«Ο πατέρας μου μισούσε τους Εβραίους, όλους ανεξαιρέτως, ακόμα και τους ηλικιωμένους, ακόμα και τους πιο ταπεινούς. Επρόκειτο για ένα μίσος αρχαίο, πατροπαράδοτο, βαθύρριζο, για το οποίο δεν χρειαζόταν να δοθούν εξηγήσεις· ό,τι επιχείρημα κι αν έφερνες για να το δικαιολογήσεις, όσο παράλογο κι αν ήταν, θεωρούνταν θεμιτό. Ιστορίες περί μοχθηρών συνωμοσιών, σαν αυτές που περιγράφονται στα Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών, θεωρούνταν μπαρούφες. Όλα αυτά ήταν παραμύθια που λέγαμε στις υπηρέτριες όταν δεν μας άντεχαν άλλο και απειλούσαν πως θα πάνε να δουλέψουν σε καμιά οικογένεια Εβραίων, όπου και περισσότερα χρήματα θα έβγαζαν και καλύτερη μεταχείριση θα είχαν. Τους υπενθυμίζαμε παρεμπιπτόντως ότι οι Εβραίοι είχαν όντως σταυρώσει τον Σωτήρα μας. Πάντως οι άνθρωποι του δικού μας φυράματος δεν χρειαζόμασταν βαρύγδουπα επιχειρήματα για να βλέπουμε τους Εβραίους σαν ανθρώπους δευτέρας διαλογής. Ήταν πολύ απλό: δεν μας αρέσανε ― ή τέλος πάντων μας άρεσαν λιγότερο απ’ ό,τι οι άλλοι συνάνθρωποί μας. Κι αυτό ήταν κάτι τόσο φυσικό όσο και το να σ’ αρέσουν τα σκυλιά περισσότερο απ’ τις γάτες». Ο αφηγητής των πέντε ιστοριών που συνθέτουν τούτο το μυθιστόρημα είναι γόνος μιας ξεπεσμένης αριστοκρατικής οικογένειας από την κεντρική Ευρώπη. Αναπολεί το παρελθόν του και παράλληλα τα σκοτεινότερα χρόνια του 20ού αιώνα ― στην Μπουκοβίνα, στο Βουκουρέστι, στη Βιέννη, στο Βερολίνο, στη Ρώμη. Δεν είναι ναζιστής· οι αναμνήσεις του ξεχειλίζουν από Εβραίες ερωμένες και Εβραίους φίλους. Είναι μαθημένος, ωστόσο, να ορίζει τον εαυτό του κατ’ αντιδιαστολή προς έναν φαντασιακό εχθρό, τον Εβραίο, πράγμα που δημιουργεί μια ολέθρια σχέση έλξης και αποστροφής. Με αδυσώπητη ειλικρίνεια, αφοπλιστική απάθεια κι ένα δηλητηριώδες χιούμορ που ξεβολεύει τον αναγνώστη, αναδεικνύοντας τη δική του πιθανή συνενοχή, ο συγγραφέας παρουσιάζει τον κόσμο της προπολεμικής Ευρώπης να οδηγείται υπνοβατώντας στο έγκλημα και την καταστροφή, κινούμενος όχι τόσο από μοχθηρία όσο από πνευματική νωθρότητα.
Η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Λίγο μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της στην Ιστορία (Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πανεπιστήμιο της Konstanz) άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με τη μετάφραση από τα αγγλικά και τα γερμανικά, καθώς και με τη μετάφραση προς τα αγγλικά. Δίδαξε για πολλά χρόνια μετάφραση στο ΕΚΕΜΕΛ και στο ΕΚΕΒΙ, καθώς και ελληνικά σε αλλοδαπούς. Έχει καταπιαστεί σχεδόν με όλα τα λογοτεχνικά είδη και με πάμπολλους σημαντικούς συγγραφείς, κλασικούς και σύγχρονους. Στις πιο πρόσφατες δουλειές της συγκαταλέγονται "Ο σηματωρός" του Charles Dickens, "Το άγρυπνο μάτι του Sheridan Le Fanu" και "Το σώμα του εγκλήματος" (Ανθολογία κλασικών αστυνομικών διηγημάτων), όλα από τις Εκδόσεις Άγρα, καθώς και "Ο πόλεμος των κόσμων" του Franz Kafka (Πατάκης), "Ομαδικό πορτρέτο με μία κυρία" και "Μπιλιάρδο στις εννιάμισι" του Heinrich Boll (Πόλις). Το 2011 τιμήθηκε με το βραβείο του Daniel Mendelsohn "Χαμένοι", και το 2013 με το βραβείο μετάφρασης του ελληνικού τμήματος της ΙΒΒΥ για το βιβλίο του Patrick Ness "Το τέρας έρχεται". Το 2014 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις το πρώτο της βιβλίο με τίτλο "Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας".
