Τι είναι αυτό που κινεί την πένα του Ιωάννη Κοκκά-
ρη και κατ’ επέκταση τη μουσική μπαγκέτα μου;
Τώρα, στο τέλος της μουσικής διαδρομής μας, μπορώ
να πω με σιγουριά ότι ο άνεμος, που παρασύρει τα
πάντα, όταν χάνει τον έλεγχο και χαϊδεύει απαλά και
φιλικά το μέτωπο... Αυτός ο άνεμος που είναι αισιό-
δοξος, αλλά συγχρόνως ορμητικός και αξιοπρεπής.
Πολλές φορές μας θυμίζει ότι είμαστε κεριά, που
υποκλίνονται στις διαθέσεις του, πότε νοσταλγικά σε
κάποιο ονειρικό μουράγιο και πότε οργισμένα κόβο-
ντας βόλτες σε κάποια πλατεία αναζητώντας τους
ενόχους... Ξεπερνά τις δυσκολίες χορεύοντας κι
άλλοτε, σαν άδεια όστρακα, σε κάποια παραλία
καθαγιασμένη απ’ τη συνολική αλήθεια του έργου
μας, σιωπά...
