Το παρόν έργο μελετά τις δυνατότητες αναπροσαρμογής των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που πηγάζουν από μια πιστωτική σύμβαση, συναφθείσα μεταξύ ενός πιστωτικού ιδρύματος και μιας επιχείρησης.

Σχετικά εξετάζονται όλα τα είδη συμβάσεων που αφορούν τη χρηματοδότηση μιας επιχείρησης από πιστωτικό ίδρυμα, ανεξάρτητα από την ειδικότερη μορφή που λαμβάνει ο δανεισμός. Έτσι, γίνεται λόγος τόσο για βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση, μέσω ανοίγματος πιστώσεως, όσο και για μακροπρόθεσμη, μέσω επιχειρηματικού δανείου. Ειδική αναφορά γίνεται στην περίπτωση της χρηματοδότησης επιχειρηματικού σχεδίου, όπου οι διαφοροποιήσεις στη λειτουργία της σύμβασης και τα συμφέροντα των συμβαλλόμενων σε αυτήν οδηγούν σε διαφοροποιημένες σκέψεις ως προς την αναπροσαρμογή της. Παράλληλα, αντικείμενο μελέτης αποτελούν και οι πιο σύνθετες συμβάσεις του ομολογιακού και του κοινοπρακτικού δανείου.

Οι ανάγκες αναπροσαρμογής εξετάζονται στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης και νοούνται ως σχετιζόμενες με αυτήν. Τέλος, διερευνώνται δυνατότητες αναπροσαρμογής τόσο εξωδικαστικά, όσο και δια της δικαστικής οδού, πάντοτε όμως στο πλαίσιο του αστικού δικαίου και ειδικότερα της γενικής ρήτρας της καλής πίστης. Στο ίδιο πλαίσιο αξιοποιούνται και οι διατάξεις του πτωχευτικού δικαίου, αλλά και άλλες ρυθμίσεις του αστικού δικαίου, όπως λ.χ. τα γενικότερα ισχύοντα επί ανώμαλης εξέλιξης των ενοχών.

Το έργο ολοκληρώνεται με πλούσια συμπεράσματα και λύσεις γύρω από τα ανωτέρω ζητήματα, ενώ παράλληλα επιχειρείται η διατύπωση προτάσεων προς τον εφαρμοστή του δικαίου, για την αποτελεσματικότερη αξιοποίηση του υπάρχοντος νομικού πλαισίου.