Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας του Δρόμου του Ζεν συμβάλλει σημαντικά στην κατανόηση της θέσης του ανθρώπου μέσα στα πλαίσια του φυσικού κόσμου. Υποδεικνύει ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι σε θέση να ελέγξει τη Φύση, αν δεν μπορεί να νιώσει ότι είναι μέρος της Φύσης, αν δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι όλα τα φαινομενικά άτομα, ακόμη και ο εαυτός του, παραμένουν στην πραγματικότητα αδιαχώριστα και αλληλένδετα με τα συμβάντα.
Ο πολιτισμός μας χαρακτηρίζεται από μια εχθρικότητα απέναντι στη Φύση, κι εδώ εντοπίζονται οι ρίζες του άγχους και της μοναξιάς, του φόβου της προσέγγισης των αισθήσεων, της αποστροφής απέναντι στον έρωτα. Ο συγγραφέας καταπιάνεται με την καταγωγή της αλλοτρίωσής μας, που την επισημαίνει στην ίδια τη φύση του Χριστιανισμού και της Δυτικής Σκέψης, προκαλώντας μια αντιπαράθεση με την Κινέζικη Φιλοσοφία του Τάο και την αντίληψή της για τη Φύση, που τη βλέπει σαν ένα οργανικό σύνολο όπου ο άνθρωπος αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του, με αποτέλεσμα να νιώθει μέσα στη Φύση σαν στο σπίτι του.
[...]
Μάριος Βερέττας (Μεταφραστής)
