Δεν υπάρχει δυνατότητα παραγγελίας
ISBN:
9789607828088
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Όταν η Αθήνα γίνεται πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους (1843) είναι μια μικρή πολιτεία 7.500 ψυχών που ωστόσο διατηρεί αμυδρά -ως τόπος και ως όνομα - κάτι από την αίγλη της πόλεως της σοφίας και της παιδείας. Το στοιχείο αυτό φαίνεται να συνυπολογιζόταν και κατά το σχεδιασμό για την ανάπτυξή της. Θα ήταν η έδρα του Πανεπιστημίου, της Ακαδημίας και όλης της άλλης εκπαιδευτικής πυραμίδας, την οποία η ελληνική επαρχία με τα περιφερειακά κέντρα της θα ατένιζε ως πρότυπο. Στην πραγματικότητα, η νέα πρωτεύουσα φαίνεται ότι ανέκτησε συμβολικά κάτι από τη χαμένη αρχαία αίγλη της και έγινε τόπος πνευματικών ζυμώσεων, που προφανώς είχαν επιπτώσεις όχι μόνο στο νέο κράτος, αλλά και στη χερσόνησο του Αίμου και στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου. (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
Ο Θεόδωρος Παπακωνσταντίνου, Ομότιμος Καθηγητής του Τμήματος Φ.Π.Ψ. της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών υπηρέτησε στη Σχολή αυτή επί 40 έτη (1962-2002), περνώντας από όλες τις βαθμίδες του επιστημονικού προσωπικού. Μετά το διδακτορικό του δίπλωμα (1967) μετεκπαιδεύτηκε για δύο χρόνια στο Παρίσι με υποτροφία της Γαλλικής Κυβερνήσεως (Ecole Pratique des Hautes Etudes, Section Siences Sociales).
Οι μελέτες του και τα δημοσιεύματα του στρέφονται στην ιστορική και πολιτισμική διάσταση της παιδείας / εκπαίδευσης καθώς και στη θεωρία και ανάπτυξη του σχολικού προγράμματος. Είναι ιδρυτής του Μουσείου της Παιδείας.
