Ιωάννης Ζερβός (1875-1943). Ο Ιωάννης Ζερβός γεννήθηκε στην Κέρκυρα, απόγονος της ομώνυμης γνωστής οικογένειας της Κεφαλονιάς. Αδερφός του ήταν ο ακαδημαϊκός Παναγιώτης Ζερβός. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου αναγορεύτηκε στη συνέχεια διδάκτωρ, και συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι και άλλα ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια, όπου εκτός από τη Νομική, ασχολήθηκε επίσης με τη φιλολογία, τη φιλοσοφία και την κοινωνιολογία. Μετά το τέλος των σπουδών του έζησε ως το 1905 στην Αλεξάνδρεια, εργαζόμενος ως δικηγόρος. Με κλίση στα γράμματα από νεαρή ηλικία, ο Ζερβός πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της λογοτεχνίας ήδη το 1899 με το έργο του Κοινωνικές εικόνες, ενώ δημοσίευσε και εξέδωσε ποιήματα, πεζογραφήματα, θεατρικά έργα και φιλοσοφικά και κριτικά δοκίμια. Το 1905 μετακόμισε στην Αθήνα, όπου πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του, ασχολούμενος αποκλειστικά με τη λογοτεχνία και τη φιλολογία. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, με δημοσιεύσεις άρθρων στον παράνομο Τύπο και προκηρύξεων. Από τους πρώτους συνεργάτες των Παναθηναίων, συνεργάστηκε επίσης με τον εκδοτικό οίκο Φέξη στη σειρά Βασική Βιβλιοθήκη, καθώς επίσης με τους εκδοτικούς οίκους Πάπυρος, Ελευθερουδάκη, Δημητράκου και Παπαδημητρίου. Ειδικότερα ασχολήθηκε με μεταφράσεις, επιμέλειες εκδόσεων και με τη λεξικογραφία. Στο χώρο της γλώσσας ξεκίνησε από την καθαρεύουσα και κατέληξε σε μια απλούστερη γλωσσική έκφραση που έτεινε προς τη δημοτική. Στο λογοτεχνικό του έργο παρουσιάζονται σμυβολιστικές επιρροές και φιλοσοφικές επιδράσεις, κυρίως από το έργο του Φρειδερίκου Νίτσε. Πέθανε στην Αθήνα. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Ιωάννη Ζερβού βλ. Κορομηλάς Γ.Δ., «Ζερβός Ιωάννης», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια 12. Αθήνα, Πυρσός, 1930 και Γλυκοφρύδη - Λεοντσίνη Αθανασία, «Ζερβός Ιωάννης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 4. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Πολύβιος Δημητρακόπουλος (1864-1922). Ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος γεννήθηκε στην Κυπαρισσία, όπου ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του και μετά από υπόδειξη του πατέρα του ξεκίνησε στρατιωτική καριέρα, υπηρετώντας τη θητεία του στη φρουρά του Ναυπλίου. Παρέμεινε στρατιωτικός ως το 1892 και παραιτήθηκε για να αφοσιωθεί αποκλειστικά στη λογοτεχνική δραστηριότητά του, η οποία είχε ξεκινήσει ήδη κατά τη διάρκεια της παραμονής του ως στρατιώτη στο Ναύπλιο με μια κωμωδία και κράτησε ως το τέλος της ζωής του. Πέθανε στην Αθήνα. Ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος υπήρξε πολυγραφότατος. Το σύνολο του έργου του καλύπτει ποικίλα είδη του γραπτού λόγου (ποίηση, πεζογραφία, χρονογράφημα, ευθυμογράφημα, ιστορικές και φιλολογικές εργασίες, κοινωνιολογικές και ψυχολογικές μελέτες), ωστόσο γνωστός έγινε κυρίως με την θεατρική του παραγωγή (κωμωδίες, δράματα, τραγωδίες, επιθεωρήσεις, οπερέτες και μεταφράσεις). Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, διετέλεσε και σύμβουλός της από το 1909 ως το 1916. Ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος εντάσσεται χρονικά στη λογοτεχνική γενιά του 1880, έδρασε ωστόσο στον αντίποδά της, υποστηρίζοντας ως τα τελευταία του έργα την καθαρεύουσα γλώσσα - με εξαίρεση τα διαλογικά μέρη των πεζογραφημάτων του, των κωμωδιών και των επιθεωρήσεών του, όπου έκανε χρήση του δημοτικιστικού και ιδιωματικού λόγου. Το πεζογραφικό του έργο εντάσσεται στην αστική παράδοση των λαϊκών αισθηματικών μυθιστορημάτων, προορισμένων για ευρεία κατανάλωση και γράφτηκαν τα περισσότερα με καθαρά εμπορικούς στόχους. Στα θετικά στοιχεία του έργου του πρέπει να αναφερθούν η ιδιαίτερη γλωσσική, υφολογική και δομική επεξεργασία των καλύτερων έργων του (ανάμεσα στα οποία εντάσσονται Το μυστικόν του Βοσπόρου, Η ζωή του θανάτου, Η Ραλλού), καθώς επίσης το οξύτατο χιούμορ του συγγραφέα, στοιχεία που αξιοποίησε στις κωμωδίες και τις επιθεωρήσεις του, που τον κατέστησαν έναν από τους δημοφιλέστερους θεατρικούς συγγραφείς της εποχής του (αναφέρουμε εδώ ενδεικτικά τους τίτλους Κουλουβάχατα - σε συνεργασία με τον Γ.Πωπ, Εδώ κι εκεί - σε συνεργασία με τον Τσοκόπουλο, Έξω Φρενών - σε συνεργασία με τον Κ.Μακρίδη, Παναθήναια 1913-1921 - σε συνεργασία με τους Μπάμπη Άννινο και Τσοκόπουλο, Κινηματογράφος 1908 -1912, που έγιναν μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες και διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας της Αθηναϊκής Επιθεώρησης, που άκμασε κατά τις δύο πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας) . Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Πολύβιου Δημητρακόπουλου βλ. Γεωργουσόπουλος Κώστας, «Δημητρακόπουλος Πολύβιος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985, Παπαγεωργίου Κώστας Γ., «Πολύβιος Δημητρακόπουλος», Η παλαιότερη πεζογραφία μας· Από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο Ζ΄ (1880-1900), σ.390-411. Αθήνα, Σοκόλης, 1997, Πετρής Τάσος Ν., «Δημητρακόπουλος Πολύβιος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. [1968] και Σταμέλος Κώστας, «Δημητρακόπουλος Πολύβιος», Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος - Λαρούς - Μπριτάννικα 20. Αθήνα, Πάπυρος, 1984.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Γεώργιος Τσοκόπουλος (1871-1923). Ο Γεώργιος Τσοκόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Ξεκίνησε ως συνεργάτης της εφημερίδας "Παλιγγενεσία" και στη συνέχεια δημοσίευσε άρθρα και κυρίως χρονογραφήματα (κάποτε με τα ψευδώνυμα Φάλσταφ, Φιλέας Φογγ και Ριπ) στις εφημερίδες "Αστραπή", "Νέον Άστυ" (όπου ήταν και αρχισυντάκτης για δώδεκα χρόνια), "Νέα Ημέρα", "Αθήναι", "Καιροί" (όπου ήταν διευθυντής τη διετία 1915-1917), "Ομόνοια" (Αλεξάνδρειας, όπου ήταν διευθυντής τη διετία 1893-1895) και "Εστία" (όπου ήταν διευθυντής τη διετία 1920-1922). Συνεργάστηκε επίσης με τα περισσότερα αθηναϊκά περιοδικά και ημερολόγια. Στο χώρο της λογοτεχνίας ασχολήθηκε κυρίως με το θέατρο ως συγγραφέας κωμειδυλλίων και δραμάτων, που παραστάθηκαν από το Βασιλικό Θέατρο και θιάσους όπως του Συντάγματος, της Μαρίκας Κοτοπούλη και της Κυβέλης. Γνωστός είναι ωστόσο κυρίως ως συνσυγγραφέας των πρώτων αθηναϊκών επιθεωρήσεων από κοινού με τους Πολύβιο Δημητρακόπουλο (Εδώ κι εκεί - 1905) και Μπάμπη Άννινο (Παναθήναια). Έγραψε επίσης κείμενα για μελοδράματα και οπερέττες, καθώς επίσης θεατρικές μεταφράσεις, ενώ ασχολήθηκε επίσης με την πεζογραφία (διηγήματα, μυθιστορήματα, ιστορικά μυθιστορήματα, παιδικά αναγνώσματα). Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Γεωργίου Τσοκόπουλου βλ. Ω., "Τσοκόπουλος Γεώργιος Β.", Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια 23. Αθήνα, Πυρσός, 1933.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Ο Ευρυπίδης (480-406 π.Χ.) καταγόταν από τον Αθηναϊκό δήμο της Φλύας. Παρακολούθησε τις διδασκαλίες του Αναξαγόρα, του Πρόδικου και του Πρωταγόρα, και συνδέθηκε φιλικά με τον Σωκράτη. Για πρώτη φορά πήρε μέρος σε δραματικό αγώνα το 455 π.Χ., και από τότε δίδασκε τακτικά μέχρι τον θάνατό του.
Άνθρωπος μάλλον εσωστρεφής και αυστηρός, δεν ευτύχησε στην προσωπική ζωή του. Κατά τα τελευταία χρόνια του εγκαταστάθηκε στη Μακεδονία, προσκαλεσμένος από τον βασιλιά Αρχέλαο, και εκεί πέθανε.
Στο έργο του αντικατοπτρίζεται το κλίμα της εποχής, με την έντονη επίδραση της σοφιστικής, την αμφισβήτηση και την αναζήτηση των θείων και των ανθρώπινων. Ο Ευριπίδης, ο από σκηνής φιλόσοφος, απεικόνισε την τραγικότητα των εσωτερικών συγκρούσεων και απέδωσε μοναδικά την ποικιλία των ψυχικών παθών και τις διακυμάνσεις της συνείδησης. Οι νεωτερισμοί του, στη μορφή των έργων του και στις ιδέες που εξέφρασε, τον έκαναν συχνά στόχο επιθέσεων. Σώζονται δεκαεννέα δράματά του πλήρη και πολλά άλλα αποσπασματικά.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
