Συλλογικό έργο (Καλλιτέχνης)

Pablo Picasso (Καλλιτέχνης)

Ο Πάμπλο Πικάσο (25 Οκτωβρίου, 1881 - 8 Απριλίου, 1973) είναι ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της τέχνης του 20ου αιώνα, συνιδρυτής μαζί με τον Ζωρζ Μπρακ του κυβισμού και με σημαντική συνεισφορά στη διαμόρφωση και εξέλιξη της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης. Το πλήρες όνομά του ήταν Pablo (ή El Pablito) Diego Jose Santiago Francisco de Paula Juan Nepomuceno Crispin Crispiniano de los Remedios Cipriano de la Santisima Trinidad Ruiz Blasco y Picasso Lopez. Ο πατέρας του ονομαζόταν Jose Ruiz y Blasco και ήταν επίσης ζωγράφος ενώ μητέρα του ήταν η Maria Picasso y Lopez. Τα πρώτα έργα του τα υπέγραφε ως Ruiz Blasco αλλά από το 1901 άρχισε να χρησιμοποιεί το όνομα της μητέρας του. Γεννήθηκε στη Μάλαγα της Ισπανίας όπου πέρασε και τα δέκα πρώτα χρόνια της ζωής του. Τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής, τα έλαβε από τον πατέρα του, ο οποίος δίδασκε σε διάφορες ακαδημαϊκές σχολές. Ο ίδιος ο Πικάσο ξεκίνησε να ζωγραφίζει σε πολύ μικρή ηλικία και έδειξε από νωρίς δείγματα του ταλέντου του. Το 1892 η οικογένειά του μετακόμισε στην Λα Κορούνια όπου έζησε για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, σπουδάζοντας στην τοπική σχολή καλών τεχνών. Το 1895, ο πατέρας του έγινε καθηγητής στην ακαδημία καλών τεχνών La Lonja της Βαρκελώνης, όπου σπούδασε και ο Πάμπλο Πικάσο περνώντας επιτυχώς τις εισαγωγικές εξετάσεις. Αργότερα, με την οικονομική βοήθεια του θείου του, του δόθηκε η ευκαιρία να πραγματοποιήσει ανώτερες σπουδές στην Βασιλική Ακαδημία Σαν Φερνάντο της Μαδρίτης, ωστόσο τις εγκατέλειψε στη διάρκεια του πρώτου έτους. Επέστρεψε στη Βαρκελώνη το 1899, όπου συναναστράφηκε με την καλλιτεχνική πρωτοπορία της εποχής του, γεγονός που είχε σημαντική επίδραση στο έργο του. Την ίδια περίοδο, εγκατέλειψε τον κλασικισμό και άρχισε να πειραματίζεται με νέες τεχνοτροπίες. Το 1900, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και συγκεκριμένα στη Μονμάρτρη, που αποτελούσε σημαντικό κέντρο της καλλιτεχνικής ζωής. Λόγω της ποικιλομορφίας αλλά και της χρονικής έκτασης που παρουσιάζει το έργο του Πικάσο, χωρίζεται συνήθως σε διαφορετικές περιόδους. Ο κυριότερες από αυτές είναι: -Μπλε ή Γαλάζια περίοδος (1901-1904): οι πίνακες του Πικάσο, αυτής της περιόδου, χαρακτηρίζονται από το μπλε χρώμα ή αποχρώσεις του και συμβολίζουν μία συναισθηματικά φορτισμένη περίοδο της ζωής του. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του ανήκουν σε αυτή, απεικονίζοντας ακροβάτες, αρλεκίνους, πόρνες, επαίτες και καλλιτέχνες. Η μπλε περίοδος περιλαμβάνει πίνακες που ολοκληρώθηκαν κυρίως στο Παρίσι αλλά είναι περισσότερο επηρεασμένοι από την ισπανική ζωγραφική. -Ροζ ή Ρόδινη περίοδος (1905-1907): Στους πίνακες αυτής της περιόδου, κυριαρχούν τα κεραμικά χρώματα και οι γήινοι τόνοι, ενώ συχνά χαρακτηρίζονται ως περισσότερο λυρικοί και εύθυμοι. Θεωρείται η περίοδος κατά την οποία ο Πικάσο επηρεάστηκε περισσότερο από την γαλλική ζωγραφική. -Αναλυτικός κυβισμός (1907-1912): είναι η τεχνοτροπία που ανέπτυξε ο ίδιος ο Πικάσο μαζί με τον Μπρακ και ένας από τους δύο βασικούς τομείς του ρεύματος του κυβισμού. -Συνθετικός κυβισμός (1912-1915): η περίοδος κατά την οποία ο Πικάσο και ο Μπρακ εξέλιξαν την κυβιστική οπτική, χρησιμοποιώντας την τεχνική του κολάζ. Οι επόμενες περίοδοι στο έργο του Πικάσο περιλαμβάνουν μια στροφή του σε περισσότερο κλασικές μορφές και ένα μεσογειακό πνεύμα (1916-1924), την αλληλεπίδρασή του με το υπερρεαλιστικό κίνημα στα μέσα της δεκαετίας του 1920, την ενασχόλησή του με την γλυπτική (από τα τέλη της δεκαετίας του ΄20) καθώς και το έργο που πραγματοποίησε μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Εργάστηκε επίσης με μικρά κεραμικά και χάλκινα γλυπτά, ενώ έγραψε ακόμη και ποιήματα. Ο ίδιος αυτοπροσδιοριζόταν και ως ποιητής λέγοντας "Je suis aussi un poete", δηλαδή "είμαι κι εγώ ένας ποιητής". Θεωρείται πως μέσα από τα ποιήματά του, ο Πικάσο εξέφρασε πιο έντονα την σχέση του με τον υπερρεαλισμό. Ξεκίνησε τη συγγραφή τους το 1934 και συλλογές αυτών δημοσιεύτηκαν αργότερα στα περιοδικά Cahiers d΄ Art (Τετράδια τέχνης) και La Caceta de Arte. Το διασημότερο ίσως έργο του Πικάσο είναι η "Γκερνίκα" (ή "Γκουέρνικα", με εσφαλμένη προφορά στα ελληνικά), η απεικόνιση του Γερμανικού βομβαρδισμού της πόλης της Ισπ

Jean Cocteau (Καλλιτέχνης)

Ο Ζαν Κοκτώ (1889-1963) υπήρξε ποιητής, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, κριτικός, ζωγράφος και σκηνοθέτης του κινηματογράφου. Έργα του είναι: Η δαιμόνια μηχανή (1934), Οι νεόνυμφοι του πύργου του Άιφελ (1921), Οι τρομεροί γονείς (1938),Τα ιερά τέρατα (1940), Η γραφομηχανή (1941), Ο ωραίος αδιάφορος (1941), Ο δικέφαλος αετός (1946) και άλλα.

Max Ernst (Καλλιτέχνης)

Georges Braque (Καλλιτέχνης)

Giorgio De Chirico (Καλλιτέχνης)

Ιταλός ζωγράφος (1888-1978), γεννημένος στον Βόλο, πρόδρομος του σουρεαλισμού.

Fernard Leger (Καλλιτέχνης)

Alexander Calder (Καλλιτέχνης)

Man Ray (Καλλιτέχνης)

Αμερικανός φωτογράφος (Φιλαδέλφεια, 1890 - Παρίσι, 1976), που έζησε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του στο Παρίσι. Συμμετείχε στα κινήματα του ντανταϊσμού και του σουρεαλισμού, στα οποία άσκησε σημαντική επίδραση με τις αβάν-γκαρντ φωτογραφίες του των δεκαετιών του ΄20 και του ΄30. Μαζί με τους Jean Arp, Max Ernst, Andre Masson, Joan Miro και Pablo Picasso, έλαβε μέρος στην πρώτη έκθεση των σουρεαλιστών, στη Galerie Pierre, το 1925. Την ίδια εποχή με τη φωτογράφιση αντικειμένων-ready made, όπως ο μετρονόμος με το ένα μάτι ("Indestructible Object"), σκηνοθέτησε μια σειρά από ταινίες μικρού μήκους "καθαρού κινηματογράφου": "Le Retour a la Raison" (2 λεπτά, 1923), "Emak-Bakia" (16 λεπτά, 1926), "L΄Etoile de Mer" (15 λεπτά, 1928), "Les Mysteres du Chateau de De" (27 λεπτά, 1929). Επίσης, βοήθησε ως διευθυντής φωτογραφίας τον Marcel Duchamp, στην ταινία του "Anemic Cinema" (1926), και χειρίστηκε ο ίδιος την κινηματογραφική μηχανή στην ταινία του Fernand Leger, "Μηχανικά μπαλέτα" (1924). Μεταξύ 1940-1951 έζησε στο Λος Άντζελες, εξαιτίας του πολέμου και της γερμανικής κατοχής, όπου παντρεύτηκε τη χορεύτρια Juliet Browner. Επέστρεψε όμως στο Παρίσι και το αγαπημένο του Μονπαρνάς, όπου άφησε την τελευταία του πνοή στις 18 Νοεμβρίου 1976, σε ηλικία 86 ετών.

Louise Bourgeois (Καλλιτέχνης)

Harry Bertoia (Καλλιτέχνης)

Lucio Fontana (Καλλιτέχνης)

Arnaldo Pomodoro (Καλλιτέχνης)

Gio Pomodoro (Καλλιτέχνης)

Jacques Lipschitz (Καλλιτέχνης)