Οι άγγελοι ήταν πάντα η μεγάλη αδυναμία των ζωγράφων. Ήταν τόσο ωραίοι, που έβρισκαν πάντα τρόπο να χωρέσουν σ έναν πίνακα. Και χωρούσαν: κάθε ζωγράφος μπορούσε να βάλει όσους ήθελε και όπου ήθελε.
Οι άγγελοι κατοικούν ψηλά στον ουρανό. Όταν είναι μικρά αγγελούδια, παίζουν κάθε λογής μουσικά όργανα, τραγουδούν και χορεύουν. Όταν μεγαλώσουν, γίνονται κανονικοί "άγγελοι", δηλαδή αγγελιοφόροι του Θεού. Εκείνος τους στέλνει στην Παρθένο Μαρία, για να της ανακοινώσουν πως θα γεννήσει τον Χριστό [...].
Οι άγγελοι απέκτησαν φτερά τον τέταρτο αιώνα μ.Χ., κατ αναλογία προς τα φτερωτά πλάσματα της κλασικής αρχαιότητας. Οι ζωγράφοι έπλασαν Έρωτες που έμοιαζαν με αγγέλους, και ερωτιδείς που έμοιαζαν με Σεραφείμ. Χάρισαν όμως στους αγγέλους τα διακριτικά τους γνωρίσματα: την ιεροπρεπή στάση τους, τα λευκά ενδύματα και τη γαλήνια αγνότητα. Αργότερα, τον δέκατο τρίτο αιώνα, οι άγγελοι έκαναν την εμφάνισή τους στους καθεδρικούς νατουραλιστικά εξευγενισμένοι...
