Άλλοι τόποι
zoom in
Προσθήκη στα αγαπημένα

Άλλοι τόποι

Biennale 1: Παράλληλο πρόγραμμα

15.00€ -10% 13.50€
Με το κείμενό του για τις "Ετεροτοπίες" ο Μισέλ Φουκώ, για μία ακόμη φορά, επισημαίνει την καταστατική συνθήκη της νεωτερικότητας: την απόλυτη διάκριση ανάμεσα στο "ταυτό" (το ηθικό, το λογικό και το ωραίο) και το "έτερο" (το ανήθικο, το παράλογο και το άσχημο). Οι ετεροτοπίες, σύμφωνα με τον Φουκώ, είναι οι τόποι στους οποίους εκτοπίζεται το ανήθικο, το παράλογο, και το άσχημο έτσι ώστε να αναδειχθούν ως κυρίαρχες αξιολογικές κατηγορίες της νεωτερικής κοινωνίας: το ηθικό, το λογικό και το ωραίο. Ο τρόπος που επιτυγχάνεται αυτό, είναι μέσω της υιοθέτησης αυστηρών περιορισμών, που οργανώνουν τα υποκείμενα στο χώρο και ρυθμίζουν την κίνηση, τις δραστηριότητες και τις πράξεις τους. Οι ετεροτοπίες, υπό αυτήν την έννοια, καθ΄ όλη τη διάρκεια του μοντέρνου, σχετίζονται άμεσα με την επικυριαρχία των τεχνολογιών της επιτήρησης και του ελέγχου. Συνεπώς, μέσα από τη ρύθμιση των ενορμήσεων, τη διαμόρφωση των χειρονομιών και την κανονικοποίηση των πράξεων, οι ετεροτοπίες αποτελούν ουσιαστικό μηχανισμό για τη διαμόρφωση της σύγχρονης ταυτότητας. Όσο όμως ο εκτοπισμός του "έτερου" από το διαυγή δημόσιο χώρο της πόλης, καθίσταται η πρωταρχική επιδίωξη της νεωτερικότητας, τόσο περισσότερο, στις πιο σκοτεινές πτυχώσεις της πόλης, εμφανίζονται ετεροτοπίες για να "στοιχειώσουν" το συλλογικό της υποσυνείδητο. Δεν είναι τυχαίο, ότι τη στιγμή της πιο δυναμικής εμφάνισης της νεωτερικότητας, οι αρχιτέκτονες του μοντέρνου αναδεικνύουν σε συλλογικό tour de force το όμορφο, το λειτουργικό και το λογικό, που κρύβεται στον πουρισμό του λείου και του λευκού, στη διαφάνεια του πανοπτικού βλέμματος και στον ορθολογικό κάνναβο, ενώ στον αντίποδά τους οι σουρεαλιστές στρέφουν το βλέμμα τους στην απόλαυση του υψηλού (sublime), που πηγάζει από το άμορφο, το απαγορευμένο, το απεχθές, το παράλογο, το λαβυρινθώδες και το σκοτεινό. Αυτήν την ικανότητα της ετεροτοπίας "να δείχνει και να ονοματίζει, να απεικονίζει και να λέει, να αναπαράγει και να αρθρώνει, να μιμείται και να σημαίνει", θέλει να μελετήσει αυτή η έκθεση, έτσι ώστε να εντοπίσει τους τρόπους με τους οποίους, οι ετεροτοπίες καταφέρνουν να συστήνουν τόπους όπου ο χρόνος, τα έθιμα και οι συμβάσεις της κυρίαρχης κουλτούρας, στη χειρότερη περίπτωση επικυρώνονται ή στην καλύτερη ακυρώνονται. Για την έκθεση Άλλοι Τόποι επιλέχθηκαν 10 ετεροτοπιές: το Στρατόπεδο, το Νοσοκομείο, το Σχολείο, η Φυλακή, το Νεκροταφείο, τα Λουτρά, το Πάρκο, ο Οίκος Ανοχής, το Γυμναστήριο, το Θέρετρο. Συγκεντρώθηκε υλικό (φωτογραφίες, σχέδια, μαρτυρίες) από 10 αντίστοιχες ετεροτοπίες της Θεσσαλονίκης, οι οποίες, εδώ και καιρό, βρίσκονται σε μερική ή ολική αχρησία. Το πρωτογενές αυτό υλικό παραδόθηκε σε μία ομάδα 20 συμμετεχόντων (10 αρχιτέκτονες + 10 καλλιτέχνες). Η εκκίνηση του project πήρε τη μορφή ενός διήμερου εντατικού εργαστηρίου (19-20 Μαρτίου) με συζητήσεις, παρουσιάσεις, επιτόπου επισκέψεις και καταγραφές. Κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου σχηματίστηκαν ομάδες των δύο ατόμων (1 αρχιτέκτονας + 1 καλλιτέχνης) και σε κάθε ομάδα ανατέθηκε μία από τις 10 ετεροτοπίες. Ζητήθηκε από τις ομάδες των συμμετεχόντων να παράγουν, υπό την μορφή σχεδίων, μακετών, βίντεο, εγκαταστάσεων, perfοrmance, φωτογραφιών, ήχων, χαρτών, διαγραμμάτων, κειμένων, και σκίτσων, 10 νέες ετεροτοπίες για μία πόλη 2 εκατομμυρίων κατοίκων. Από την πρώτη στιγμή, η πρόθεση του επιμελητή ήταν η έμφαση να δοθεί πάνω στις εγκάρσιες συνδέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στις διαφορετικές προσεγγίσεις, στα διαφορετικά πεδία ενδιαφέροντος των συμμετεχόντων όπως επίσης και στις διαφορετικές ετεροτοπίες, που καταλαμβάνουν πολύ διαφορετικές περιοχές στο χώρο και στο χρόνο της πόλης. Οι 10 επιμέρους ετεροτοπίες που παρουσιάζονται στο Κτίριο των Ψυγείων του Ο-Λ-Θ., σε συνθήκες βαθιάς κατάψυξης για να διατηρούνται φρέσκιες, αποτελούν συγχρονικές παρουσιάσεις πολλαπλών ιδεών, αντικειμένων, αναπαραστάσεων, και πρακτικών. Ενώ, η σύνθεση των 10 ετεροτοπιών, που οργανώνει τον διαχρονικό άξονα της έκθεσης, στοχεύει στην παραγωγή μιας νέας ετεροτοπίας ίσως μιας μελλοντικής Θεσσαλονίκης σίγουρα πάντως μιας ονειρικής πόλης, της οποίας το μετασχηματιζόμενο τοπίο, ενδεχομένως να της επιτρέψει, να ανακαλύψει ξανά την καταστατική της συνθήκη, ως τόπο ελευθερίας των πολιτών της. Απόστολος Καλφόπουλος Επιμελητής

Ορέστης Πάγκαλος (Καλλιτέχνης)


Φώτης Σαγώνας (Καλλιτέχνης)

Ο Φώτης Σαγώνας ξυπνάει στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει Αρχιτεκτονική στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Α.Π.Θ. (2002-2007) και έχει επανειλημμένα συμμετάσχει σε workshops Αρχιτεκτονικής εντός και εκτός Ελλάδος. Έχει εικονογραφήσει βιβλία ανατομίας. Έλαβε μέρος στην έκθεση "Το Όμορφο δεν είναι παρά η αρχή του Τρομερού" που διοργάνωσε το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη (Οκτώβριος 2009). Παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση στον χώρο dynamo project space (Ιούνιος 2009). Συμμετείχε με έργο του στη δράση "Άλλοι Τόποι" στην 1η Βiennale εικαστικών της Θεσσαλονίκης. Ειδικές κατασκευές του έχουν εκτεθεί στην ελληνική συμμετοχή στην 10η Βiennale Αρχιτεκτονικής στη Βενετία (2006).

Ελένη Καμμά (Καλλιτέχνης)


Λένα Αθανασοπούλου (Καλλιτέχνης)


Ανδρέας Φράγκος (Καλλιτέχνης)


Σπύρος Ι. Παπαδημητρίου (Καλλιτέχνης)

Γεννήθηκε το 1974. Αποφοίτησε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, και έλαβε τον Μεταπτυχιακό τίτλο Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας από τη σχολή Architectural Association του Λονδίνου ( ΑΑ DRL) με ερευνητικό θέμα "Διαδραστικά Περιβάλλοντα". Διδάσκει ως Συμβασιούχος Λέκτορας οτο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έλαβε βραβεία σε διεθνείς και εθνικούς διαγωνισμούς και συμμετέχει σε εκθέσεις, εκδόσεις και δημοσιεύσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Εργάστηκε στην Θεσσαλονίκη, στο Κάιρο, και στο Γκρόνιγκεν ενώ από το 2003 εργάζεται ως ανεξάρτητος αρχιτέκτονας. Πρόσφατα υπήρξε επιμελητής της έκθεσης "ψηφιακές τόπο_γραφίες", και του βιβλίου υπό τον ίδιο τίτλο καθώς και αρχιτέκτονας της εγκατάστασης animata.

Κατερίνα Κοτζιά (Καλλιτέχνης)


Κορίνα Φιλοξενίδου (Καλλιτέχνης)


Βασίλης Σαλπιστής (Καλλιτέχνης)


Συμεών Τσακίρης (Καλλιτέχνης)

Ο Συμεών Τσακίρης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1976. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε. του Α.Π.Θ. και της Δραματικής Σχολής του Κ.Θ.Β.Ε. Έχει εργασθεί ως δημοσιογράφος, ηθοποιός, χορευτής και performer. Τα τελευταία τρία χρόνια συμμετέχει ως χορευτής στις παραστάσεις του Δημήτρη Παπαιωάννου "Μήδεια 2" και "Πουθενά". "Τα Χαρτοικίδια" είναι το πρώτο του βιβλίο.

Αναστασία Δούκα (Καλλιτέχνης)


Παύλος Νικολακόπουλος (Καλλιτέχνης)


Ζηνοβία Τολούδη (Καλλιτέχνης)


Βάσω Γκαβαϊσέ (Καλλιτέχνης)


Αστέριος Αγκαθίδης (Καλλιτέχνης)


Απόστολος Καλφόπουλος (Επιμέλεια)

0 Απόστολος Καλφόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1974. Οι πτυχιακές και οι μεταπτυχιακές σπουδές του στην αρχιτεκτονική έγιναν στη Γλασκώβη από το 1993 έως το 1998. Από το 2001 είναι Υποψήφιος Διδάκτορας στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΑΠΘ. Κατά το ακαδημαϊκό έτος 2001-2002 φιλοξενήθηκε στο Columbia University της Νέας Υόρκης ως Visiting Scholar. Από το 1999 συμμετέχει σε Διδακτικές Ομάδες Μαθημάτων και Ομάδες Επίβλεψης Ερευνητικών και Διπλωματικών Εργασιών στο ΑΠΘ και αποτελεί μέλος του Διδακτικού Προσωπικού του ΑΠΘ με βάση το ΠΔ 407/80. Από το 1999 έως το 2002 υπήρξε συνεργάτης του γραφείου Μείον΄Ενα (Σάσα Λαδά, Λόης Παπαδόπουλος) συμμετέχοντας μεταξύ άλλων στους Διεθνείς Αρχιτεκτονικούς Διαγωνισμούς για το "Ολυμπιακό Χωριό της Αθήνας", και το "Νέο Μουσείο της Ακρόπολης". Από το 2002 διατηρεί αρχιτεκτονικό γραφείο και ασχολείται με το σχεδιασμό και την επιμέλεια εκθέσεων, εγκαταστάσεων και λοιπών εφήμερων κατασκευών, με τη σκηνογραφία αλλά και με environmental graphics.

Τόμος:
1
Δέσιμο:
Μαλακό εξώφυλλο
Σελίδες:
96
Διαστάσεις:
21χ17
Βάρος:
0.179 κιλά

Αξιολογήσεις

Γράψε μια αξιολόγηση