Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789603161196
Κατηγορίες:
Φιλοσοφία | Κοινωνιολογία | Θρησκεία , Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Αν ο σκοπός του σοβαρού μελετητή αυτού του πλατωνικού κειμένου είναι η κατανόησή του στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, τότε θα πρέπει να γνωρίζει εξ αρχής ότι προϋπόθεση για την κατανόηση είναι η συνειδητοποίηση των ακολούθων παρατηρήσεων. 1ον Η απόδοση του κειμένου πάντοτε σε κάποιο μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό αντανακλά το πώς αντιλαμβάνεται ο αποδίδων το κείμενο και όχι τη βαθύτερη αποκάλυψη των εννοιών του κειμένου. 2ον Το αναγκαίο της αντίληψης της παιδείας τόσο του συγγράφοντος την εποχή κατά την οποία γράφτηκε το κείμενο αυτό, όσο και των αναγνωστών για τους οποίους προωρίζετο, δεδομένου ότι πάντοτε ετηρείτο η αρχή του `Μέτρον του Λόγου ο ακούων` ή κατ` επέκταση ο αναγιγνώσκων. Στο διάλογο αυτό αποδεικνύεται το αλάνθαστο της στρατηγικής εκπορθήσεως των μυστικών του σύμπαντος που αποτελεί μια ακόμη μεγίστης αξίας ελληνική επινόηση. Η στρατηγική αυτή στηρίζεται στη διαδοχή των φάσεων του ΘΑΥΜΑΖΕΙΝ - ΕΡΕΥΝΑΝ - ΑΠΟΡΕΙΝ, που φθάνουν όλοι και εν συνεχεία στη φάση του ΠΡΟΔΙΔΑΧΘΕΙΝΑΙ και του ΕΚΛΟΓΙΖΕΣΘΑΙ, που έφτασαν μόνο οι Έλληνες φιλόσοφοι. Με λίγα λόγια πρέπει να διευκρινισθεί ότι η φιλολογική προσέγγιση του κειμένου του Τιμαίου είναι απολύτως ανεπαρκής για την πλήρη κατανόησή του. Ένα άλλο σημείο που θα πρέπει να προσεχθεί είναι ότι ο Τίμαιος αποτελεί τη συνέχεια της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, ένα τμήμα της οποίας αναφέρεται στην εισαγωγή του διαλόγου αυτού, και κατ’ επέκταση θα πρέπει να ξεχωρίσουμε, ότι είναι μέρος μιας τρόπον τινά τριλογίας, της οποίας τα υπόλοιπα μέρη είναι ο Κριτίας, του οποίου σώζεται μόνο ένα μικρό μέρος και ο Ερμοκράτης. Για την πληρέστερη κατανόηση του κειμένου θα πρέπει επίσης να θεωρήσουμε απαραίτητη τη μελέτη των πιο πάνω διαλόγων. [. . .]
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]
Έλληνας φιλόσοφος και συγγραφέας (427-347 π.Χ.). Γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς ευγενείς. Ο πατέρας του Αρίστωνας έλεγε ότι καταγόταν από τη γενιά του Κόδρου και η μητέρα του Περικτιόνη από το Σόλωνα. Είχε δύο αδερφούς, τον Αδείμαντο και το Γλαύκωνα. Το πρώτο του όνομα ήταν Αριστοκλής. Πλάτωνας ονομάστηκε αργότερα για το ευρύ του στέρνο και το πλατύ του μέτωπο. Νέος ασχολήθηκε με την ποίηση, αλλά γρήγορα στράφηκε προς τη φιλοσοφία. Ήταν 20 χρόνων, όταν γνώρισε το Σωκράτη και έμεινε κοντά του για οκτώ ολόκληρα χρόνια, μέχρι την ώρα που ο μεγάλος δάσκαλος πέθανε (399 π.Χ.). Ο άδικος θάνατος του Σωκράτη τον έπεισε ότι η αθηναϊκή δημοκρατία είχε μεγάλα ελαττώματα και ανέλαβε το ρόλο του κοινωνικού μεταρρυθμιστή.
Μετά τη θανάτωση του Σωκράτη για λίγο καιρό κατέφυγε στα Μέγαρα, κοντά στο συμμαθητή του Ευκλείδη. Ύστερα γύρισε στην Αθήνα, όπου για 10 χρόνια ασχολήθηκε με τη συγγραφή φιλοσοφικών έργων, τα οποία φέρουν τη σφραγίδα της σωκρατικής φιλοσοφίας. Στη συνέχεια ταξίδεψε στην Αίγυπτο και στην Κυρήνη, όπου σχετίστηκε με το μαθηματικό Θεόδωρο, και τέλος στον Τάραντα της Ιταλίας, όπου γνώρισε τους πυθαγόρειους, από τη φιλοσοφική σκέψη των οποίων επηρεάστηκε αποφασιστικά. Μετά πέρασε στη Σικελία. Στην αυλή του βασιλιά των Συρακουσών Διονυσίου Α΄ γνώρισε το βασιλικό γυναικάδελφο Δίωνα, με τον οποίο συνδέθηκε φιλικά. Η φιλία όμως αυτή προκάλεσε τις υποψίες του Διονυσίου για συνωμοσία, γι΄ αυτό έδιωξε τον Πλάτωνα από τη Σικελία. Στην Αίγινα κινδύνεψε να πουληθεί ως δούλος αλλά τον εξαγόρασε ο Κυρηναίος φίλος του Αννίκερης. Επιστρέφοντας στην Αθήνα άνοιξε τη φιλοσοφική σχολή του, την Ακαδημία. Η προσπάθεια όμως των δύο φίλων να προσηλυτίσουν στις ιδέες τους το νέο ηγεμόνα Διονύσιο Β΄ απέτυχαν. Για τρίτη φορά ήρθε στην αυλή των Συρακουσών το 361, με σκοπό να συμφιλιώσει το Δίωνα με το Διονύσιο. Αυτή τη φορά κινδύνεψε και η ζωή του. Τον έσωσε η επέμβαση του πυθαγόρειου Αρχύτα. Αλλά ο Δίωνας δε γλίτωσε. Δολοφονήθηκε το 353. Έτσι ο Πλάτωνας έχασε τον άνθρωπο στον οποίο στήριξε τις ελπίδες του για την επιβολή των πολιτικών του ιδεών. Από τότε ο Πλάτωνας και μέχρι το θάνατό του ασχολήθηκε με τη διδασκαλία και με τη συγγραφή έργων φιλοσοφικών.
Τα έργα του Πλάτωνα είναι 36 και όλα, εκτός από την "Απολογία", διαλογικά. Και στη συγγραφή ο φιλόσοφος μιμήθηκε τη διδασκαλία του Σωκράτη, ο οποίος δίδασκε διαλογικά. Οι διάλογοί του επιγράφονται με το όνομα κάποιου από τα διαλεγόμενα πρόσωπα, π.χ. "Τίμαιος", "Γοργίας", "Πρωταγόρας" κ.λπ. Τρεις μόνο διάλογοι, το "Συμπόσιο", η "Πολιτεία" και οι "Νόμοι" τιτλοφορούνται από το περιεχόμενό τους. Σ΄ όλους τους διαλόγους τη συζήτηση διευθύνει ο Σωκράτης. Στους παλαιότερους διαλόγους διατηρεί την εικόνα του πραγματικού Σωκράτη, ενώ στους νεότερους κάτω από το πρόσωπο του δάσκαλου κρύβεται ο ίδιος ο μαθητής. Το σύνολο του πλατωνικού έργου διακρίνεται σε τρεις περιόδους με βάση τη χρονολογική σειρά:
α) Περίοδος της νεότητας (400-387 π.Χ.): Σ΄ αυτήν ανήκουν: Απολογία, Κρίτων, Χαρμίδης, Πρωταγόρας, Λάχης, Ευθύφρων, Ιππίας Μείζων, Ιππίας Ελάσσων, Ίων, Λύσις.
β) Περίοδος ωριμότητας (386-367 π.Χ.). Σ΄ αυτήν ανήκουν: Μενέξενος, Κρατύλος, Ευθύδημος, Γοργίας, Μένων, Παρμενίδης, Φαίδων, Φαίδρος, Πολιτεία, Συμπόσιον, Θεαίτητος.
γ) Περίοδος γηρατειών (366-348 π.Χ.). Περιλαμβάνονται: Σοφιστής, Πολιτικός, Φίληβος, Κριτίας, Τίμαιος, Νόμοι, 7η επιστολή.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
