Γράφοντας, φωτογραφίζοντας και σχεδιάζοντας αυτό το `365` έμεινε σε όλους μας η επίγευση ενός συναρπαστικού γαστρονομικού ταξιδιού το οποίο έχει ένα και μόνο τελικό προορισμό: την καρδιά της ελληνικής γεύσης! Η τοπική ελληνική κουζίνα και γαστρονομία αποτελεί μέρος ενός αυθεντικού πολιτισμού· ενός πολιτισμού που επικεντρώνεται στην αξιοποίηση συγκεκριμένης διατροφικής κουλτούρας, που είναι άμεσα δεμένη με τα τοπικά προϊόντα, τη γεωγραφία, το κλίμα και τους ανθρώπους. Η ανάδειξη των τοπικών κουζινών είναι μια σχετικά σύγχρονη τάση της παγκόσμιας γαστρονομίας, η οποία μας επέτρεψε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα να σπάσουμε τα στενά δεσμά της λεγόμενης `εθνικής κουζίνας`. Έτσι ανακαλύψαμε ξανά φαγητά οικία, μυρωδιές, χρώματα, αρώματα ακόμα και ονομασίες που την περασμένη δεκαετία σημειώνονταν ως άγνωστες λέξεις στο νεοελληνικό γαστρονομικό λεξικό: Πλαστός, μπουρανί, φογάτσα, φριγαδέλια, κατμέρια... Η σπουδαιότητα αυτής της στροφής είναι εμφανής. Μια νέα μαγειρική φιλοσοφία εγκαταστάθηκε στα εστιατόριά μας -ακολουθούν ελπίζουμε και τα σπιτικά μας- ισορροπημένα, απλά και εκφραστικά φαγητά απενοχοποιούνται από την ρουστίκ δομή τους και μια νέα γευστική αντίληψη μας αποκαλύπτει ότι τελικά το νόστιμο δεν είναι αναγκαστικά περίπλοκο. Ποιοτικές πρώτες ύλες με γεωγραφικό στίγμα και ονοματεπώνυμο: γραβιέρα Νάξου, σταμναγκάθι Κρήτης, πατάτες Νευροκοπίου, νούμπουλο Κέρκυρας... τυποποιούνται και όχι μόνο, μιας και διατηρούν το γευστικό τους χαρακτήρα ακόμα και στο τελικό πιάτο. Το βιβλίο αυτό μέσα από τις υπέροχες φωτογραφίες, επιχειρεί πρώτον να μας μεταφέρει την αίσθηση της κουλτούρας, των αργόσυρτων παραδόσεων και κυρίως του τόπου. Άλλωστε, ας μη λησμονάμε ότι μια από τις σοβαρότερες παραμέτρους στη διαμόρφωση της γαστρονομίας είναι η μορφολογία του εδάφους και οι κλιματολογικές συνθήκες. Συνάμα όμως μας δίνει μια συμπυκνωμένη γεύση από τον ασύλληπτο πλούτο της ελληνικής πολυπολιτισμικής τοπικής κουζίνα και των εδεσμάτων της.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]