Η Έλλη Λαμπρίδη (1896-1970), ένα έντονα ανήσυχο και δημιουργικό πνεύμα, διακρίθηκε για το πλούσιο και σημαντικό έργο της στην ελληνική εκπαίδευση, τα ελληνικά γράμματα και την φιλοσοφία. Το πρωτότυπο συγγραφικό, κριτικό, ερμηνευτικό και μεταφραστικό της έργο εκτείνεται σε περισσότερους από 120 τίτλους, ενώ η δράση της καλύπτει και κρίσιμες περιόδους της εθνικής ιστορίας με κορυφαία την προσφορά της στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (Γραφείο Τύπου της Εξόριστης Ελληνικής Κυβέρνησης στο Λονδίνο). Την ζωή της σημάδεψε σκληρά η αδόκητη απώλεια της μοναχοκόρης της Νίκης, φοιτήτριας της φιλολογίας, στα "Δεκεμβριανά" των Αθηνών το 1944. Στη μνήμη της κληροδότησε τη βιβλιοθήκη και περουσιακά της στοιχεία για την ίδρυση της "Φιλοσοφικής Βιβλιοθήκης της Έλλης Λαμπρίδη", που λειτουργεί τώρα με την ευθύνη και τη στήριξη της Ακαδημίας Αθηνών.
Ο Ζυλ Λαφόργκ γεννήθηκε το 1860 στο Μοντεβίδεο, όπου είχε μεταναστεύσει η οικογένεια του. Σύντομα επιστρέφει στην πόλη Ταρμπ, στον νότο της Γαλλίας, απ΄ όπου καταγόταν ο πατέρας του. Οι γονείς, όμως, με τα υπόλοιπα παιδιά τους, ξαναγυρίζουν στην Ουρουγουάη, αφήνοντας εσώκλειστους στο σχολείο της Ταρμπ τον Ζυλ και τον μεγαλύτερο αδερφό του, τον Εμίλ. Σε ηλικία δεκαέξι ετών συνεχίζει τις σπουδές του στο Παρίσι, χωρίς όμως να κατορθώσει να πάρει το γαλλικό απολυτήριο. Από δεκαεννιά ετών αρχίζει να δημοσιεύει χρονικά της παρισινής ζωής, κείμενα κριτικής της τέχνης, ποιήματα και σκίτσα σε διάφορες επιθεωρήσεις. Η μακροσκελής νουβέλα του, "Στέφανος Βασίλιεφ", που γράφει εκείνη την περίοδο, μένει ανέκδοτη. Λόγω της δεινής οικονομικής του κατάστασης, αναγκάζεται να δεχτει τη θέση που του πρότειναν κάποιοι φίλοι του: γίνεται αναγνώστης γαλλικών κειμένων για τη γερμανίδα αυτοκράτειρα Αυγούστα. Αναχωρεί για το Βερολίνο, όπου ζει άνετη ζωή "αυλικού" και γνωρίζει από κοντά τον γερμανικό πολιτισμό, μέσω των διαβασμάτων του και των καλλιτεχνικών γεγονότων που έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει, κυρίως στον τομέα της μουσικής. Ταυτόχρονα κάνει διάφορα συγγραφικά σχέδια. Το 1885 εκδίδει την ποιητική συλλογή "Les Complaintes" ("Τα θλιμμένα τραγούδια"). Την περίοδο 1885-86 γράφει τις "Θρυλικές ιστορίες με ηθικό δίδαγμα", οι οποίες δημοσιεύονται σταδιακά στην επιθεώρηση "La Vogue". Το 1886 γνωρίζει στο Βερολίνο την Αγγλίδα Leah Lee. Παντρεύονται στα τέλη της ίδιας χρονιάς στο Λονδίνο. Το 1887, εγκαταλείποντας τη θέση του στη Γερμανική Αυλή, μετακομίζει στο Παρίσι και προσπαθεί να εκδώσει σ΄ έναν τόμο όλες τις "Θρυλικές ιστορίες". Πεθαίνει από φυματίωση τον Αύγουστο. Τελικά, η συγκεντρωτική έκδοση των "Ιστοριών" πραγματοποιείται τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς και περιλαμβάνει τις ιστορίες: "Άμλετ ή οι συνέπειες της υιικής στοργής", "Το θαύμα των ρόδων", "Λόενγκριν", ο υιός του Πάρσιφαλ", "Σαλώμη", "Περσέας και Ανδρομέδα", ή "Ο ευτυχέστερος των τριών", "Πάνας και Σύριγγα", ή "Η εφεύρεση της φλογέρας με τα επτά καλάμια". Η ιστορία "Τα δύο περιστέρια" δεν περιλήφθηκε στον προαναφερθέντα τόμο. Προστέθηκε, ως παράρτημα, στην έκδοση Laforgue legendaires, Paris, Garnier-Flammarion, 2000 (επιμέλεια - παρουσίαση: Daniel Grojnowski-Henri Scepi).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
