Διαιρέτης μηδέν
Δίχως φόβο και δίχως ελπίδα
Εναλλάσσοντας φίλους, πατρίδα
Παβαρότι, Πικάσο και πίτσα2
Ανοιχτοί με καλούν ουρανοί
Θα κρατώ μια ζωή τη βαλίτσα
Που θα μείνει για πάντα αδειανή
Σε μια πόλη με κίτρινα φώτα
Στων αρχαίων ερώτων τα πρώτα
Που κυλούν στο μεγάλο ποτάμι
Και τα παίρνει μεμιάς η βροχή
Σαν ιδρώτας κολλά στην παλάμη
Των νεκρών που ξεχνάμε η ψυχή
Στων ονείρων την άπραγη κόψη
Ακουμπώντας του χρόνου την όψη
Λαβυρίνθους στο διάβα μου χτίζω
Και με τοίχους γεμάτους ρεφρέν
Σαν πηλίκο γυμνό συνοψίζω
Τι θα πει διαιρέτης μηδέν
Ο Γιάννης Δούκας γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα, σε μια οικογένεια των γραμμάτων και του κινηματογράφου (γιος της Μάρως και του Νίκου Δούκα). Σπούδασε φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και Digital Humanities στο King’s College του Λονδίνου. Η πρώτη του ποιητική συλλογή, "Στα μέσα σύνορα" (Πόλις, 2011), τιμήθηκε με το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή του Περιοδικού Διαβάζω. Για την ποιητική του συλλογή "Το σύνδρομο Σταντάλ" (Πόλις, 2013) τιμήθηκε με το Βραβείο "Γιώργου Αθάνα" Ακαδημίας Αθηνών. Κείμενα και μεταφράσεις του έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά "Διαβάζω" (2009-2012), "Ποιητική", κ.ά., καθώς και στο προσωπικό του ιστολόγιο (http://dokime.wordpress.com). Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και στα σερβικά.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
