Μέσα από τα διηγήματα της συλλογής “Ανάμεσα σε τέσσερις λόφους” ο συγγραφέας επιχειρεί μια αναδρομή σε μια παλαιότερη εποχή ζωντανεύοντας στιγμές της ζωής στην ελληνική επαρχία. Οι ιστορίες του, με έντονο αυτοβιογραφικό στοιχείο, εξελίσσονται στους δρόμους και τις γειτονιές ενός μικρού προσφυγικού χωριού της Δυτικής Μακεδονίας. Με τη δική του οπτική, με μια γραφή που αγαπά τις ζωντανές εικόνες και τις λεπτοδουλεμένες περιγραφές, καταφέρνει να αναβιώσει την ομορφιά και συγχρόνως τη σκληρότητα της επαρχιακής ζωής. Από τα καλοκαίρια της ανέμελης παιδικής ηλικίας και τις αναζητήσεις της εφηβείας, έως και την ώριμη αποδοχή της ενηλικίωσης, οι χαρακτήρες του, αν και φαινομενικά εύθραυστοι, αντιμετωπίζουν τη ζωή με θάρρος, αυθεντικότητα και ελπίδα. Οι ήρωές του ανδρώνονται, εξερευνούν, διδάσκονται, αγαπούν και παθιάζονται και κάποιες φορές παρασυρμένοι σε ερωτικές δίνες οδηγούνται στο άγνωστο. Βιώνουν απώλειες και θρηνούν. Έρχονται αντιμέτωποι με τον πόλεμο και τον ξεριζωμό. Συνεχίζουν να ελπίζουν κόντρα στις λάθος επιλογές του παρελθόντος. Ανήμποροι να αντιδράσουν βλέπουν τις προσδοκίες τους να ματαιώνονται. Κάποιοι συναντούν το πεπρωμένο τους κι άλλοι το καρτερούν στωικά σαρκάζοντας και αυτοσαρκαζόμενοι. Άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε με λεπτότητα και ευαισθησία αναδεικνύει πτυχές της ανθρώπινης ψυχής που καλύπτονται πίσω από το πέπλο του εφησυχασμού της καθημερινότητας, προσφέροντας στον αναγνώστη μια εμπειρία που ξεπερνά τα όρια του χρόνου και του χώρου.