέτηση της βάσης των υποβρυχίων του Lorient, που εκτέθηκε στην έβδομη Μπιενάλε Βενετίας τον Ιούνιο του 2000. Μέσω αυτών των ετερογενών, από πρώτη άποψη, δραστηριοτήτων, που συχνά καταφάσκονται ως ισάριθμα μανιφέστα, στρατεύεται ενεργά υπέρ μιας αυλής αρχιτεκτονικής, όπου η έννοια του μηχανισμού ως απλής διευθέτησης γενετικών κανόνων υποκαθιστά τις μορφές της παραδοσιακά σχεδιασμένης μελέτης, μαζί με τους γεωμετρικούς δημόσιους χώρους της, τις συνθετικές όψεις της, τους γλυπτικούς όγκους της.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Καθηγητής και διδάκτορας φιλοσοφίας, θέτει σε συστηματική διερώτηση διαδικασίες της σύνθεσης, στο πλαίσιο επιχορηγούμενων μελετών από το Γραφείο Αρχιτεκτονικής Έρευνας (Β.R.Α.). Συμμετείχε στα κεντρικά γραφεία του Ο.Μ.Α. (Office for Metropolitan Architecture) στο Ρόττερνταμ, στη σύλληψη πολλών μελετών του Rem Koolhaas, μεταξύ άλλων της Πανεπιστημιακής Βιβλιοθήκης του Jussieu (1992-1993), της ΖΑC Massena (1994) και της Euralille (1995). Συνεργάστηκε εξάλλου στις πειραματικές εργασίες της Νasrine Seraji, καθώς και στη μελέτη για τη Φιλαρμονική της Βρέμης (1995) ή την Αρχιτεκτονική Σχολή της Τουρ (1997). Αυτές οι εμπειρίες του επέτρεψαν να δημοσιεύσει το 2001, στις εκδόσεις Jacqueline Chambon, το βιβλίο "Η κάτοψη και η λεπτομέρεια", ένα βιβλίο φιλοσοφίας που αντιμετωπίζει την αρχιτεκτονική ως έναν ενεργό μηχανισμό, έναν καταλύτη, ο οποίος ενεργεί επί ενός εδάφους, που τον διατρέχουν γεωλογικές, πολιτικές καθώς και πολιτισμικές αντιθετικές δυνάμεις. Αφού δίδαξε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Δουγκέρκης και στην Architectural Association School του Λονδίνου, σήμερα διδάσκει στην Αρχιτεκτονική Σχολή
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
