Κόιντος ο Σμυρναίος (Συγγραφέας)

Ο Κόιντος ο Σμυρναίος ήταν Έλληνας επικός ποιητής και γραμματικός, του οποίου το έργο «Τα μεθ' Όμηρον» (Τα μετά τον Όμηρο, διεθνώς: Posthomerica) συνεχίζει τη διήγηση του Τρωικού Πολέμου μετά τα όσα αφηγείται η Ιλιάδα.  Η εποχή που έζησε ο Κόιντος ο Σμυρναίος τοποθετείται παραδοσιακά στο δεύτερο μισό του 4ου αιώνα μ.Χ., με ορισμένους φιλολόγους να υιοθετούν μία προγενέστερη περίοδο, στον 3ο ή και στον 2ο αιώνα, υποστηρίζοντας ότι «Τα μεθ' Όμηρον» έχουν επιδράσεις από τη «δεύτερη σοφιστική» σχολή των Ελλήνων ρητόρων, η οποία άκμασε τον 1ο και τον 2ο αιώνα.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο ίδιος (xii. 310), ο Κόιντος άρχισε να γράφει ποίηση κατά την πρώτη του νεότητα, ενώ φύλαγε πρόβατα κοντά στη Σμύρνη. Το έπος του που είναι γνωστό ως «Τα μεθ' Όμηρον» καλύπτει σε 14 βιβλία με συνολικά 8.800 εξάμετρους στίχους την περίοδο ανάμεσα στο τέλος της «Ιλιάδας» και τη λήξη του Τρωικού Πολέμου. Η σημασία του έγκειται στο ότι είναι το αρχαιότερο σωζόμενο έργο που καλύπτει αυτή την περίοδο, αφού τα αρχαϊκά έργα του Επικού Κύκλου, τα οποία εκείνος γνώριζε και πήρε το υλικό του από αυτά, έχουν χαθεί.

Αυτά τα «κυκλικά έπη», τα οποία χρησιμοποίησε και ο Βιργίλιος στην «Αινειάδα» του, είναι η «Αιθιοπίς» και η «Ιλίου πέρσις» (δηλαδή το «πάρσιμο», η άλωση, ή η καταστροφή της Τροίας) του Αρκτίνου του Μιλησίου, καθώς και η «Ιλιάς Μικρά» του Λέσχου. Το έργο του Σμυρναίου ακολουθεί αρκετά τα ομηρικά πρότυπα, παρότι ο Κόιντος θεωρείται από όλους σχεδόν τους φιλολόγους «κατώτερος» ποιητής και «αδέξιος μιμητής» του ομηρικού ύφους.

Η πρώτη τυπωμένη έκδοση του Σμυρναίου (Editio princeps) πραγματοποιήθηκε στη Βενετία από τον Άλδο Μανούτιο το 1504 υπό τον τίτλο Quinti Calabri derelictorum ab Homero libri XIV. Venetiis: in aedibus Aldi. Ο Μανούτιος τον αποκαλεί Quintus Calaber, επειδή το μόνο γνωστό χειρόγραφο του έπους του ανακαλύφθηκε στο Οτράντο της Καλαβρίας από τον Έλληνα καρδινάλιο Βησσαρίωνα το 1450. Το προσωνύμιο «Κόιντος ο Σμυρναίος» του πρωτοδόθηκε από τον Lorenz Rhodomann στη Λειψία, που το 1577 προσέθεσε και λατινική μετάφραση από τον Michael Neander.

Φιλολογική Ομάδα Κάκτου (Μεταφραστής)