Ένας άνθρωπος, ο ίδιος ο συγγραφέας, κάνει διάλογο με το «μέσα» του, με τον εσωτερικό του εαυτό, με τη «σπίθα Θεού που όλοι φέρουμε», και το αποτέλεσμα, όπως γρήγορα θα διαπιστώσει κάποιος, είναι εντυπωσιακό. Είμαστε σε θέση να «επικοινωνούμε» με έναν εσωτερικό συνομιλητή, και ποιος μπορεί να είναι αυτός; Μπορούμε να του εξομολογούμαστε όσα μας απασχολούν και να δεχόμαστε απαντήσεις; Και αν γίνεται κάτι τέτοιο, πώς γίνεται; Είναι εύκολο; Είναι ασφαλές; Είναι υγιές και «νόμιμο»; Πού είναι δυνατόν να σε οδηγήσει η συγκεκριμένη διαδικασία; Είσαι σε θέση να την κάνεις μόνος ή χρειάζεσαι επίβλεψη εξωτερική και βοήθεια; Αξίζει τον κόπο; Και ακόμη: Πόσο χρήσιμο για τους άλλους θα είναι όταν ένας τέτοιος διάλογος έρθει στο φως και ο γράφων εκθέσει τις θέσεις του και εκτεθεί;
