Λίγοι γνωρίζουν ότι το εναρκτήριο σφύριγμα του πολέμου μεταξύ Κροατών και Σέρβων έλαβε χώρα μια Κυριακή απόγευμα στο γήπεδο του Ζάγκρεμπ. Όπως επίσης και το ότι ο εγκληματίας πολέμου Αρκάν, για τη συγκρότηση των τρομερών Τίγρεων, στράφηκε στους συνδέσμους οπαδών των ομάδων του Βελιγραδίου. Αυτά τα γεγονότα αρκούν για να επιβεβαιώσουν ότι το ποδόσφαιρο είναι «κάτι περισσότερο» από παιχνίδι. Αυτό το «κάτι περισσότερο» ερευνά ο Ίβαν Τσόλοβιτς βάζοντας στο μικροσκόπιο τη γλώσσα της αθλητικής δημοσιογραφίας, το μυθολογικό υπόστρωμα που καλλιεργείται από τον τύπο σε καιρό ειρήνης, τη μάχη μεταξύ του `εμείς και οι άλλοι` και κάποιες από τις χαρακτηριστικές συμπεριφορές των χούλιγκανς-οπαδών. Ο συγγραφέας προσπαθεί να φωτίσει αυτή τη διαδρομή, αυτές τις διαδικασίες και μηχανισμούς που οδήγησαν κάποιους νέους από τη συμβολική μάχη της κερκίδας στα υπαρκτά χαρακώματα του πολέμου. Σε αυτή τη διαδικασία ο ρόλος των επισήμων και των δημοσιογραφικών θεωρείων δεν ήταν ούτε παθητικός, ούτε ουδέτερος, καθώς εκμεταλλεύτηκαν την οπαδική κουλτούρα για την εξυπηρέτηση των εθνικιστικών επιδιώξεών τους. Οι οπαδοί για άλλη μια φορά ήταν συνεπείς στο ραντεβού τους. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]