Ραψωδία Λ` (2020) ΔΥΝΑΤΑΙ «Τον Ενιπέα αγάπησε, το θεϊκό ποτάμι, απ` όλα τ` ομορφότερο που βρέθηκαν στον κόσμο, και κάθε μέρα σύχναζε στα δροσερά νερά του. Και τη μορφή του παίρνοντας ο Σαλευτής του κόσμου, στου ποταμού τ` αφρότρεχον την πλάγιασε το στόμα. Κι άλικο κύμα, σαν βοννό, καμαρωτό σηκώθη κι έκρυψε γύρω το Θεό και τη θνητή γνναίκα, κι έλυσε μες στον ύπνο της τη ζώνη της παρθένας, κι όταν πια τέλεψε ο Θεός τα έργα της αγάπης, τότε γλυκά τη χάιδεψε και τρυφερά της είπε· χαρά σε σένα, λυγερή, για την γλυκιά μου αγάπη. Στίχ. 241-253 Ασύλλιπτος Ποιητική Εικών εκ του μεγίστου Ποιητού ημών διανθισμένη! Ω! Καλυκοστέφανος - θεϊκή Πατρίς μου! Ποίος δύναται να συγκριθεί μαζί σου;