Στην Κωνσταντινούπολη του 19ου αιώνα, σ΄ αυτό το πολυπολιτισμικό κέντρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, μια ανύπαντρη νέα γυναίκα η οποία είναι υποχρεωμένη να εργάζεται ως δασκάλα για να συντηρεί την οικογένειά της, προσπάθησε να βγει από τα όρια που έθετε η συντηρητική κοινωνία της Πόλης, ένιωσε την ανάγκη να μιλήσει και να δράσει, να μπει στην κλειστή για τις γυναίκες δημόσια σφαίρα και να εκφράσει τις απόψεις της για τα ζητήματα που απασχολούσαν εκείνη την εποχή την ελληνική κοινωνία, την ελεύθερη όπως και την αλύτρωτη. Η γραφή ήταν το όχημά της σ’ αυτή την προσπάθεια.