Σ’ αυτό το σύνολο μεταφράσεων παρουσιάζονται οι οκτώ σημαντικότερες εκφάνσεις της κλασικής κινεζικής ποίησης από τον 4ο έως τον 13ο αιώνα. Πρόκειται για έργο πολυετούς μόχθου και συγκριτικής εργασίας στο εύρος της οποίας ερευνήθηκε κάθε πολύτιμη σπιθαμή της σινικής μούσας. Η γλώσσα των κινέζων ποιητών ήταν απλοποιημένη και περιέγραφε τα θέματά της εντός μίας καθημερινής, απλής και βιωματικής εγγύτητας. Επρόκειτο για την πίστη πως το καθημερινό και το φαινομενικά ασήμαντο είναι οι πραγματικοί φορείς των υψηλών ιδεών, των πραγματικών αξιών καθώς και του Ιερού, πίστη διαχρονική, η οποία όμως εκείνη την εποχή δεν μπορούσε παρά να απηχεί τη στενότητα των απαιτήσεων και των περιβλημάτων της. Oι οκτώ «περιπτώσεις» που σχηματίζουν αυτή την ανθολογία, ήτοι ο Τάο Γιουάν Μινγκ, ο Χαν Σαν, ο Γουάνγκ Γουέι, ο Λι Πο, ο Του Φου, ο Πο Τσου Ι, ο Σου Τουνγκ Πο και το είδος Τζου, αποτέλεσαν κάτι παραπάνω από πηγές κάθε κατεύθυνσης που πήρε η κινέζικη ποίηση μέσα στους αιώνες και προσδιόρισαν το ρεύμα της επίδρασής της στη Δύση, αρχής γενομένης από την πρώτη δεκαετία του εικοστού αιώνα.