«Εντροπή αισθάνεται κανείς σαν σκεφθή που ο Ελληνικός Λαός δεν αισθάνθηκε τη σημασία της συμφοράς αυτής. Οι γενεές που δεν έζησαν το ταπεινωτικό αυτό δράμα θα αισθανθούν περισσότερο τη σημασία και το βάρος της συμφοράς. Πρέπει όμως να γνωρίζουν τα λάθη, τα φρικώδη λάθη που την επροκάλεσαν, λάθη των οδηγών, λάθη του Λαού. Και δεν αρκεί απλώς να τα γνωρίσουν, πρέπει και να τα αισθανθούν βαθεία κυβερνήτες του μέλλοντος και λαός. Έτσι μονάχα θα μας χρησιμεύσουν ως διδάγματα και δεν θα ξαναγίνουν…» Το βιβλίο του Κωνσταντίνου Ζαβιτζιάνου εκδόθηκε πρώτη φορά στην Αθήνα το 1946-1947 και αποτελεί μια από τις βασικότερες πηγές για την περίοδο του Εθνικού Διχασμού. Στο έργο αυτό, ο Ζαβιτζιάνος καταγράφει τις προσωπικές του εμπειρίες και προσφέρει μια μοναδική μαρτυρία για τις περίπλοκες σχέσεις και τις πολιτικές αντιθέσεις που χαρακτήρισαν την ελληνική κοινωνία εκείνης της εποχής. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, αποκαλύπτονται οι εσωτερικές διεργασίες και οι στρατηγικές που ακολούθησαν οι δύο κυρίαρχοι πολιτικοί πρωταγωνιστές της εποχής, αποτυπώνοντας τις πολιτικές τους στάσεις και τις προσωπικές τους σχέσεις. Ο συγγραφέας, ένας από τους πρωταγωνιστές των γεγονότων, περιγράφει με λεπτομέρειες την διαδικασία που οδήγησε στην διάσταση απόψεων και τελικά την ρήξη μεταξύ του βασιλιά Κωνσταντίνου και του Ελευθερίου Βενιζέλου, ενώ δεν αποφεύγει να αποδώσει τις εκάστοτε ευθύνες.