Σε ένα βαρύ από την υγρασία Παρίσι, μια διαδρομή με το μετρό, μια καταιγίδα, το τέλος μιας σχέσης. Τον λόγο έχει η Ζαν. Η νεαρή γυναίκα περπατά, μιλά, μας μιλά και ζωγραφίζει βίαιους πίνακες, όπου αποτυπώνονται οι μνήμες μιας κακοποιημένης παιδικής ηλικίας από έναν υπερβολικά στοργικό θείο και κάτι ακόμη πιο επώδυνο: Η άρνηση αυτής της αλήθειας από την ίδια τη μητέρα της. Αυτή την ίδια άρνηση συναντά μετά από πολλά χρόνια στο βλέμμα του Σιμόν, του συντρόφου της, και θα ανακαλύψει, μετά τον χωρισμό τους, αλήθειες και ψέματα. Και η λύτρωσή της έρχεται με τη ζωγραφική. Η Gisele Fournier στο «Αλήθειες και ψέματα» χρησιμοποιεί όλα τα εργαλεία του ψυχολογικού μυθιστορήματος και της μελέτης ενός χαρακτήρα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]