Ο τόμος ανοίγει με ένα από τα γνωστότερα διηγήματα του Βουτυρά, Ο θρήνος των βοδιών, που πρωτοδημοσιεύτηκε, πριν από 80 χρόνια, στο αλεξανδρινό περιοδικό «Γράμματα», το 1928, μεταφράστηκε στα γαλλικά και συμπεριελήφθη σε αφιέρωμα γαλλικού περιοδικού στην παγκόσμια λογοτεχνία και τέλος, το 1958, αναδημοσιεύτηκε και στα δύο μεταθανάτια αφιερώματα στον Βουτυρά, στην «Επιθεώρηση Τέχνης» και στη «Νέα Εστία». Κατά το διήγημα, ένας σφαγέας με μάντρα στα περίχωρα των Αθηνών, που απολαμβάνει τη σφαγή, τραυματίζεται σφάζοντας ένα γουρούνι και πεθαίνει. Ο θρήνος των γυναικών για τον σφαγέα πνίγεται στον θρήνο των βοδιών για τη σφαγή ενός από αυτά. Κορυφαίο ζωοφιλικό διήγημα, αστικό και αλληγορικό, εντελώς διαφορετικής πνοής από τα φιλόζωα διηγήματα για γάτες και σκύλους των συγχρόνων μας. Επετειακά, μια και εφέτος συμπληρώνονται 130 χρόνια από τη γέννηση του Βουτυρά, δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να εκδοθεί μια συλλογή με τα, όχι και λίγα, ζωοφιλικά διηγήματα του Βουτυρά που θα προσείλκυε το ευαισθητοποιημένο αναγνωστικό κοινό των ημερών μας.