Η ασυμμετρία, ή μάλλον η ανισότητα, μεταξύ των φύλων ήταν ένα από τα πρώτα ζητήματα που απασχόλησαν την ανθρωπολογία πριν από ενάμιση αιώνα, όταν αυτή άρχισε να διαμορφώνεται σε αυτόνομη επιστήμη. Οι όροι «μητριαρχία», «αρπαγή των γυναικών» κ.α. διατυπώθηκαν εκείνη την εποχή. Ακολούθησε ένα μακρύ διάστημα κατά το οποίο το ζήτημα παραγκωνίστηκε, εξαιτίας κυρίως των ιδεολογικών επιδράσεων που έστρεψαν το ενδιαφέρον είτε στους «πρωτόγονους», για τις ανάγκες της αποικιοκρατίας, είτε στην κοινωνική ευταξία και ομοιογένεια, για την ενίσχυση του συντηρητισμού. Κατά την κρίση της δεκαετίας του ’70, που συνεχίζεται, μαζί με άλλα κοινωνικά κινήματα εκδηλώθηκε και το φεμινιστικό, οπότε το πρόβλημα των σχέσεων των φύλων βρέθηκε πάλι και με νέες διαστάσεις στο προσκήνιο. Η ανθρωπολογία επανήλθε στην εξέτασή του, αλλά με νέα οπτική, αναθεωρώντας πολλές κατηγορίες της, ενισχύοντας νέους κλάδους, όπως είναι η ανθρωπολογία του σώματος, και συνδέοντάς το με άλλες διαστάσεις του κοινωνικού προβληματισμού, όπως είναι η διάσταση της δύναμης. Οι μελέτες που περιέχονται στο συλλογικό αυτό τόμο εξετάζουν από διαφορετικές πλευρές τις σχέσεις των φύλων. Ταυτόχρονα, παρουσιάζουν το νέο πρίσμα της ανθρωπολογικής προσέγγισης. Με το πρίσμα αυτό φωτίζεται η κοινωνική δυναμική και προβάλλονται η ετερογένεια και οι αντιθέσεις αντί της ομοιογένειας, η διαδικασία αντί της ουσίας, η κοινωνική κατασκευή των φύλων αντί του βιολογικού ντετερμινισμού, η εξάρτησή τους από την κοινωνική οργάνωση και ο ρόλος τους στην ανέλιξη των σχέσεων δύναμης. Από την άποψη αυτή, προσφέρει ένα θεωρητικό υπόβαθρο στην πολιτική του γυναικείου ζητήματος.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]