Η αναζήτηση του καινούργιου, η προσπάθεια ολοκλήρωσης μιας νέας διεργασίας, η απόπειρα δημιουργίας μια νέας προοπτικής πάντοτε ενέχει σοβαρούς κινδύνους ατελούς προσέγγισης, εάν δεν ληφθούν υπόψη όλες εκείνες οι παράμετροι που συνθέτουν το νέο φαινόμενο. Σε αυτές τις περιπτώσεις κοινός τόπος εξάλειψης των όποιων κινδύνων είναι η προσφυγή στη διεπιστημονική ανάλυση, η οποία είναι σε θέση να δώσει, από μόνη της, το πλαίσιο της πανεπιστημονικότητας ενός φαινομένου, καλύπτοντας τις όποιες εγγενείς αδυναμίες.
Αυτή ακριβώς είναι και η περίπτωση διερεύνησης ενός σχετικά καινούργιου επαγγέλματος και μιας νέας ποιοτικής υπηρεσίας, όπως είναι αυτή που αφορά την τουριστική ψυχαγωγία και άθληση, πιο γνωστή ως τουριστική animation.
Η έναρξη της διαδικασίας ανάπτυξης της τουριστικής ψυχαγωγίας - άθλησης στα τέλη της δεκαετίας του `60 του προηγούμενου αιώνα βασιζόταν αποκλειστικά και μόνο στις ανάγκες της τότε ξενοδοχειακής αγοράς, με κυριότερη επιδίωξη και στόχο την αθλητική ικανοποίηση στη διάρκεια της ημέρας και μια περιορισμένης εμβέλειας βραδινή διασκέδαση.
Από την πρωτόλεια αυτή έκφραση της ξενοδοχειακής animation, μέχρι τη σημερινή ανάπτυξη και τη θεσμική ολοκλήρωση της έχει διανυθεί μια μεγάλη απόσταση, τόσο σε επίπεδο πρακτικής λειτουργίας όσο και σε επίπεδο θεωρητικής προσέγγισης της.
Η ψυχαγωγία - άθληση στον τουρισμό της εποχής μας εκ των πραγμάτων βασίζεται στην πολυεπιστημονικότητα και στη διεπιστημονικότητα της ανάλυσης και ερμηνείας της και σ` αυτό το προλογικό σημείωμα μου θα επιχειρήσω να καταδείξω κάποιες από τις κυριότερες κοινοτικές, ψυχολογικές και πολιτιστικές διαστάσεις της, που έχουν και ιδιαίτερο διεθνολογικό ενδιαφέρον.
Πρόκειται για διαστάσεις σύγχρονες, οι οποίες βασίζονται στα σημερινά δεδομένα της Κοινωνικής και Εφαρμοσμένης Πειραματικής Ψυχολογίας και φωτίζουν μια νέα οπτική σκοπιά της animation μέσα από τις Κοινωνικές, τις Ανθρωπιστικές αλλά και τις Παιδαγωγικές Επιστήμες.