Ο συγγραφέας Γκάι Έιμπλμαν ζει ως όμηρος της συζύγου του Βανέσας, μιας εκθαμβωτικά όμορφης κοκκινομάλλας που είναι αυταρχική, ευέξαπτη και έτοιμη για καυγά. Το πρόβλημα για τον Γκάι, όμως, είναι ότι ζει ως όμηρος και της Πόπι, της γοητευτικής πεθεράς του. Μοιάζοντας πιο πολύ με αδερφές παρά με μάνα και κόρη, οι δυο γυναίκες φτιάχνουν ένα θυελλώδες δίδυμο που τον εμπνέει για τις πιο απίθανες ιστορίες αλλά δεν τον αφήνει να συγκεντρωθεί αρκετά ώστε να γράψει έστω και μια από αυτές.

Έτσι κι αλλιώς κανένας δε διαβάζει τα έργα του Γκάι. Κανένας δε διαβάζει γενικά. Ο Γκάι φοβάται ότι το διάβασμα είναι ξοφλημένη υπόθεση. Ο εκδότης του -που φοβόταν το ίδιο πράγμα- έχει αυτοκτονήσει. Ο ατζέντης του, όπως όλοι οι ατζέντηδες, κρύβεται. Στο μεταξύ, η Βανέσα γράφει ένα δικό της μυθιστόρημα και ο Γκάι φρίττει με τις συνέπειες μιας πιθανής συγγραφικής της επιτυχίας.
Με αφετηρία την προσωπική απογοήτευση και την παγκόσμια απόγνωση, ο Γκάι αναρωτιέται αν είναι καιρός να δώσει στην αγάπη του για την ωραία πεθερά του μιαν άλλη, ερωτική διάσταση. Η λογοτεχνία μπορεί να έχει πεθάνει αλλά η ερωτική επιθυμία είναι ολοζώντανη. Και ο Γκάι ελπίζει ότι μέσα από αυτή την επιθυμία θα προκύψει άλλο ένα σπουδαίο βιβλίο.

Οργισμένο, ελεγειακό, αγενές, η "Αστική ζωολογία" είναι ένα μυθιστόρημα για την αγάπη - την αγάπη για τη γυναίκα, τη λογοτεχνία, το γέλιο. Μια από τις πιο καλές στιγμές ενός από τους πιο σπαρακτικά αστείους συγγραφείς της εποχής μας.