Από τον πρόλογο στο βιβλίο του αστροφυσικού κου Διονύση Π. Σιμόπουλου:

"Τα πεζοτράγουδα της Βένης Παπαδημητρίου που περιλαμβάνονται σ’ αυτή τη συλλογή αποτελούν μια λυρική καταγραφή εμπειριών ενός ανθρώπου που γνώρισα ως μια πετυχημένη δημοσιογράφο και της οποίας τα κείμενα στην εφημερίδα, όπως ήταν φυσικό, είχε την υποχρέωση να τα παρουσιάζει ως ένας αντικειμενικός καταγραφέας. Παρ’ όλα αυτά, εδώ και χρόνια, είχε αποδείξει τη λογοτεχνική της φλέβα με τη δημοσίευση ενός βιβλίου με τα προσωπικά της βιώματα. Αλλά, ακόμη και σ’ αυτό, και στην προσπάθειά της να κρατήσει την αφήγησή της σε ένα όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικό επίπεδο, είχε κατορθώσει να κρύψει την άλλη, την πιο λογοτεχνική, πλευρά που την διακρίνει. Εκ των υστέρων, φυσικά, ρίχνοντας μια δεύτερη ματιά σ’ εκείνες τις σελίδες, μπορείς ακόμη κι εκεί να διακρίνεις τον λυρισμό, αλλά και την ευαισθησία, που πλέον ξεχύνονται λεύτεροι στα πάνω από 750 «πεζοτράγουδα» τα οποία περιλαμβάνονται σ’ αυτή τη συλλογή. Μια συλλογή που είναι χωρισμένη σε τέσσερις ενότητες οι οποίες διαμορφώνουν τα βιώματα της δημοσιογράφου καθώς καλύπτει το καθημερινό της ρεπορτάζ: πρωί, απόγευμα και βράδυ.

Οι στοχασμοί της είναι αυτό ακριβώς,: μία καταγραφή των βαθύτερων σκέψεων που έκρυβε μέσα της η Βένη όλα αυτά τα χρόνια. Σ’ αυτά μπορεί να διακρίνει κανείς μια προσπάθεια απογύμνωσης, όχι μόνο της ίδιας της δικής της ψυχής, αλλά και όλων όσων την περιβάλλουν: πραγμάτων, καταστάσεων, εμπειριών και ανθρώπων. Ο ρεαλισμός εμπλέκεται με την σαρκαστική της διάθεση για όλα όσα βλέπει, για όλα όσα ζει. "