Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789602182222
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
(...) Οι απόψεις που διατύπωσαν κορυφαίοι ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες, και οι οποίες περιλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση, συνιστούν μερικές μόνο απαντήσεις σε ένα κρίσιμο θέμα που δεν υπήρχε όμως στην ατζέντα της πρόσφατης Διακυβερνητικής Διάσκεψης για τη θεσμική μεταρρύθμιση της Ε.Ε. Όπως φαίνεται, όλοι συμφωνούν ότι είναι ανάγκη η Ε.Ε. να αναμορφωθεί και να προχωρήσει μπροστά καθώς θα πρέπει να αντιμετωπίσει την ιστορική πρόκληση της νέας διεύρυνσης. Επίσης, η ανάγκη να αναδειχθεί η Ε.Ε.σε αποτελεσματικό παράγοντα στη διεθνή σκηνή αποτελεί μια ακόμα πρόκληση για την Ένωση. Προς αυτή την κατεύθυνση θα επιχειρήσει να κινηθεί αποφασιστικά η Ε.Ε. τα επόμενα χρόνια, στηριζόμενη στη θέση ότι η διπλωματία της θα είχε μεγαλύτερη βαρύτητα αν υποστηριζόταν από τη δυνατότητά της να αναπτύξει τις δικές της στρατιωτικές δυνάμεις, ώστε να προλαμβάνει, να διαχειρίζεται και να επιλύει κρίσεις και συγκρούσεις. Τέλος, τα τελευταία χρόνια έχει εντοπιστεί η ανάγκη να έρθει η Ε.Ε. πιο κοντά στον ευρωπαίο πολίτη, κάτι που θα επιχειρήσει να προωθήσει ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Απέναντι σε αυτήν την πολύ ενδιαφέρουσα πολιτική συζήτηση για το ποια Ευρώπη θέλουμε, η Ελλάδα φαίνεται να τοποθετείται τελικά στην ομάδα εκείνων των χωρών που επιθυμούν τη βαθύτερη ενοποίηση της Ε.Ε.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
Ο Κωνσταντίνος Γ. Σημίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Σπούδασε νομικά και οικονομικά στη Γερμανία και την Αγγλία. Δίδαξε ως υφηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κόνσταντς το 1971 και ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Γκίσσεν την περίοδο 1971-1975. Το 1977 εκλέχτηκε καθηγητής Εμπορικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Το 1965 πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Ομίλου "Αλέξανδρος Παπαναστασίου". Στη διάρκεια της δικτατορίας διέφυγε παράνομα στο εξωτερικό και από το 1970 συμμετείχε στο Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (ΠΑΚ) ως μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και συμμετείχε στο πρώτο Εκτελεστικό Γραφείο του Κινήματος. Διετέλεσε Υπουργός Γεωργίας (1981-1985), Υπουργός Εθνικής Οικονομίας (1985-1987) και Υπουργός Βιομηχανίας και Εμπορίου (1993-1995). Το 1985 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Πειραιά, όπου επανεκλέγεται συνεχώς έως σήμερα. Στις 18 Ιανουαρίου 1996 εξελέγη πρωθυπουργός και στις 30 Ιουνίου 1996 πρόεδρος του Κινήματος, θέσεις τις οποίες διατήρησε μέχρι τις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 και μέχρι το έκτακτο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ της 8ης Φεβρουαρίου 2004, αντίστοιχα. Κυριότερα έργα του: "Η δομική αντιπολίτευση" (1979), "Θέσεις για την πολιτική στρατηγική του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος" (1980), "Για μια κοινωνία ισχυρή, για μια ισχυρή Ελλάδα" (1995), "Για μια ισχυρή Ελλάδα" (τρίτομο, 2002), "Πολιτική για μια δημιουργική Ελλάδα 1996-2004" (2005). Επίσης έχει γράψει: "Gute Sitten und Ordre Public" (1959), "Δίκαιο της ευρεσιτεχνίας" (1967 και δεύτερη έκδοση 1999), "Verbraucherschutz, Schlagwort oder Rechtsprinzip?" (1976).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Γεννήθηκε στην Ελευσίνα στις 17 Αυγούστου 1938. Απόφοιτος του Βαρβακείου Γυμνασίου Αθηνών.
Έγγαμος με τη Χριστίνα Χριστοφάκη. Έχει μία κόρη και ένα γιο.
Επάγγελμα: Δικηγόρος- Οικονομολόγος.
Σπουδές: Πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Αθηνών στα Νομικά και Οικονομικά. Με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης ανακηρύσσεται το 1973 Διδάκτωρ των Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Παρισίου 1(Πάνθεον Σορβόννη).
Ξένες γλώσσες: Αγγλική, Γαλλική.
Κοινοβουλευτικές δραστηριότητες:
Εξελέγη βουλευτής Αττικής με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις εκλογές του 1981, του 1985, του 1989 (Ιουνίου και Νοεμβρίου), του 1990, του 1993, του 1996 και του 2000.
Πολιτικές - κοινωνικές δραστηριότητες:
Διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού από 13.4.2000 έως 20.11.2000. Επίσης διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών, από 22.1.1996 έως 18.2.1999, υφυπουργός Εμπορίου από 5.7.1982 έως 17.1.1984, Εξωτερικών από 17.1.1984 έως 5.6.1985 και από 5.6.1985 έως 26.7.1985 , αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών από 26.7.1985 έως 18.11.1988, από 18.11.1988 έως 18.6.1989, από 18.6.1989 έως 2.7.1989 και από 13.10.1993 έως 8.7.1994, υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών από 8.7.1994 έως 15.9.1994. Ιδρυτικό μέλος της Δημοκρατικής Κίνησης Νέων "Γρηγόρης Λαμπράκης". Ανέπτυξε αντιστασιακή δράση στο εξωτερικό, κατά τη δικτατορία. Εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης ως εντεταλμένος διδασκαλίας και ερευνητής (1969-1978) σε θέματα οικονομικής ανάπτυξης, προγραμματισμού και χωροταξίας και διετέλεσε διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικής Ανάπτυξης του ιδίου Πανεπιστημίου. Μετείχε στο Κέντρο Μελετών και Διαφώτισης του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ήταν νομικός σύμβουλος εργατικών σωματείων της Μεγαρίδας και ιδρυτικό μέλος της κίνησης "Πολίτες κατά του Νέφους". Το 1984, εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και το 1985 αναπληρωματικό μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου. Στις 8.8.1989, εξελέγη τακτικό μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου και στις 23.8.1989 ορίστηκε μέλος της τριμελούς γραμματείας του. Επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής στο 2ο και 3ο Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ενώ την 1.11.1990 εξελέγη τακτικό μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου. Ηγήθηκε της αντιπολίτευσης στο Δήμο Αθηναίων από τον Οκτώβριο του 1994. Στις 6.9.1995 παραιτήθηκε από μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ενώ στις 22.1.1996, με την ανάληψη των κυβερνητικών καθηκόντων του, παραιτήθηκε από δημοτικός σύμβουλος Αθηνών. Στις 30.6.1996, στο 4ο Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, και στη συνέχεια, μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του Κινήματος. Στις 21.3.2000 στο 5ο Συνέδριο επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Προκόπης Παυλόπουλος, νομικός, πανεπιστημιακός και πολιτικός, γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1950, οπότε και τελείωσε το Λύκειο. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1973 και συνέχισε, σε μεταπτυχιακό επίπεδο, τις σπουδές του στο Παρίσι. Το 1977 αναγορεύθηκε διδάκτωρ (Doctorat d΄ Etat) του Πανεπιστημίου Paris II, στο οποίο αργότερα (1986) δίδαξε και ως Επισκέπτης Καθηγητής. Το 1982 διορίσθηκε Εντεταλμένος Υφηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και, μετά από διαδοχικές κρίσεις στις βαθμίδες του Επίκουρου Καθηγητή και του Αναπληρωτή Καθηγητή, εξελέγη Καθηγητής της ίδιας Σχολής το 1989. Από την πλειάδα των έργων του στον επιστημονικό χώρο ξεχωρίζουν "La directive en droit administratif", Paris, 1978, "Η συνταγματική κατοχύρωση της αιτήσεως ακυρώσεως: Μια σύγχρονη άποψη του κράτους δικαίου", 1982, "Μαθήματα διοικητικής επιστήμης", 1983, "Η αστική ευθύνη του Δημοσίου", Ι, 1986, ΙΙ, 1989, "Εγγυήσεις του δικαιώματος δικαστικής προστασίας στο ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο", 1993, "Η σύμβαση εκτέλεσης δημόσιου έργου", 1997 κ.λπ. Στον πολιτικό στίβο, το 1974-1975 διετέλεσε Γραμματέας του πρώτου (προσωρινού) Προέδρου της Δημοκρατίας Μιχαήλ Στασινόπουλου. Μεταξύ 1989-1990 ήταν μέλος της Οικουμενικής Κυβέρνησης Ξ. Ζολώτα, στην οποία μετείχε ως Αναπληρωτής Υπουργός Προεδρίας, αρμόδιος για τα ΜΜΕ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Από το 1990 ως το 1995 υπήρξε Διευθυντής του Νομικού Γραφείου της Προεδρίας της Δημοκρατίας επί προεδρίας Κωνσταντίνου Καραμανλή. Μεταξύ 1995 και 1996 άσκησε καθήκοντα Εκπροσώπου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας. Το 1996 εξελέγη Βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και ως το 2000 άσκησε καθήκοντα Τομεάρχη Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης. Από το 2000 εκλέγεται συνεχώς Βουλευτής Α΄ Αθηνών. Μεταξύ 2000-2004 άσκησε καθήκοντα Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας. Και μεταξύ 2004-2009 διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών στις Κυβερνήσεις Κ. Καραμανλή. Από το 2015 είναι ο έβδομος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας οπότε και έληξε η θητεία του Κάρολου Παπούλια.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Μαρία Δαμανάκη γεννήθηκε στην Κρήτη το 1952. Είναι μητέρα τριών παιδιών.
Σπούδασε χημικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
Κοινοβουλευτικές δραστηριότητες: 1977-1993: Εκλέγεται βουλευτής σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις στην Β΄ περιφέρεια Αθηνών, πρώτα με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και μετά με τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου. 1996-2003: Βουλευτής του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου στη Β΄ περιφέρεια Αθηνών. Σήμερα είναι βουλευτής Επικρατείας ΠΑ.ΣΟ.Κ. και έχει ορισθεί συντονίστρια για τα θέματα Παιδείας και Πολιτισμού.
Πολιτικές - κοινωνικές δραστηριότητες:
1991-1993: Πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου. Θέση από την οποία παραιτήθηκε μετά την αποτυχία του κόμματος στις εκλογές του 1993. 1994: Υποψήφια Δήμαρχος Αθηναίων. Εξελέγη Δημοτική Σύμβουλος. 1996: Μετά από τρίχρονη απουσία, εκλέγεται εκ νέου βουλευτής του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου στη Β΄ περιφέρεια Αθηνών. Στις 10 Οκτωβρίου 2003 παραιτείται από το βουλευτικό αξίωμα και αποχωρεί από το Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου διαφωνώντας με την πολιτική του κόμματος στο σύνολό της.
Επιτροπές της Βουλής:
-Διαρκής Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων Θέση: Μέλος
-Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Αποτίμησης Τεχνολογίας Θέση: Μέλος
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Γεννήθηκε στο Saint Paul, Minnesota των Η.Π.Α., στις 16.6.1952.
Έγγαμος με την Άντα Παπαπάνου. Έχει μία κόρη και ένα γιο.
Επάγγελμα: Κοινωνιολόγος.
Σπουδές: Σχολή Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Amherst της Μασαχουσέτης Η.Π.Α., Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης για θέματα μεταναστών, μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνιολογία της Ανάπτυξης στο London School of Economics και σε θέματα Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.
Ξένες γλώσσες: Αγγλική, Σουηδική.
Κοινοβουλευτικές δραστηριότητες:
Εξελέγη βουλευτής Αχαΐας με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις εκλογές του 1981, 1985, 1989 (Ιουνίου και Νοεμβρίου), του 1990, του 1993 και του 2007, Α΄ Αθηνών στις εκλογές του 1996 και του 2000 και Α΄ Θεσσαλονίκης στις εκλογές του 2004.
Πολιτικές - κοινωνικές δραστηριότητες: Στις 8 Φεβρουαρίου 2004 εξελέγη ομόφωνα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από τα μέλη και φίλους του κόμματος, θέση στην οποία επανεξελέγη τον Νοέμβριο του 2007, επικρατώντας του Ευάγγελου Βενιζέλου. Από τις εκλογές του 2004 είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Επί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών από 18-2-1999 έως τον Φεβρουάριο του 2004, αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών από 25.9.1996 έως 18-2-1999, καθώς επίσης και υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κατά τα διαστήματα 1988-1989 και 1994-1996, υφυπουργός Πολιτισμού (1985-1987), και υφυπουργός Εξωτερικών (1993-1994). Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. από το 1984. Είναι πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (από τον Ιανουάριο του 2006), αντιπρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Ολυμπιακής Εκεχειρίας, ιδρυτικό μέλος του Helsinki Citizens Assembly και της Πρωτοβουλίας για τη Συνεργασία στα Βαλκάνια, μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Μεσογειακών Μελετών, αντιπρόεδρος του Κέντρου Μελετών και Αυτομόρφωσης, μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Γεωργίου Παπανδρέου. Διετέλεσε συντονιστής ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Τιμήθηκε με βραβείο από το Ίδρυμα Μπότση για τους αγώνες του υπέρ της ελεύθερης ραδιοφωνίας (1988), από την οργάνωση "SOS Ρατσισμός" για την προσφορά του ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία (1996) και με το βραβείο Ιπεκτσί για τη δραστηριότητά του υπέρ της ελληνοτουρκικής προσέγγισης ως υπουργός Παιδείας κατά το διάστημα 1995-1996. Επίσης αναγορεύθηκε Μέγας Σταυροφόρος του Τάγματος των Ορθοδόξων Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου και του απονεμήθηκε ο Μεγαλόσταυρος από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Διόδωρο Α΄. Έγραψε τα βιβλία "1974-90: στην τροχιά της Ιστορίας" και "Το δένδρο και το δάσος", 1996.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Κώστας Καραμανλής γεννήθηκε στην Αθήνα το Σεπτέμβριο του 1956. Φοίτησε στο Πειραματικό Σχολείο Αθηνών. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Fletcher School of Law and Diplomacy του Πανεπιστημίου Tufts των ΗΠΑ.
Είναι μέλος της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών και ισόβιο μέλος - σύμβουλος του Ιδρύματος "Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής".
Το διάστημα 1974-1979 υπήρξε ηγετικό στέλεχος της Οργάνωσης Νέων Νέας Δημοκρατίας (Ο.Ν.ΝΕ.Δ) και εξελέγη πολλές φορές στα φοιτητικά συνδικαλιστικά όργανα με την παράταξη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.
Το 1986 ανέλαβε πρόεδρος της ειρηνιστικής κίνησης ΚΙΠΕΑ και του Ελληνικού Κέντρου Προώθησης της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης "Ευρώπη ʽ92".
Από το 1984 έως το 1989 άσκησε τη δικηγορία και παράλληλα συνεργάστηκε με το περιοδικό "Οικονομικός Ταχυδρόμος".
Τον Ιούνιο του 1989 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στην Αʼ εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας.
Έχει διατελέσει γραμματέας του προεδρείου της Βουλής το 1989 και γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας.
Το 1994 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας. Στις 21 Μαρτίου του 1997, εξελέγη Πρόεδρος του κόμματος, από το 4ο Συνέδριο.
Το Φεβρουάριο του 1999 εξελέγη αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) θέση στην οποία επανεξελέγη τον Οκτώβριο του 2002.
Τον Ιούνιο του 2002, εξελέγη αντιπρόεδρος της Διεθνούς Δημοκρατικής Ενώσεως.
Το 2001 ορίστηκε από το Ε.Λ.Κ. επικεφαλής της Πρωτοβουλίας για τη Δημοκρατία στα Δυτικά Βαλκάνια. Το 2003, το ΕΛΚ, αναγνωρίζοντας το έργο του, τον όρισε Πρόεδρο του Forum για την ΝΑ Ευρώπη.
Στις 7 Μαρτίου του 2004, ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, αναδείχθηκε νικητής στις βουλευτικές εκλογές με ποσοστό 45,36% εξασφαλίζοντας κοινοβουλευτική πλειοψηφία 164 εδρών επί συνόλου 300. Έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στις 10 Μαρτίου ορκίστηκε Πρωθυπουργός και Υπουργός Πολιτισμού.
Είναι νυμφευμένος με τη Νατάσα Παζαϊτη και πατέρας ενός γιου και μιας κόρης, διδύμων.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
O Ζακ Ντελόρ (Jacques Delors, 1925- ) είναι Γάλλος πολιτικός που έχει διατελέσει πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν). Εργάστηκε στην Τράπεζα της Γαλλίας, υπήρξε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού και ευρωβουλευτής. Τη χρονική περίοδο 1969-1972 ήταν Σύμβουλος του γκωλικού Γάλλου πρωθυπουργού Σαμπάν - Ντελμάς. Στη συνέχεια προσχώρησε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα. Το 1981 έγινε Υπουργός Οικονομικών υπό το Μιτεράν. Είναι από τους πρωτεργάτες του σχεδίου της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Αξιόλογος οικονομολόγος με εκμοντερνιστικές τάσεις. Εργάζεται συνεχώς και έχει αποκτήσει μεγάλο κύρος, επιρροή και δύναμη. Από το 1985 μέχρι το 1995 διετέλεσε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Ντόρα Μπακογιάννη γεννήθηκε στην Αθήνα, τον Μάιο του 1954, και είναι κόρη του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και της Μαρίκας Μητσοτάκη το γένος Γιαννούκου. Το 1968,λίγους μήνες μετά την άνοδο της δικτατορίας στην εξουσία, η Ντόρα Μπακογιάννη και η οικογένεια της έφυγαν στην εξορία στο Παρίσι. Το 1974 επέστρεψε στην Ελλάδα, αμέσως μετά την πτώση της Χούντας και τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς παντρεύτηκε με το γνωστό δημοσιογράφο Παύλο Μπακογιάννη. Aπό το γάμο της απέκτησε δύο παιδιά, την Αλεξία και τον Κώστα. Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1989 δολοφονήθηκε ο σύζυγός της Παύλος Μπακογιάννης, βουλευτής της Ν.Δ στην μονοεδρική της Ευρυτανίας, από την τρομοκρατική οργάνωση "17 Νοέμβρη". Μετά από εννέα χρόνια χηρείας, τον Ιούλιο 1998 παντρεύτηκε με το Ισίδωρο Κούβελο.
Ολοκλήρωσε τις μαθησιακές της σπουδές στη Γερμανική Σχολή του Παρισιού. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Επικοινωνία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα, συνέχισε τις ακαδημαϊκές της σπουδές στη Νομική Σχολή, όπου αποφοίτησε από το τμήμα Δημοσίου Δικαίου της Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών. Ομιλεί και γράφει τη γερμανική, γαλλική και την αγγλική γλώσσα.
Το 1977 έδωσε εξετάσεις στο Υπουργείο Συντονισμού και προσελήφθη ως υπάλληλος στη Διεύθυνση Θεμάτων της Ε.Ο.Κ.. Από το 1984 ως το 1989 ήταν υπεύθυνη του Πολιτικού Γραφείου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Μετά τη δολοφονία του συζύγου της, τον Οκτώβριο του 1989 υπέβαλε υποψηφιότητα, με τη Νέα Δημοκρατία, για την μονοεδρική περιφέρεια της Ευρυτανίας, όπου είχε εκλεγεί ο Παύλος Μπακογιάννης στις εκλογές του Ιουνίου του 1989. Στις 5 Νοεμβρίου του 1989 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου κερδίζοντας τη μονοεδρική περιφέρεια της Ευρυτανίας, όπου επανεξελέγη και στις δύο επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις: της 8ης Απριλίου του 1990 και της 10ης Οκτωβρίου του 1993. Τον Οκτώβριο του 1990 ορκίστηκε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη της Νέας Δημοκρατίας Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό και τον Δεκέμβριο του 1992 ανέλαβε το Υπουργείο Πολιτισμού. Στις εκλογές του 1996, άλλαξε εκλογική περιφέρεια και υπέβαλλε υποψηφιότητα στην πρώτη εκλογική περιφέρεια της Αθήνας. Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1996 εξελέγη πρώτη βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στην εκλογική περιφέρεια της Α΄ Αθηνών, όπου και επανεξελέγη, πρώτη πάλι, στις εκλογές της 9ης Απριλίου του 2000.
Από τον Σεπτέμβριο του 1991 και ως τον Αύγουστο 1992 ήταν Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων της Νέας Δημοκρατίας και είχε την ευθύνη της εκπροσώπησης του κόμματος της στην Ευρωπαϊκή Δημοκρατική Ένωση (EDU) και στην Διεθνή Δημοκρατική Ένωση (IDU). Στις 29 Απριλίου 1994 εξελέγη από το Γ΄ Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, πρώτη σε σειρά εκλογής για την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, καθώς και στο Δ΄ Συνέδριο στις 22 Μαρτίου του 1997 κατά το οποίο, επανεξελέγη πρώτη σε ψήφους για την νέα Κεντρική Επιτροπή και η οποία στη συνέχεια την εξέλεξε για δύο θητείες στην Εκτελεστική Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας. Τον Σεπτέμβριο του 1997 ορίστηκε από τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κ. Καραμανλή, υπεύθυνη του τομέα Ανάπτυξης της Νέας Δημοκρατίας και από τον Μάιο του 2000 ορίστηκε Υπεύθυνη του τομέα Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας της Νέας Δημοκρατίας. Μετά τις εκλογές του 2000, είναι μέλος της Διαρκoύς Επιτροπής, της Βουλής, Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων και της Διαρκούς Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων. Στις 29 Μαρτίου του 2002 κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ., αποδέχθηκε την πρόταση του Πρόεδρου του κόμματος Κ. Καραμανλή, να είναι υποψήφια Δήμαρχος της Αθήνας στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 2002.
Στις 20 Οκτωβρίου του 2002 εξελέγη, η πρώτη γυναίκα στην ιστορία της πόλης των Αθηνών Δήμαρχος Αθηναίων, με ποσοστό 60,6%, που είναι το μεγαλύτερο που έχει πάρει ποτέ δήμαρχος στο δήμο της Αθήνας.
Τον Μάρτιο του 1992 της απονεμήθηκε από το Διεθνές Κέντρο Γυναικών το βραβείο "International Leadership Award" και τον Ιούνιο του 1993 της απονεμήθηκε από το 14ο Διεθνές Συμπόσιο "Fontana di Roma", ως εξέχουσα προσωπικότητα στο χώρο του Πολιτισμού.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
O Γιόσκα Φίσερ υπήρξε πρώην υπουργός Εξωτερικών και αντικαγκελάριος της Ομοσπονδιακής Γερμανίας (1998-2005) καθώς και ηγετικό στέλεχος του κόμματος των Πρασίνων.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, το 1957. Αμέσως μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, το Σεπτέμβριο του 1974, εισάγεται στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα και διετέλεσε μέλος του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής και των Συμβουλίων της Φοιτητικής Ένωσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδος. Αποφοίτησε από τη Νομική το 1978 και πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού ΙΙ. Το 1980 αναγορεύθηκε Διδάκτωρ Νομικής στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου το 1984 εκλέχθηκε υφηγητής και στη συνέχεια καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου. Παράλληλα άσκησε το λειτούργημα του δικηγόρου στο Συμβούλιο της Επικρατείας και στον Άρειο Πάγο. Διετέλεσε, μεταξύ άλλων μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και μέλος της Επιτροπής Τοπικής Ραδιοφωνίας (ανεξάρτητη αρχή αρμόδια για την εποπτεία των ραδιοφωνικών σταθμών). Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει πάρει μέρος ως εισηγητής σε πολλά διεθνή συνέδρια, συμπόσια και άλλες συναφείς εκδηλώσεις. Είναι επίτιμος διδάκτορας νομικής του Πανεπιστημίου La Trobe της Μελβούρνης (Βικτώρια, Αυστραλία). Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό βιβλίων και μελετών στο πεδίο του συνταγματικού δικαίου, της πολιτικής θεωρίας, της πολιτιστικής πολιτικής κ.ά. Τα τελευταία χρόνια το συγγραφικό του έργο, παράλληλα με την πολιτική του δραστηριότητα, έχει ως αντικείμενο την αναθεώρηση του Συντάγματος, την προοπτική του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας, το "ανοιχτό κόμμα" ως μορφή συλλογικού πολιτικού υποκειμένου της μεταβιομηχανικής εποχής, τον "Πολιτισμό των Πολιτισμών" ως απάντηση στη θεωρία της "σύγκρουσης των πολιτισμών", την σχέση "ελληνικότητας" και "δυτικότητας" κ.ά. Τον Οκτώβριο του 1993 εκλέχθηκε βουλευτής της Α΄ Περιφέρειας Θεσσαλονίκης. Εκλέχθηκε πάλι βουλευτής στις εκλογές του 1996 και στις εκλογές του 2000. Διετέλεσε Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβέρνησης και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Υπουργός Τύπου και ΜΜΕ, Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, Υπουργός Δικαιοσύνης, Υπουργός Πολιτισμού και Υπουργός Ανάπτυξης (Ενέργειας, Βιομηχανίας, Εμπορίου, Τουρισμού και Τεχνολογίας). Το Νοέμβριο του 2001 έγινε για δεύτερη φορά Υπουργός Πολιτισμού. Ήταν επίσης μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ. Είναι παντρεμένος από το 1980 με τη Βασιλική Μπακατσέλου, με την οποία έχει μία κόρη. Ήταν ο εισηγητής της εκτεταμένης Αναθεώρησης του Ελληνικού Συντάγματος που άρχισε το 1996 και ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 2001. Ιδιαίτερα πλούσιο είναι το νομοθετικό του έργο στους τομείς των μέσων ενημέρωσης, της δικαιοσύνης, της ενέργειας, του πολιτισμού κ.λ.π. Με εισήγηση του ψηφίστηκε μεταξύ άλλων ο βασικός νόμος για τα μέσα ενημέρωσης, ο νόμος για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, ο νέος νόμος για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς κ.λ.π. Στο πεδίο της πολιτιστικής πολιτικής αξίζει να σημειωθεί η οργάνωση της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας ενόψει της Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας του 2004, με κεντρικό θέμα την αναζήτηση ενός "Πολιτισμού των Πολιτισμών". Με πρωτοβουλία του, μεταξύ άλλων, ιδρύθηκαν πολλοί νέοι πολιτιστικοί θεσμοί ενώ δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στη συνεργασία με διάφορα ξένα πανεπιστήμια για την ανάπτυξη των Ελληνικών σπουδών. Μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007 (στις οποίες εξελέγη πρώτος σε σταυρούς στην Περιφέρεια της Α΄ Θεσσαλονίκης) δήλωσε ότι προτίθεται να διεκδικήσει την αρχηγία του κινήματος. Ωστόσο, στις εσωκομματικές εκλογές της 11ης Νοεμβρίου 2007, δεν κατάφερε να πάρει την αρχηγία, καθώς οι εκλογές ανέδειξαν αρχηγό του ΠΑΣΟΚ και πάλι τον Γιώργο Παπανδρέου. Στις γενικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009 επανεξελέγη βουλευτής της Α΄ Περιφέρειας Θεσσαλονίκης. Στις 7 Οκτωβρίου, μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ, ορκίστηκε Υπουργός Εθνικής Άμυνας στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Τον Ιούνιο του 2011 η επικείμενη ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής 2012-2015 προκάλεσε έντονες κοινωνικές αντιδράσεις που εκφράστηκαν με μεγάλες πολυήμερες διαδηλώσεις και κυβερνητική κρίση και με παραιτήσεις και ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών. Η κατάσταση οδήγησε στον κυβερνητικό ανασχηματισμό της 17ης Ιουνίου, με τον οποίο ο Ευάγγελος Βενιζέλος ανέλαβε το Υπουργείο Οικονομικών, σε μία κρίσιμη περίοδο της ελληνικής κρίσης χρέους. Παράλληλα ανέλαβε και καθήκοντα αντιπροέδρου της Κυβέρνησης. Στην κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ υπό τον Λουκά Παπαδήμο, που ακολούθησε την παραίτηση του Γιώργου Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, το 2011, διατήρησε τη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και του Υπουργού Οικονομικών. Στην εθνική συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ στις 12 Μαρτίου του 2012 ανακηρύχθηκε ο μοναδικός υποψήφιος πρόεδρος του κόμματος, καθώς ήταν ο μοναδικός ο οποίος κατάφερε να συγκεντρώσει τον απαραίτητο αριθμό υπογραφών βάσει του καταστατικού. Διετέλεσε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 2013-2015. Κατά τις Εθνικές Εκλογές του Ιουνίου 2012, υπήρξε συμφωνία μεταξύ του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και της ΔΗΜΑΡ, για συγκρότηση Κυβέρνησης Συνασπισμού, με πρωθυπουργό τον πρόεδρο της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, επέλεξε να μην συμμετέχουν κοινοβουλευτικά στελέχη του κόμματός του σ΄ αυτή την κυβέρνηση, αλλά πρότεινε "ανεξάρτητες" προσωπικότητες. Μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, όμως, από τον συνασπισμό, τον Ιούνιο του 2013, ο Ευάγγελος Βενιζέλος με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, προχώρησαν σε ανασχηματισμό της κυβέρνησης, με τον ίδιο να αναλαμβάνει τη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και του Υπουργού Εξωτερικών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
