Ο συγγραφέας εξετάζει το Αγρίνιο επιδιώκοντας αφενός να ενισχύσει την υπάρχουσα έρευνα για τις νέες μορφές του αστικού χώρου της νεοελληνικής πόλης του εικοστού αιώνα και, αφετέρου, να τις παρουσιάσει ως δείγματα κοινωνικού μετασχηματισμού. Αναλύει και ερμηνεύει σχολαστικά και με λεπτομέρεια την εξέλιξη του Αγρινίου από το 1900 μέχρι τη μεταπολίτευση. Η ερμηνεία και η επεξήγηση της ανάπτυξης της πόλης, μέσω της αντανάκλασης των χώρων στη δημόσια ζωή και στις λογοτεχνικές αναπαραστάσεις τους, αποτελεί την κύρια προστιθέμενη αξία της εργασίας.